Pałac Zbaraskich w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
drobne merytoryczne |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
Kolejna przebudowa rezydencji miała miejsce w latach 1778-1783 i dokonana została z polecenia ówczesnego właściciela, hr. [[Eliasz Wodzicki|Eliasza Wodzickiego]]. Architekt [[Jan Ferdynand Nax|Ferdynand Nax]] nadał wtedy pałacowi cechy stylu wczesnoklasycystycznego. W następnych dziesięcioleciach często zmieniali się jego właściciele. Mieszkali w nim m.in. Potuliccy herbu Grzymała, Rostworowscy herbu Nałęcz, [[Wiśniowieccy herbu Korybut]], [[Jabłonowscy herbu Prus III]] i [[Radziwiłłowie herbu Trąby]]. W końcu XIX w. budynek stał się własnością [[Potoccy herbu Pilawa|Potockich herbu Pilawa]]. Z ich polecenia w latach 1896-1898 dokonano restauracji rezydencji, przekształcając wnętrza pomieszczeń na parterze oraz częściowo przebudowując dziedziniec wewnętrzny. Autorem tych zmian był architekt [[Karol Zaremba]]. |
Kolejna przebudowa rezydencji miała miejsce w latach 1778-1783 i dokonana została z polecenia ówczesnego właściciela, hr. [[Eliasz Wodzicki|Eliasza Wodzickiego]]. Architekt [[Jan Ferdynand Nax|Ferdynand Nax]] nadał wtedy pałacowi cechy stylu wczesnoklasycystycznego. W następnych dziesięcioleciach często zmieniali się jego właściciele. Mieszkali w nim m.in. Potuliccy herbu Grzymała, Rostworowscy herbu Nałęcz, [[Wiśniowieccy herbu Korybut]], [[Jabłonowscy herbu Prus III]] i [[Radziwiłłowie herbu Trąby]]. W końcu XIX w. budynek stał się własnością [[Potoccy herbu Pilawa|Potockich herbu Pilawa]]. Z ich polecenia w latach 1896-1898 dokonano restauracji rezydencji, przekształcając wnętrza pomieszczeń na parterze oraz częściowo przebudowując dziedziniec wewnętrzny. Autorem tych zmian był architekt [[Karol Zaremba]]. |
||
Dalsze prace prowadzono w pałacu jeszcze w latach 1910-1912. Ich projektodawcami byli architekci [[Ludwik Wojtyczko]] i [[Kazimierz Wyczyński]]. Założono wtedy nowe klatki schodowe i przebudowano wnętrza drugiego, mieszkalnego piętra. Pierwsze piętro zachowało w dalszym ciągu charakter reprezentacyjny, podkreślony elementami dekoracyjnymi salonów. Po II wojnie światowej pałac był odnawiany i zrekonstruowany. Do naszych czasów zachowały się korynckie pilastry w elewacjach, kamienny portal i bogata dekoracja rzeźbiarska wieńcząca szczyt budowli (m.in. kartusze herbowe)<ref>Marek Żukow-Karczewski, ''Pałace Krakowa. Pałac Potockich (Zbaraskich, Jabłonowskich)'', "Echo Krakowa" Czas Przeszły i Przyszły, 152 (12061) 1989.</ref>. |
Dalsze prace prowadzono w pałacu jeszcze w latach 1910-1912. Ich projektodawcami byli architekci [[Ludwik Wojtyczko]] i [[Kazimierz Wyczyński]]. Założono wtedy nowe klatki schodowe i przebudowano wnętrza drugiego, mieszkalnego piętra. Pierwsze piętro zachowało w dalszym ciągu charakter reprezentacyjny, podkreślony elementami dekoracyjnymi salonów. Po II wojnie światowej pałac był odnawiany i zrekonstruowany. Do naszych czasów zachowały się korynckie pilastry w elewacjach, kamienny portal i bogata dekoracja rzeźbiarska wieńcząca szczyt budowli (m.in. kartusze herbowe)<ref>Marek Żukow-Karczewski, ''Pałace Krakowa. Pałac Potockich (Zbaraskich, Jabłonowskich)'', "Echo Krakowa" Czas Przeszły i Przyszły, 152 (12061) 1989.</ref>.<gallery widths="200" heights="200"> |
||
Plik:Fotothek df ps 0004071 Höfe ^ Innenhöfe.jpg|Dziedziniec |
|||
Plik:29Cracow.jpg|Tympanon |
|||
</gallery> |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 13:46, 18 lut 2020
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Rynek Główny 20 |
Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie Krakowa ![]() | |
![]() |
Pałac Zbaraskich (Potockich) – jedna z zabytkowych kamienic przy rynku w Krakowie. Nosi numer 20. Mieści się w niej Instytut Goethego.
Pałac powstał w 1540, kiedy to połączono i przebudowano na magnacką rezydencję dwie sąsiednie gotyckie kamienice z XIV w. Właścicielami nowego pałacu była wówczas można rodzina Firlejów. W XVII w., gdy obiekt był w posiadaniu Zbaraskich, dokonano gruntownej jego przebudowy w celu nadania budynkowi modnych wówczas cech stylowych oraz przekształcenia go w reprezentacyjną rezydencję miejską magnackiego rodu. Pracami budowlanymi kierował architekt flamandzki Henryk van Peene, który został sprowadzony do Polski przez Jerzego Zbaraskiego. Powstał wtedy barokowy, dwukondygnacyjny, arkadowy dziedziniec z krużgankami oraz sień wjazdowa od strony Rynku Głównego.
Kolejna przebudowa rezydencji miała miejsce w latach 1778-1783 i dokonana została z polecenia ówczesnego właściciela, hr. Eliasza Wodzickiego. Architekt Ferdynand Nax nadał wtedy pałacowi cechy stylu wczesnoklasycystycznego. W następnych dziesięcioleciach często zmieniali się jego właściciele. Mieszkali w nim m.in. Potuliccy herbu Grzymała, Rostworowscy herbu Nałęcz, Wiśniowieccy herbu Korybut, Jabłonowscy herbu Prus III i Radziwiłłowie herbu Trąby. W końcu XIX w. budynek stał się własnością Potockich herbu Pilawa. Z ich polecenia w latach 1896-1898 dokonano restauracji rezydencji, przekształcając wnętrza pomieszczeń na parterze oraz częściowo przebudowując dziedziniec wewnętrzny. Autorem tych zmian był architekt Karol Zaremba.
Dalsze prace prowadzono w pałacu jeszcze w latach 1910-1912. Ich projektodawcami byli architekci Ludwik Wojtyczko i Kazimierz Wyczyński. Założono wtedy nowe klatki schodowe i przebudowano wnętrza drugiego, mieszkalnego piętra. Pierwsze piętro zachowało w dalszym ciągu charakter reprezentacyjny, podkreślony elementami dekoracyjnymi salonów. Po II wojnie światowej pałac był odnawiany i zrekonstruowany. Do naszych czasów zachowały się korynckie pilastry w elewacjach, kamienny portal i bogata dekoracja rzeźbiarska wieńcząca szczyt budowli (m.in. kartusze herbowe)[1].
-
Dziedziniec
-
Tympanon
Przypisy
- ↑ Marek Żukow-Karczewski, Pałace Krakowa. Pałac Potockich (Zbaraskich, Jabłonowskich), "Echo Krakowa" Czas Przeszły i Przyszły, 152 (12061) 1989.