Waplewo (wieś w powiecie olsztyńskim)
|
||
 Waplewski cmentarz komunalny |
||
| Rodzaj miejscowości | wieś | |
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie | |
| Powiat | olsztyński | |
| Gmina | Olsztynek | |
| Wysokość | 166 m n.p.m. | |
| Liczba ludności (2009) | 769[1] | |
| Strefa numeracyjna | 89 | |
| Kod pocztowy | 11-015 | |
| Tablice rejestracyjne | NOL | |
| SIMC | 0484699 | |
|
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
 Waplewo
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Waplewo
|
||
 53°29′53,16″N 20°19′24,90″E/53,498100 20,323583 |
||
Waplewo (niem. Waplitz[2]) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek[3]. Administracyjnie wyróżniona jest w Waplewie 1 integralna część miejscowości: część miejscowości Ruda Waplewska. Do 1954 r. miejscowość była siedzibą gminy Waplewo. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
W miejscowości znajdują się m.in.: przystanek autobusowy PKS, ośrodek zdrowia, apteka, poczta, trzy sklepy, bar, ośrodki wypoczynkowe, kościół, prywatna elektrownia wodna. Waplewo posiada stację PKP Waplewo w odległości 3 km od centrum wsi. We wsi zaczyna się szlak kajakowy rzeką Marózką, w okolicy są lasy i jeziora.
Spis treści
Historia[edytuj]
Najstarsze znane wzmianki o miejscowości pochodzą z 1384 roku. Do Towarzystwa Jaszczurczego należał także Lambert z Walpewa (obok rycerza Ludwika Mateski i Dytrycha z Osińska)[4]. W wiekach XV i XVI Waplewo należało do rodzin Golińskich i Szymanowskich. Kościół katolicki wybudowano przed 1525 rokiem. Od 1612 roku w Waplewie mieściła się parafia ewangelicka. W XVII stuleciu przeszło w posiadanie rodu Finck von Finckenstein. Szkoła wiejska powstała na początku XVIII wieku. W 1818 r. we wsi i majątku ziemskim było 20 domów ze 169 mieszkańcami. W końcu XIX wieku rozwinęła się w Waplewie hodowla owiec. W 1870 roku drewniany budynek kościoła rozebrano, a w 1872 r. wzniesiono nowy, murowany. W 1902 roku pożar zniszczył drewniany budynek szkoły; w jej miejscu w ciągu dwóch lat powstała murowana, piętrowa.
W 1914 roku między Waplewem a jeziorem Mielno doszło do zaciętej bitwy między wojskami rosyjskimi i niemieckimi. Poległych żołnierzy pochowano na pobliskim cmentarzu wojennym (spoczywa tam 426 niemieckich i 206 rosyjskich żołnierzy). W 1933 r.[5] w miejscowości mieszkało 547 osób, a w 1939 r.[6] – 519 osób[7]. We wsi były wtedy: poczta, karczma dworska, gorzelnia, szkoła, kościół ewangelicki, sklep. Gospodarowało kilkunastu rolników, jednak większość ludzi trudniła się pracą w dużym majątku, leżącym po drugiej stronie Marózki.
Podczas drugiej wojny światowej w Waplewie pracowało wielu jeńców wojennych: Rosjan, Francuzów, Polaków (Stalag I B). Po wojnie większość Mazurów wyjechała, a na ich miejsce osiedliła się ludność napływowa z różnych regionów Polski. Majątek ziemski wszedł w skład PGR.
12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Waplewo[2].
W 1995 roku, dzięki skutecznym działaniom poseł Ireny Petryny, oddano do użytku nową szkołę. W 1997 roku Waplewo liczyło 776 mieszkańców. W 2005 r. we wsi mieszkały 752 osoby.
Zabytki[edytuj]
Do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa wpisane są[8]:
- eklektyczny kościół rzymskokatolicki (dawniej ewangelicki) pw. św. Stanisława z 1872 roku,
- cmentarz wojenny z I wojny światowej.
Inne zabytki:
- pozostałości cmentarza ewangelickiego z drugiej połowy XIX wieku, położonego 200 m na południe od miejscowości, przy polnej drodze.
Bibliografia[edytuj]
- T. Darmochwał, M. J. Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 28
- Bogumił Kuźniewski, Olsztynek. Miasto i gmina. Towarzystwo Przyjaciół Olsztynka, Olsztynek, 2007, s. 223, ISBN 978-83-89151-31-5.
- Waplewo, Krzysztof Miller (2011)
Przypisy
- ↑ BDL :: Bank Danych Lokalnych (pol.). Główny Urząd Statystyczny, 2012. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262).
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-03-14].
- ↑ Ostróda. Z dziejów miasta i okolic. Pojezierze, Olsztyn, 1976, str. 175
- ↑ Stan na 16 czerwca.
- ↑ Stan na 17 maja.
- ↑ Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Ostpreußen, Kreis Osterode (niem.). 2006. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Ewa: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 31 marca 2013 r. – woj. warmińsko-mazurskie (pol.). Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2013-04-05. [dostęp 2013-05-01]. s. 161.
|
||||||||||||||
