II bitwa pod Chruśliną

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Chruśliną
powstanie styczniowe
Ilustracja
Józef Chełmoński, Epizod z powstania 1863 roku
Czas

4 sierpnia 1863

Miejsce

Moniaki, Boby i Chruślina

Terytorium

Królestwo Kongresowe

Wynik

zwycięstwo Polaków

Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
ppłk Michał Heydenreich płk Miednikow
Siły
1400 piechoty i 200 jazdy 6 kompanii piechoty i kozacy - razem 1300 żołnierzy oraz 3 działa
Straty
2 zabitych i 30 rannych 14 oficerów i nieznana liczba żołnierzy
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)
Mapa konturowa Guberni Królestwa Polskiego (1904), na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia51°02′04″N 21°59′27″E/51,034444 21,990833

Bitwa pod Chruśliną – bitwa stoczona 4 sierpnia 1863 roku podczas powstania styczniowego.

Podpułkownik Michał "Kruk" Heydenreich dowodzący połączonymi oddziałami Krysińskiego, Wierzbickiego, Lutyńskiego, Jarockiego i Grzymały (1400 piechoty i 200 jazdy) przybył do Chruśliny, gdzie oczekiwał na mający przybyć z Galicji umówiony transport broni i amunicji. Gdy otrzymał wiadomość o zbliżającej się kolumnie rosyjskiej pułkownika Miednikowa (6 rot piechoty, kozacy - 1300 żołnierzy i 3 działa) uszykował swych żołnierzy do walki za wsią. Wojsko polskie ustawione zostało w dwa rzuty, przy czym pierwszym rzutem stojącym na skraju lasu dowodził major Jan Krysiński. Bitwa rozpoczęła się o godzinie 11:00. Pierwszy atak Rosjan przeprowadzony od czoła odparł Krysiński. Wówczas Rosjanie próbowali oskrzydlić wojska polskie, jednak zostali odparci przez majora Wagnera. Miednikow spróbował następnie uderzyć wszystkimi siłami na oba skrzydła polskie jednocześnie. Ze względu na silny ogień żołnierzy polskich trzeci atak Rosjan załamał się. O godzinie 19:00 Miednikow nakazał odwrót. Wycofujących się Rosjan zaatakowali kosynierzy i krakusi, którzy ścigali nieprzyjaciela aż do Urzędowa. Choć Miednikow wycofał się do Kraśnika, Polacy z braku amunicji nie zdecydowali się na zaatakowanie Urzędowa. W bitwie Polacy stracili 2 zabitych i 30 rannych. Pobici Rosjanie stracili aż 14 oficerów i nieznaną liczbę żołnierzy.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]