Przejdź do zawartości

Suraż (gmina 1919–1923)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suraż
gmina o nieuregulowanym statusie
1919–1923[1]
Państwo

 Polska

Województwo

białostockie (II RP)

Powiat

białostocki

Siedziba

Suraż

Populacja (1921)
• liczba ludności


1.180

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

1

brak współrzędnych

Suraż (do 1919 i od 1923 miasto Suraż) – dawna gmina o nieuregulowanym statusie istniejąca w latach 19191923 w woj. białostockim, w powiecie białostockim. Siedzibą władz gminy był Suraż.

Po przejściu pod zwierzchnictwo polskie po I wojnie światowej miasto Suraż nie zostało zaliczone do miast[2]. Gmina stanowiła odtąd jednostkę o nieuregulowanym statusie[3] (Suraż nie utracił praw miejskich, lecz nie posiadał samorządu miejskiego). W 1921 roku gmina liczyła 1180 mieszkańców[4].

Jako gmina nie-miejska jednostka formalnie przestała funkcjonować z dniem 26 lutego 1923 roku w związku z rozciągnięciem dekretu z dnia 4 lutego 1919 r. o samorządzie miejskim na „miejscowość–” Suraż i zaliczeniem jej do miast (gmin miejskich)[5].

Obecna gmina Suraż jest nowym tworem (od 1973) o zupełnie innych granicach i obszarze.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego.
  2. Dz.U. z 1919 r. nr 13, poz. 140
  3. W Polsce istniało po 1919 roku więcej takich jednostek. Część z nich w kolejnych latach podniesiono do rzędu miast (gmin miejskich): Biała Rawska (do 1925), Chodecz (do 1921), Głowno (do 1925), Golina (do 1921), Kłodawa (do 1925), Nowogród (do 1927), Proszowice (do 1923), Rajgród (do 1923), Rychwał (do 1921), Sejny (do 1923), Stryków (do 1923), Suraż (do 1923) i Ślesin (do 1921); natomiast część została włączona do gmin wiejskich: Burzenin, Jedwabne, Osięciny, Piotrków, Skulsk, Śniadowo (do 1923); lub utworzono z nich odrębne gminy wiejskie: Stopnica i Wizna (do 1923)
  4. Wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom V – Województwo Białostockie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924 (str. VI)
  5. Dz.U. z 1923 r. nr 18, poz. 121