Henryk Wujec

Henryk Wujec

Henryk Wujec (2008)
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1940 Podlesie
Data i miejsce śmierci	15 sierpnia 2020 Warszawa
Zawód, zajęcie	fizyk, polityk
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	poseł na Sejm X, I, II i III kadencji (1989–2001), wiceminister rolnictwa (1999–2000)
Partia	ROAD (1990–1991) UD (1991–1994) UW (1994–2005) PD (2005–2006)
Odznaczenia

{{Biogram infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = Nieznane pola: "podpis".

Henryk Wujec podczas konferencji „Archiwa przełomu 1989–1991” w Senacie RP (2011)

Henryk Wujec (ur. 25 grudnia 1940 w Podlesiu, zm. 15 sierpnia 2020 w Warszawie) – polski fizyk, polityk i działacz społeczny.

Działacz opozycji demokratycznej w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, represjonowany, uczestnik obrad Okrągłego Stołu, poseł na Sejm X, I, II i III kadencji, sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w latach 2010–2015 doradca prezydenta RP Bronisława Komorowskiego ds. społecznych.

Życiorys

Polska Rzeczpospolita Ludowa

W 1970 ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1977 studia podyplomowe z zakresu technologii elektronowej na Politechnice Warszawskiej. W 1962 został członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie.

W latach 1968–1978 był zatrudniony w fabryce półprzewodników Tewa i Unitra-Cemi, gdzie w 1975 został kierownikiem Laboratorium Badań Niezawodności. Latem 1976 zaangażował się w pomoc robotnikom z Ursusa represjonowanym za udział w wydarzeniach czerwca 1976. Następnie w latach 1976–1977 był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, w maju 1977 uczestniczył w głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie. Od 1977 do 1981 był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. Za współpracę z tą organizacją w 1978 został zwolniony z pracy.

Od 1978 do 1981 był pracownikiem Zespołu Elektryki w Polskim Komitecie Normalizacji Miar i Jakości. Organizował i redagował podziemne czasopismo „Robotnik”, znalazł się wśród założycieli Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, zasiadał we władzach krajowych i mazowieckich związku. Od 13 grudnia 1981 do września 1982 był internowany, następnie do 1984 i ponownie od czerwca do września 1986 więziony. Po zwolnieniu do 1989 pracował w Centralnym Ośrodku Badawczym Normalizacji.

W latach 1987 był członkiem Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”, a od 1988 do 1990 członkiem sekretarzem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu w zespole ds. pluralizmu związkowego.

III Rzeczpospolita

W latach 1989–2001 był posłem na Sejm X, I, II i III kadencji z ramienia Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego (w 1990 był współzałożycielem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna), Unii Demokratycznej, a następnie Unii Wolności. Zasiadał w Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Komisji Finansów Publicznych. Pełnił funkcje sekretarza OKP i klubów parlamentarnych UD i UW, następnie (1997–1999) wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego UW. W 2001 ubiegał się o reelekcję, jednak UW nie uzyskała mandatów w Sejmie.

W rządzie Jerzego Buzka (od 1999 do 2000) zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Po zakończeniu pracy w parlamencie, w 2002, został zatrudniony w Towarzystwie Inwestycji Społeczno-Ekonomicznych. W 2002 zasiadł w radzie konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 2005 należał do Partii Demokratycznej – demokraci.pl, z której wystąpił w 2006 ze względu na udział tej partii w koalicji Lewica i Demokraci.

Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi w 2010. 12 października 2010 objął funkcję doradcy prezydenta RP Bronisława Komorowskiego ds. społecznych, którą pełnił do 5 sierpnia 2015. W 2012 powołany w skład Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, a w 2013 w skład Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau. W 2014 był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą (KOSzU).

W 2014 prokurator przedstawił mu zarzut nieumyślnego spowodowania wypadku w ruchu lądowym – polityk miał nieprawidłowo omijać inny pojazd i w konsekwencji potrącić pieszego. Henryk Wujec nie przyznał się do popełnienia tego czynu. W kwietniu 2017 został uniewinniony przez sąd rejonowy, a we wrześniu 2017 Sąd Okręgowy utrzymał w mocy ten wyrok.

Życie prywatne

W 1970 zawarł związek małżeński z Ludwiką. Jego syn Paweł pracował jako dziennikarz w „Gazecie Wyborczej”, później przeszedł do pracy w Agorze.

Zmarł 15 sierpnia 2020 po długiej chorobie.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2004 został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2006 prezydent Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą tego orderu. W 2015 został odznaczony Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego. W 2016 wraz z żoną został laureatem Nagrody im. Prof. Zbigniewa Hołdy.

Bibliografia

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 21 sierpnia 2020].zły zapis daty dostępu
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 21 sierpnia 2020].zły zapis daty dostępu