System oznaczeń samolotów Cesarskiej Armii Japońskiej
System oznaczeń samolotów Cesarskiej Armii Japońskiej – system oznaczeń samolotów używanych przez Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej (大日本帝國陸軍航空隊、大日本帝國陸軍航空部隊 Dainippon Teikoku Rikugun Kōkūtai, Dainippon Teikoku Rikugun Kōkūbutai).
Do 1921
[edytuj | edytuj kod]Do 1921 samoloty używane przez Cesarską Armię Japońską nie otrzymywały żadnych oznaczeń od Armii, do ich określenia używano wyłącznie nazwy nadanej im przez producenta[1]. Nazwy samolotów były zapisywane fonetycznie, na przykład samoloty Maurice'a Farmana znane były jako Mo Shiki, a samoloty Sopwith znane były jako So Shiki[1]. Słowo shiki (式) oznaczało "typ"[2] lub "wzór".
1921 - 1927
[edytuj | edytuj kod]W grudniu 1927 wprowadzono system w którym producent samolotu identyfikowany był przez nadany mu znak kanji (według porządku jikkan) np:[1]:
- 甲 - Ko - Nieuport
- 乙 - Otsu - Salmson
- 丙 - Hei - SPAD
- 丁 - Tei - Farman
- 戊 - Bo - Caudron
- 己 - Ki - Hanriot
Importowane lub produkowane w Japonii samoloty oznaczane były charakterem kanji z powyższego klucza, opisem typu maszyny i numerem kolejnym danego typu maszyny, np[1]:
- Myśliwiec armii typ Hei 1 (SPAD S.XIII)
- Ciężki bombowiec armii typ Tei 1 (Farman F.50)
- Ciężki bombowiec armii typ Tei 2 (Farman F.60)
- Samolot szkoleniowy armii Ko 1 (licencyjnie budowany Nieuport 81)
1927 - 1945
[edytuj | edytuj kod]Oznaczenia Ki
[edytuj | edytuj kod]Począwszy od 1932 wszystkie nowe samoloty zamawiane przez Armię otrzymały oznaczenie „Ki” z unikalnym numerem kolejnym, samoloty będące już w służbie zostały w taki sam sposób oznaczone retrospektywnie[3]. Numery Ki były przyznawane nowym konstrukcjom w porządku numerycznym aż do 1944 kiedy zdecydowano przyznawać losowo wybrane numery w celach dezinformacyjnych[3].
Osobny artykuł:Nowe projekty i prototypy otrzymywały tylko oznaczenie składające się z symbolu „Ki” i liczby, poszczególne modele produkcyjne oznaczane były rzymskimi cyframi, niewielkie zmiany, wersje, w ramach jednego modelu oznaczane były japońskim znakiem pokazującym numer kolejny zmiany (oraz czasami symbolem „Kai”, od kazizo - „zmiana”), w alfabecie łacińskim zazwyczaj do tego używane są małe litery, na przykład[3]:
- Ki-61 - oznaczenie projektu i prototypów
- Ki-61-Ia - pierwsza wersja produkcyjna pierwszego modelu
- Ki-61-Ib - druga wersja produkcyjna pierwszego modelu
- Ki-61-I KAI-c - trzecia wersja produkcyjna pierwszego modelu
- Ki-61-I KAI-d - czwarta wersja produkcyjna pierwszego modelu
- Ki-61-II - prototyp drugiego modelu
- Ki-61-II KAI - zmodyfikowany prototyp drugiego modelu
- Ki-61-II KAI-a - pierwsza wersja produkcyjna drugiego modelu
- Ki-61-II KAI-b - druga wersja produkcyjna drugiego modelu
- Ki-61-III - planowany trzeci model
Szybowce Armii początkowo także otrzymały numery Ki, np. Fukuda Ki-23, ale w późniejszym czasie były oznaczane jako „Ku” (guraida - szybowiec), np. Kokusai Ku-7[3].
Długie oznaczenie
[edytuj | edytuj kod]Począwszy od 1927 wszystkie będące w służbie samoloty Armii otrzymały długie oznaczenie łączące rok ich wejścia do służby („wzór”) i krótki opis samolotu[3]. Numer wzoru bazował na roku, według kalendarza japońskiego, w którym dany model wszedł do służby[3]. Do roku 2599 (1939 w kalendarzu juliańskim) używano dwóch ostatnich cyfr, samoloty przyjęte w roku 2600 (1940) oznaczane były jako „wzór 100”, a samoloty przyjęte do służby począwszy od 2601 (1941) otrzymywały tylko ostatnią, pojedynczą cyfrę roku[3].
Na przykład, niektóre samoloty przyjęte do służby w 2597 (1937) nosiły następujące nazwy[3]:
- Myśliwiec armii wz. 97 (Nakajima Ki-27)
- Lekki bombowiec armii wz. 97 (Mitsubishi Ki-30)
- Ciężki bombowiec armii wz. 97 (Mitsubishi Ki-21)
- Samolot zwiadowczy dowództwa armii wz. 97 (Mitsubishi Ki-15)
Modele i wersje produkcyjne były oznaczane podobnie jak w przypadku numeracji Ki przy użyciu cyfr rzymskich do oznaczenia modeli i liter do oznaczenia wersji produkcyjnych, na przykład[4]:
- Ki-61 - projekty i prototypy nie otrzymywały długiej nazwy
- Ki-61-Ia - Myśliwiec armii wz. 3, model 1A (samolot został przyjęty do produkcji masowej w japońskim roku 2603)
- Ki-61-Ib - Myśliwiec armii wz. 3, model 1B
- Ki-61-I KAI-c - Myśliwiec armii wz. 3, model 1C
- Ki-61-I KAI-d - Myśliwiec armii wz. 3, model 1D
- Ki-61-II - prototyp drugiego modelu, brak długiej nazwy
- Ki-61-II KAI - zmodyfikowany prototyp drugiego modelu, brak długiej nazwy
- Ki-61-II KAI-a - Myśliwiec armii wz. 3, model 2A
- Ki-61-II KAI-b - Myśliwiec armii wz. 3, model 2B
- Ki-61-III - planowany trzeci model, brak długiej nazwy
Nazwy własne
[edytuj | edytuj kod]Po rozpoczęciu wojny uznano, że długie nazwy i numery Ki używane w komunikatach wojennych dawały zbyt dużo informacji przeciwnikowi, a zarazem zbyt skomplikowane do zrozumienia dla japońskiej ludności[5]. Główne modele samolotów Armii otrzymały wówczas atrakcyjne nazwy własne w celu budowania entuzjazmu i morale wśród ludności cywilnej[5]. W odróżnieniu od systemu Marynarki, nazwy własne samolotów Armii były przyznawane bez żadnego klucza[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Długi system oznaczeń samolotów Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej
- Krótki system oznaczeń samolotów Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Robert C. Mikesh, Shorzoe Abe: Japanese Aircraft, 1910-1941. s. 1.
- ↑ Oskar Myszor: Cesarstwo Japonii. Tom I. Pancerniki, lotniskowce i krążowniki. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo Okręty Wojenne, 2014, s. 9, seria: „Okręty Wojenne”. Numer specjalny 47. ISBN 978-83-61069-26-3.
- ↑ a b c d e f g h René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 48.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 49.
- ↑ a b c René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 50.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
- Robert C. Mikesh, Shorzoe Abe: Japanese Aircraft, 1910-1941. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1990. ISBN 1-55750-563-2.