Vetiator
| Vetiator | |
| Wunderlich, 2015 | |
| Okres istnienia: kreda | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Vetiator |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Vetiator gracilipes Wunderlich, 2015 | |
Vetiator – wymarły rodzaj pająków z infrarzędu Araneomorphae i rodziny Vetiatoridae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, V. gracilipes. Żył w kredzie na terenie współczesnej Mjanmy[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały w 2015 roku przez Jörga Wunderlicha[1][2] na łamach „Beiträge zur Araneologie” na podstawie datowanej na cenoman inkluzji w bursztynie birmańskim. Nazwa rodzajowa to połączenie łacińskiego vetus oznaczającego „pradawny” i nazwy Spatiator, zaś epitet gatunkowy gracilipes oznacza po łacinie „smukłonogi”[2].
Takson ten początkowo umieszczony został w monotypowej podrodzinie Vetiatorinae w obrębie rodziny Spatiatoridae[2]. W 2017 roku Wunderlich wyniósł je do rangi osobnej rodziny Vetiatoridae oraz opisał w ich obrębie nowy rodzaj Pekkachilus. Ponadto do rodzaju Vetiator zaliczył jeszcze dwie, nieprzypisane do gatunku inkluzje w burmicie[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pająk o ciele długości od 1,8 do 2,1 mm przy prosomie długości od 0,8 do 1,05 mm i szerokości od 0,6 do 0,7 mm. Ubarwienie prosomy i odnóży było ciemnobrązowe[2][3]. Oskórek prosomy był miękki, bardzo delikatnie pobrużdżony, nagi. Niski, około 1,3 raza dłuższy niż szeroki karapaks zwężał się gwałtownie ku przodowi i zaopatrzony był w długą jamkę. Ośmioro oczu rozmieszczonych było na wąskim polu. Oczy par przednio-środkowej były największe. Oczy pary tylno-środkowej leżały bardziej z tyłu niż pary tylno-bocznej. Nadustek był wysoki. Szczękoczułki miały kilka kikutowatych ząbków na krawędziach bruzd. Strydulacji służyły struktury na bokach szczękoczułków i prolateralne ząbki w nasadowej połowie ud nogogłaszczków. Warga dolna była szeroka, a szczęki silnie ku przodowi zbieżne. Długie i smukłe odnóża pozbawione były szczecinek, natomiast porastały je włoski. Stopy wieńczyły smukłe pazurki parzyste i dobrze wykształcony pazurek nieparzysty. Około 1,7 raza dłuższa niż szeroka, szarobrązowo zabarwiona opistosoma (odwłok) miała miękki, porośnięty włoskami oskórek i przeciętnych rozmiarów wzgórek analny. Nogogłaszczki samca cechowały się długim cymbium, długim bulbusem i wyraźnie zakrzywionym, przeciętnej długości embolusem[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jason A. Dunlop, David Penney, Denise Jekel, z dodatkowym wkładem: Lyall I. Anderson, Simon J. Braddy, James C. Lamsdell, Paul A. Selden, O. Erik Tetlie: A summary list of fossil spiders and their relatives. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern, 2020. [dostęp 2023-10-05].
- ↑ a b c d e Jörg Wunderlich. On the evolution and the classification of spiders, the Mesozoic spider faunas, and descriptions of new Cretaceous taxa mainly in amber from Myanmar (Burma) (Arachnida: Araneae). Mesozoic Spiders (Araneae): Ancient Spider Faunas and Spider Evolution. „Beiträge zur Araneologie”. 9, s. 21-408, 2015.
- ↑ a b c Jörg Wunderlich. New and rare fossil spiders (Araneae) in mid Cretaceous amber from Myanmar (Burma), including the description of new extinct families of the suborders Mesothelae and Opisthothelae, as well as notes on the taxonomy, the evolution and the biogeography of the Mesothelae. Ten Papers on Fossil and Extant Spiders (Araneae). „Beiträge zur Araneologie”. 10, s. 72-279, 2017.