53°30′51″N 20°16′18″E/53,514167 20,271667Gąsiorowo Olsztyneckie
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  warmińsko-mazurskie
| |||
| Powiat | olsztyński | |||
| Gmina | Olsztynek | |||
| Liczba ludności (2011) | 122[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 89 | |||
| Tablice rejestracyjne | NOL | |||
| SIMC | 0484305 | |||
Położenie na mapie gminy Olsztynek   Gąsiorowo Olsztyneckie | ||||
Położenie na mapie Polski  Gąsiorowo Olsztyneckie | ||||
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  Gąsiorowo Olsztyneckie | ||||
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego  Gąsiorowo Olsztyneckie | ||||
| 53°30′51″N 20°16′18″E/53,514167 20,271667
| ||||
Gąsiorowo Olsztyneckie (dawniej niem. Ganshorn, Ganshorn bei Hohenstein, Gąsiorowo) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś położona na wzgórzu koło Jeziora Gąsiorowskiego, z pałacem i przypałacowym parkiem. We wsi znajduje się Stacja Hodowli Roślin. Obecnie mieszka tu 128 osób.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach krzyżackich wieś pojawia się w dokumentach w roku 1321, podlegała pod komturię w Dąbrównie, były to dobra rycerskie o powierzchni 40 włók [2]. W 1331 r. była to posiadłość ziemska, przekazana Nikolausowi Ganshorn na prawie rycerskim (od jego nazwiska wzięła się nazwa wsi). Obszar wsi wynosił 40 łanów. W 1386 r. było to 11 domów. W późniejszych latach majątek ziemski przeszedł na własność rodu Finck von Finckenstein. W XIX w. należał do rodziny Rogalla. W XX w. (do 1945 r.) by własnością rodziny Schilke i obejmował prawie 640 ha. W tym czasie w majątku była gorzelnia.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[3]:
- Pałac wybudowany w latach 1810-1820 w stylu klasycystycznym na fundamentach budowli z XVI w.[4], na wysokim brzegu jeziora, piętrowy, elewacja ogrodowa z widokiem na jezioro. Park przy pałacu o charakterze krajobrazowym, projektowany przez Johanna Larasa (w drugiej połowie XIX w.). W czasach PRL-u w pałacu mieścił się tu ośrodek wypoczynkowy "Salve". W latach 90.XX w. pałac został wyremontowany, obecnie stanowi własność prywatną.
- dom nr 1a, drewn., XIX/XX.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogumił Kuźniewski, Olsztynek. Miasto i gmina. Towarzystwo Przyjaciół Olsztynka, Olsztynek, 2007, 223 str. ISBN 978-89151-31-5
- Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich. Dobra utracone czy ocalone?, Wydanie III poszerzone i uzupełnione, Studio Arta, Olsztyn 2001, ISBN 83-912840-2-6.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. GUS. [dostęp 2019-03-31].
- ↑ Cz. Baszyński: Osadnictwo komturstwa ostródzkiego do połowy XV w. Zapiski historyczne, t. 25, 1960, str.: 103-118, za Ostróda. Z dziejów miasta i okolic. Pojezierze, Olsztyn, 1976, 448 str.
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31.12.2017 woj. warmińsko-mazurskie
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 233
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
