Przejdź do zawartości

Subkarabin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
IWI ACE w wersji subkarabinu (IWI ACE 52) z lufą długości 409 mm

Subkarabin – rodzaj skróconego karabinu (najczęściej automatycznego) zasilanego amunicją karabinową, wyposażonego w lufę o długości do 450 mm[1].

Termin ten został wprowadzony w Wojsku Polskim w 2004 r. i od tego czasu funkcjonuje jako Polska Norma PN-V-01016[1]. Subkarabin jest terminem nowym, nie funkcjonującym nigdy wcześniej w terminologii dotyczącej broni palnej. Tradycyjnie wobec tej klasy broni stosuje się nazwę karabinek[2][3][4], a używanie terminu subkarabin jest kwestią dobrowolną a nie obowiązkową[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Polska Norma PN-V-01016, Broń strzelecka, Terminologia, Polski Komitet Normalizacyjny, lipiec 2004.
  2. karabinek – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  3. karabinek, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-07-09].
  4. Mała Encyklopedia Wojskowa Tom 2 ↓, s. 22.
  5. Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz.U. z 2015 r. poz. 1483)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.