Serie A 1948/1949 – 47. edycja najwyższej w hierarchii klasy mistrzostw Włoch w piłce nożnej, organizowanych przez Lega Nazionale, które odbyły się od 19 września 1948 do 12 czerwca 1949. Mistrzem został Torino, zdobywając swój szósty tytuł (piaty z rzędu).
Mecz Inter Milano – Torino przeszedł do historii, tak jak był to ostatni mecz rozgrywany w lidze przez turyński zespół nazwany później Grande Torino (wielki Turyn). 3 maja 1949 zespół uczestniczył w towarzyskim meczu z Benficą w Lizbonie. Następnego dnia w drodze powrotnej samolot z drużyną rozbił się na wzgórzu Superga, uderzając w marmurową bazylikę.[1] W katastrofie lotniczej na wzgórzu Superga zginęło osiemnastu graczy, obsługa klubu, załoga samolotu i dziennikarze, którzy towarzyszyli drużynie do Portugalii. Decyzją Federacji 6 maja 1949 Grande Torino został ogłoszony Mistrzem Włoch. Ostatnie cztery mecze zespołu w lidze rozegrała drużyna "Ragazzi", z przeciwnikami reprezentującymi również przez młodzieżowych piłkarzy. Włochy i cały świat byli wstrząśnięci stratą, a obywatele Turynu masowo uczestniczyli w pogrzebie mistrzów, którzy stali się legendarni.
Liczba uczestników została zmniejszona z 21 do 20 drużyn. Novara, Padova i Palermo awansowali z Serie B. Rozgrywki składały się z meczów, które odbyły się systemem kołowym u siebie i na wyjeździe, w sumie 38 rund: 2 punkty przyznano za zwycięstwo i po jednym punkcie w przypadku remisu, z możliwą dogrywką, rozstrzygać sytuacje ex aequo w końcowej klasyfikacji.[2]. Zwycięzca rozgrywek ligowych otrzymywał tytuł mistrza Włoch. Dwie ostatnie drużyny spadało do Serie B.
Źródło: Almanacco Illustrato del Calcio - La Storia 1898-2004, Panini Edizioni, Modena, September 2005 (wł.) Objaśnienia: 1Drużyna gospodarzy jest wymieniona po lewej stronie tabeli. Kolory: zielony – zwycięstwo gospodarzy, żółty – remis, różowy – zwycięstwo gości.