Przejdź do zawartości

Pokój w Buczaczu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Trybut to NIE=Lenno!
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
'''Pokój buczacki''' – traktat pokojowy, podpisany 16 lub [[18 października]] [[1672]] w [[Buczacz]]u pomiędzy [[Imperium osmańskie|Imperium Osmańskim]] i [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzecząpospolitą]], który zakładał oddanie we władanie Turcji wschodnich ziem Polski.
'''Pokój buczacki''' – nieratyfikowany przez polski Sejm traktat pokojowy, podpisany 16 lub [[18 października]] [[1672]] w [[Buczacz]]u pomiędzy [[Imperium osmańskie|Imperium Osmańskim]] i [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzecząpospolitą]], który zakładał oddanie we władanie Turcji wschodnich ziem Polski. Pokój podpisano w trakcie [[Wojna polsko-turecka 1672-1676|wojny polsko-tureckiej toczonej w latach 1672-1676]].


Turcy wykorzystując wewnętrzne problemy Polski zaatakowali w sile 80 tysięcy<ref>Na podstawie książki Jerzego Topolskiego pt. „Historia Polski”.</ref> żołnierzy i zajęli [[Podole]] i [[Bracław]]szczyznę. Ówczesny król Polski [[Michał Korybut Wiśniowiecki]] nie mogąc zwołać armii, która mogłaby się przeciwstawić Turkom, oraz przestraszywszy się ich potęgi, oddał województwa [[województwo podolskie|podolskie]], [[województwo bracławskie|bracławskie]] i południową część [[województwo kijowskie|Kijowszczyzny]] i zgodził się płacić [[haracz]] w wysokości 22 000 [[talar]]ów rocznie w zamian za pokój. Płacenie go miało ustanowić Polskę w równym rzędzie z lennikami tureckimi takimi jak [[Chanat Krymski]] czy [[Wołoszczyzna]].
Turcy wykorzystując wewnętrzne problemy Polski zaatakowali w sile 80 tysięcy<ref>Na podstawie książki Jerzego Topolskiego pt. „Historia Polski”.</ref> żołnierzy i zajęli [[Podole]] i [[Bracław]]szczyznę. Ówczesny król Polski [[Michał Korybut Wiśniowiecki]] nie mogąc zwołać armii, która mogłaby się przeciwstawić Turkom, oraz przestraszywszy się ich potęgi, oddał województwa [[województwo podolskie|podolskie]], [[województwo bracławskie|bracławskie]] i południową część [[województwo kijowskie|Kijowszczyzny]] i zgodził się płacić [[haracz]] w wysokości 22 000 [[talar]]ów rocznie w zamian za pokój. Płacenie go miało ustanowić Polskę w równym rzędzie z lennikami tureckimi takimi jak [[Chanat Krymski]] czy [[Wołoszczyzna]].

Wersja z 15:15, 5 mar 2014

Pokój buczacki – nieratyfikowany przez polski Sejm traktat pokojowy, podpisany 16 lub 18 października 1672 w Buczaczu pomiędzy Imperium Osmańskim i Rzecząpospolitą, który zakładał oddanie we władanie Turcji wschodnich ziem Polski. Pokój podpisano w trakcie wojny polsko-tureckiej toczonej w latach 1672-1676.

Turcy wykorzystując wewnętrzne problemy Polski zaatakowali w sile 80 tysięcy[1] żołnierzy i zajęli Podole i Bracławszczyznę. Ówczesny król Polski Michał Korybut Wiśniowiecki nie mogąc zwołać armii, która mogłaby się przeciwstawić Turkom, oraz przestraszywszy się ich potęgi, oddał województwa podolskie, bracławskie i południową część Kijowszczyzny i zgodził się płacić haracz w wysokości 22 000 talarów rocznie w zamian za pokój. Płacenie go miało ustanowić Polskę w równym rzędzie z lennikami tureckimi takimi jak Chanat Krymski czy Wołoszczyzna.

Traktat ten jest nazywany często „haniebnym pokojem w Buczaczu”. Rzeczpospolita stała się teoretycznie na krótko państwem zależnym od imperium osmańskiego[2]. Jednakże szlachta, przerażona jego zawarciem, uchwaliła na sejmie specjalne podatki na wojnę oraz odrzuciła jego ratyfikację, co było jednoznaczne z odrzuceniem jakiejkolwiek formy podporządkowania się Turcji. Rok później, w 1673 armia polska pod wodzą hetmana Jana Sobieskiego pokonała Turków pod Chocimiem, co ostatecznie podważyło jakiekolwiek ustalenia traktatowe, oraz ponownie w 1676 roku w bitwie pod Żurawnem. Skutkiem było podpisanie pokoju w Żurawnie w 1676 r. i odzyskanie części ziem (bez Kamieńca Podolskiego) i Podola oraz rezygnacja imperium ottomańskiego z próby zhołdowania Rzeczypospolitej. Wszystkie ziemie Polska odzyskała w 1699 roku na mocy postanowień pokoju w Karłowicach.

Zwycięstwo miało też inny skutek. Chwała wojenna jaką zdobył hetman Sobieski sprawiła, że został on wybrany królem Rzeczypospolitej Obojga Narodów 19 maja 1674.

Zobacz też

  1. Na podstawie książki Jerzego Topolskiego pt. „Historia Polski”.
  2. Rozkwit i upadek I Rzeczypospolitej, pod redakcją Richarda Butterwicka, Warszawa 2010, s. 28.