Starokonstantynów: Różnice pomiędzy wersjami
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Miejscowość infobox}} |
→Historia: meryt Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 46: | Linia 46: | ||
W latach 1919-1920 pod zarządem polskim, wpierw jako część [[Okręg wołyński|okręgu wołyńskiego]], a następnie [[Okręg podolski|okręgu podolskiego]]. W 1920 burmistrzem miasta został [[Ignacy Puławski]], późniejszy poseł na Sejm II RP. |
W latach 1919-1920 pod zarządem polskim, wpierw jako część [[Okręg wołyński|okręgu wołyńskiego]], a następnie [[Okręg podolski|okręgu podolskiego]]. W 1920 burmistrzem miasta został [[Ignacy Puławski]], późniejszy poseł na Sejm II RP. |
||
Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej miasto znalazło się w granicach ZSRR. |
|||
Według spisu ludności z [[2001]] roku miasto liczyło 35 206 mieszkańców. |
Według spisu ludności z [[2001]] roku miasto liczyło 35 206 mieszkańców. |
Wersja z 12:52, 1 wrz 2018
Zamek w Starokonstantynowie | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Powierzchnia |
40 km² | ||||
Populacja (2016) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380-3854 | ||||
Kod pocztowy |
31100—31109 | ||||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego ![]() | |||||
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa |
Starokonstantynów, dawniej Konstantynów (ukr. Старокостянтинів, trb. Starokostiantyniw) – miasto rejonowe w obwodzie chmielnickim Ukrainy.
Miasto położone jest w widłach rzeki Słuczy i Ikopotu, które tworzą obecnie zalew. Historycznie miasto leży na Wołyniu.
Prywatne miasto Stary Konstantynów, własność Konstantego Wasyla Ostrogskiego położone było w 1570 roku w powiecie krzemienieckim województwa wołyńskiego[2]
Historia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1d/Starokostiantyniv_p.png/120px-Starokostiantyniv_p.png)
Założone zostało w 1525 przez księcia Konstantego Ostrogskiego na miejscu innej wykupionej osady i otrzymało nazwę Konstantynów. Obecna nazwa miasta obowiązuje dopiero od XIX wieku.
Dawniej wiódł tędy Czarny szlak – jedna z trzech głównych dróg najazdów tatarskich pustoszących niemal co roku Rzeczpospolitą. Z tego powodu Konstanty Wasyl Ostrogski wybudował tutaj małą twierdzę w kształcie czworoboku. W lipcu 1648 miała tu miejsce zwycięska bitwa Polaków pod wodzą księcia Jeremiego Wiśniowieckiego przeciwko zbuntowanym Kozakom.
Od 1569 do 1793 miejscowość leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, po czym została w II rozbiorze Polski zajęta przez Imperium Rosyjskie.
W 1870 w miejscowości urodził się Jakub Weinles – polski artysta malarz, a w 1889 Mikołaj Prus-Więckowski – polski inżynier i generał Wojska Polskiego.
W roku 1918 leżał na obszarze działania oddziałów partyzanckich Feliksa Jaworskiego. Ważną postacią w tych trudnych czasach był ksiądz Anzelm Zagórski, proboszcz, organizator oświaty i komisarz powiatowy rządu Kiereńskiego, twórca Domu Polskiego.
Przez całą prawie zimę 1918 roku powiatowe miasteczko Starokonstantynów przepełnione było wypędzonymi z majątków obywatelami i bolszewickim wojskiem. Współżycie tak skrajnie różnych elementów byłoby nie do pomyślenia w czasach właściwego bolszewizmu, tj. w latach 1919, 1920 i dalszych... [3].
Na początku roku 1918 zdobyty przez żołnierzy Jaworskiego, był świadkiem m. in. defilady wojskowej przed generałem Michaelisem.
W latach 1919-1920 pod zarządem polskim, wpierw jako część okręgu wołyńskiego, a następnie okręgu podolskiego. W 1920 burmistrzem miasta został Ignacy Puławski, późniejszy poseł na Sejm II RP. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej miasto znalazło się w granicach ZSRR.
Według spisu ludności z 2001 roku miasto liczyło 35 206 mieszkańców.
Zabytki
- zamek[4] z XVI w., z przybocznym kościołem i dzwonnicą
- obronna wieża klasztoru dominikanów górująca nad okolicą
- klasztor kapucynów.
-
Dzwonnica przy zamku
-
Wieża klasztoru dominikanów
-
Klasztor kapucynów
Miasto w literaturze
Stary Konstantynów pojawia się w przepowiedni Wernyhory. Według niej pod miastem Polacy mają ostatecznie zwyciężyć Rosjan.
(...) Moskale dwa razy na głowę pobici zostaną: raz pod Batowem (...), drugi raz pod Starym Konstantynowem w jarze Hanczarycha zwanym.
Miasto jest też głównym miejscem, w którym odgrywa się akcja autobiograficznej książki „Pożoga” Zofii Kossak-Szczuckiej, opisującej krwawe dzieje rewolucji bolszewickiej lat 1917–1919.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ http://ukrstat.gov.ua/druk/publicat/kat_u/2016/zb/06/zb_chnnu2016pdf.zip
- ↑ Zbigniew Anusik, Własność ziemska w województwie wołyńskim w 1570 roku, w: Przegląd Nauk Historycznych R. X, nr 1, (2011), s. 37.
- ↑ Zofia Kossak-Szczucka, Pożoga. Wspomnienie z Wołynia 1917-1919
- ↑ Starokonstantynów. [dostęp 4.9.13].
Linki zewnętrzne
- Starokonstantynów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 257 .
- Zamek w Starokonstantynowie
- MSN World Atlas
- Zdjęcia ze Starokonstantynowa
- Zamek Ostrogskich odkrywa swoje tajemnice (ros.)