Bitwa pod Siemiatyczami

Bitwa Siemiatycka

Powstanie styczniowe
{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Siemiatycze
Terytorium	ziemie zabrane
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
płk. Władysław Cichorski płk. Walenty Lewandowski Roman Rogiński gen. Zachar Maniukin
Siły
ok. 4300 powstańców 2500 żołnierzy
Straty
ok. 200 powstańców ok. 70 żołnierzy
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Bitwa Siemiatycka to największa bitwa powstania styczniowego, stoczona 6 i 7 lutego 1863 roku między rosyjskimi oddziałami gen. Maniukina, a polskimi oddziałami powstańców płk. Walentego Lewandowskiego, płk. Romana Rogińskiego i Władysława Cichorskiego-Zameczka.

Plan bitwy pod Siemiatyczami

Przed powstaniem

Już od 1860 r. miały miejsce w Siemiatyczach demonstracje patriotyczne, pomimo tego miały one dość spokojny charakter. Nawet ukaz uwłaszczeniowy z 1861 r. nie wywołał większych zamieszek, choć stało się tak w innych miejscowościach. Demonstracje były inspirowane przez okolicznych ziemian i przyjezdnych z Warszawy. Po sumie w kościele śpiewano Boże, coś Polskę, a młodzież w miasteczku chodziła w konfederatkach. Uprzykrzano życie urzędnikom carskim oraz popowi. W roku 1862 z Siemiatycz wyszedł rosyjski garnizon, co pozwoliło konspiratorom działać swobodniej. Ówczesny właściciel miasteczka Karol Fanshawe wyjechał za granicę na leczenie, pozostawiając dobra siemiatyckie w rękach ich dzierżawcy - Dąbrowskiego. Pałac księżnej Anny Jabłonowskiej stał się magazynem broni, mundurów i żywności. Tak jak praktycznie w całej Białostoczyźnie, tak i w Siemiatyczach powstanie nie rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r., jednak w ciągu kilku następnych dni w miasteczku zaczęli gromadzić się ochotnicy, nie dochowały się żadne informacje na ich temat.