Ulf Timmermann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulf Timmermann
Ilustracja
Ulf Timmermann (1985)
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1962
Berlin Wschodni

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 lekkoatletyka
(pchnięcie kulą)
Mistrzostwa świata
srebro Helsinki 1983 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa świata
złoto Indianapolis 1987 pchnięcie kulą
złoto Budapeszt 1989 pchnięcie kulą
Mistrzostwa Europy
złoto Split 1990 pchnięcie kulą
srebro Stuttgart 1986 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Liévin 1987 pchnięcie kulą
złoto Haga 1989 pchnięcie kulą
srebro Pireus 1985 pchnięcie kulą
srebro Glasgow 1990 pchnięcie kulą

Ulf Béla Timmermann (ur. 1 listopada 1962 w Berlinie Wschodnim) – niemiecki lekkoatleta, specjalista pchnięcia kulą, mistrz olimpijski z Seulu.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Udo Beyer (z lewej) i Ulf Timmermann

Największe sukcesy odnosił startując w barwach NRD. Rozpoczął karierę zdobywając srebrny medal na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach (za Edwardem Sarulem). Na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie zajął 2. miejsce (za Remigiusem Machurą z Czechosłowacji). 25 września 1985 ustanowił rekord świata wynikiem 22,62 m odbierając go koledze z reprezentacji Udo Beyerowi (Beyer odzyskał rekord 20 sierpnia 1986).

Został srebrnym medalistą mistrzostw Europy w 1986 w Stuttgarcie za Szwajcarem Wernerem Günthörem. Na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin zdobył złoty medal. Powtórzył to osiągnięcie na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie zajął 5. miejsce.

22 maja 1988 w Chanii jako pierwszy człowiek pchnął kulę na odległość ponad 23 metry uzyskując 23,06 m (do tej pory jest to czwarty wynik w historii oraz rekord Europy)[1]. Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu był chorążym reprezentacji NRD. W konkursie pchnięcia kulą zwyciężył wynikiem 22,47 m ustanawiając rekord olimpijski.

Zwyciężył w 1989 na halowych mistrzostwach Europy w Hadze oraz halowych mistrzostwach świata w Budapeszcie. Na halowych mistrzostwach Europy w 1990 w Glasgow zajął 2. miejsce (za Austriakiem Klausem Bodenmüllerem). Został złotym medalistą mistrzostw Europy w 1990 w Splicie. Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie, startując już w barwach zjednoczonych Niemiec, zajął 5. miejsce. Wkrótce potem zakończył karierę.

Był mistrzem NRD w latach 1988-1990, a w hali w 1983 oraz w latach 1985-1990. W 1992 był mistrzem Niemiec na otwartym stadionie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Shot Put - men - senior - outdoor [online], worldathletics.org [dostęp 2021-12-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]