Maeda Ku-1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maeda Ku-1
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Maeda

Typ

wojskowy lekki szybowiec transportowy

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji całkowicie drewnianej

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1 września 1941

Lata produkcji

1941 – 1942

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

16,76 m

Długość

9,75 m

Powierzchnia nośna

30,10 m²

Masa
Własna

700 kg

Użyteczna

600 kg

Startowa

1300 kg

Osiągi
Prędkość maks.

178 km/h

Prędkość holowania

130 km/h

Dane operacyjne
Przestrzeń ładunkowa
6-8 żołnierzy z pełnym oporządzenie
Użytkownicy
Cesarska Armia Japońska

Maeda Ku-1 – japoński lekki szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej

Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze praca nad szybowcami wojskowymi podjęto w Japonii w 1937 w czasie wojny japońsko-chińskiej[1]. Zamówiono wówczas trzy eksperymentalne szybowce - Tachikawa Ki-23, Tachikawa Ki-25 i Fukada Ki-24[1]. Szybowiec Fukady okazał się bardzo udany i produkowano go także w wersji cywilnej jako Hikara-6-I[1].

Otrzymane w Japonii informacje o udanych operacjach niemieckich z szybowcami wojskowymi, a szczególnie zdobycie Fortu Eben-Emael spowodowały przyspieszenie japońskiego programu szybowcowego[1]. Pierwszym zamówionym szybowcem Cesarskiej Japońskiej Armii był Ku-1[1]. Wszystkie późniejsze szybowce Armii także nosiły oznaczenie „Ku” pochodzące od japońskiego słowa kakku znaczącego „szybować”[1].

Projektantem pierwszego szybowca został profesor Hiroshi Sato, a sam szybowiec był produkowany w zakładach Maeda[1].

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Szybowiec Maeda Ku-1 był lekkim szybowcem transportowym[1]. Ku-1 miał konstrukcję drewnianą z wolnonośnym skrzydłem w układzie górnopłatu[1]. Płat szybowca był trójdzielny, skrzydła miały obrys trapezowy, był wyposażone w lotki i hamulce aerodynamiczne[2].

Szybowiec miał dwubelkowy kadłub z centralną gondolą[1]. Belki kadłubowe i gondola mocowane były do centralnej części płata[2]. Gondola mieściła kabinę pilotów oraz miejsca dla żołnierzy[2].

Podwozie składało się z dwóch kół osłoniętych owiewkami i zamocowanych do gondoli kadłubowej[2].

Szybowiec mierzył 9,75 metrów długości, rozpiętość skrzydeł wynosiła 16,76 m, a ich powierzchnia nośna 30,10 metrów kwadratowych[3]. Masa własna konstrukcji wynosiła około 700 kilogramów, mógł on przewozić sześciu do ośmiu żołnierzy, masa ładunku mogła wynosić do 600 kilogramów[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Szybowiec oblatano we wrześniu 1941 i po niezbędnych badaniach został wprowadzony do produkcji seryjnej w zakładach Maeda i otrzymał wtedy oznaczenie Maeda Ku-1-I[4].

Łącznie w latach 1941–1942 zbudowano 100 szybowców tego typu[3].

Użycie bojowe[edytuj | edytuj kod]

Szybowce transportowe Ku-1 zostały wprowadzone do jednostek armii japońskiej i służyły do transportu niewielkich grup żołnierzy, głównie na terenie Półwyspu Indochińskiego.

Do holowania tego typu szybowców używano samolotów Mitsubishi Ki-30 i Mitsubishi Ki-51[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k James E. Mrazek: Fighting Gliders of World War II. s. 84.
  2. a b c d James E. Mrazek: Fighting Gliders of World War II. s. 85.
  3. a b c James E. Mrazek: Fighting Gliders of World War II. s. 198.
  4. James E. Mrazek: Fighting Gliders of World War II. s. 84-85.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]