Potyczka pod Szczepanowicami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Potyczka pod Szczepanowicami
powstanie styczniowe
Czas

13 marca 1863

Miejsce

Szczepanowice

Terytorium

Królestwo Kongresowe

Wynik

zwycięstwo Polaków

Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
kpt. Grzymała
Siły
26 ok. 40
Straty
1 zabity,
1 ranny
9 zabitych,
5 rannych
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)
Mapa konturowa Guberni Królestwa Polskiego (1904), na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia50°17′56″N 20°02′41″E/50,298889 20,044722

Potyczka pod Szczepanowicami – potyczka powstania styczniowego stoczona 13 marca 1863 roku w okolicach wsi Szczepanowice. Walka toczyła się między plutonem żuawów śmierci pod dowództwem kapitana Grzymały, a oddziałem rosyjskich kozaków. Starcie zakończyło się zwycięstwem powstańców.

„Korpusik” generała Mariana Langiewicza obozował w dniach 6-12 marca 1863 roku w Goszczy. Oddział ten ruszył później w kierunku północnym, z zamiarem dostania się w Góry Świętokrzyskie. 13 marca stanęli oni na noc obozem we wsi Muniakowice w majątku Sosnówka. Dla zabezpieczenia przed niespodziewanym atakiem zostały wystawione dookoła obozu placówki. Jeden pluton drugiej kompanii pułku żuawów śmierci został wysłany w okolice wsi Szczepanowice. W nocy z Miechowa ruszył w kierunku powstańców oddział składający się z około 40 kozaków i 2 rot piechoty. Kozacy zabili jednego żuawa stojącego na pikiecie. Lecz z placówki przeciw kozakom wystąpiło 25 żuawów i zaczęli oni strzelać do Rosjan. Kozacy szybko się wycofali. Stracili jednak w tym starciu 9 zabitych w tym oficera i 5 rannych. Pokazała się jeszcze w oddali rosyjska piechota, ale na powrót zawróciła do Miechowa, nie włączając się do walki. Polacy mieli 1 żuawa zabitego i 1 rannego. (Zieliński wspomina o 1 zabitym i 2 rannych z czego 1 później zmarł z ran.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]