Samopał
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samopał – długa broń palna nieposiadająca zamka tj. odpalana przez przyłożenie płonącego lontu, rozżarzonego pręta lub hubki trzymanej w dłoni. Używana w XVI-XVII w. przez Kozaków na Ukrainie, w Rosji i na Białorusi wyglądem przypominała zazwyczaj prymitywną rusznicę bez zamka. Zygmunt Gloger w "Encyklopedii staropolskiej" pisał: Hakownica była pierwotnie samopałem, t. j.zapalana ręcznie hubką bez zamka[1].
