Wiatrodzień Kubusia Puchatka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiatrodzień Kubusia Puchatka
Winnie the Pooh and the Blustery Day
Ilustracja
Fragment parady Flights of Fantasy Parade w Hong Kong Disneyland Resort, nawiązujący do snu o słasicach i łoniach.
Gatunek

familijny
animowany

Data premiery

20 grudnia 1968

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

25 minut

Reżyseria

Wolfgang Reitherman

Scenariusz

Winston Hibler
Larry Clemmons
Ralph Wright
Julius Svendsen
Vance Gerry

Główne role

Sterling Holloway
John Fiedler
Hal Smith
Paul Winchell

Muzyka

Buddy Baker

Scenografia

Al Dempster
Bill Layne

Produkcja

Walt Disney

Wytwórnia

Walt Disney Productions

Dystrybucja

Buena Vista Distribution Company

Poprzednik

Kubuś Puchatek i miododajne drzewo (1966)

Kontynuacja

Kubuś Puchatek i rozbrykany Tygrys (1974)

Wiatrodzień Kubusia Puchatka (ang. Winnie the Pooh and the Blustery Day) – amerykański krótkometrażowy film animowany z 1968 roku w reżyserii Wolfganga Reithermana na podst. rozdziałów 2., 8-9. Chatki Puchatka i rozdziałach 3., 5., 9.-10. Kubusia Puchatka, obu autorstwa A.A. Milne’a[1]. Pierwszy projekt Walt Disney Productions rozpoczęty po śmierci Walta Disneya[2].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Pewnego wiosennego dnia w Stumilowym Lesie zaczyna wiać silny wiatr. Mimo to Kubuś Puchatek udaje się do swego kącika zadumy. Po rozmowie z Goferem Kubuś odwiedza swego najlepszego przyjaciela – Prosiaczka sprzątającego pod swym rodzinnym bukowym domem. Silny wiatr porywa Prosiaczka kurczowo trzymanego przez Kubusia życzącego innym „szczęśliwego wiatrodnia”. Obaj trafiają do Pana Sowy, który traktuje to jako odwiedziny. Wskutek wiatru drzewo, na którym umiejscowiony jest jego dom, zawala się. Wobec tego Kłapouchy deklaruje znalezienie nowego domu Panu Sowie, który niezrażony zanudza innych opowieściami o swej rodzinie[3].

Burzliwą nocą Kubuś słysząc nieznane dźwięki w swym domu, uzbrojony w zabawkową strzelbę otwiera drzwi. Radośnie wita go nowy mieszkaniec Stumilowego Lasu – pluszowy Tygrys uwielbiający skakać na swym sprężynowym ogonie, co nazywa brykaniem. Mówi Puchatkowi o słasicach i łoniach kradnących miód, po czym opuszcza go dalej, brykając po lesie. Przejęty miś stoi na nocnej warcie, lecz dopada go sen i w koszmarze śnią mu się wspomniane słasice i łonie. Gdy budzi się, jego dom jest zalany przez powódź spowodowaną burzą. Mieszkańcy Stumilowego Lasu udają się do domu Krzysia, jedynego miejsca nietkniętego powodzią[3].

Powódź zmywa Prosiaczka, który wcześniej wysyła w butelce wiadomość z prośbą o pomoc, i Kubusia z ich mieszkań. Obaj trafiają prosto przed domek Krzysia. Myśląc, że Puchatek uratował Prosiaczka, Krzyś ogłasza go bohaterem i urządza na jego cześć przyjęcie. Uroczystość przerywa jednak Kłapouchy, który oznajmia, że znalazł Panu Sowie nowy dom. Jest nim znany wszystkim, oprócz Sowy i Kłapouchego, dom Prosiaczka. Prosiaczek decyduje ofiarować Sowie swój dom, mimo że sam jest teraz bez dachu nad głową. Kubuś proponuje Prosiaczkowi zamieszkanie z nim, na co ten się zgadza. Krzyś z tej okazji również ogłasza Prosiaczka bohaterem i przyjaciele dalej świętują.[3].

Obsada głosowa[edytuj | edytuj kod]

Premiera[edytuj | edytuj kod]

Wiatrodzień Kubusia Puchatka miał premierę 20 grudnia 1968 roku jako krótkometrażowy dodatek do filmu The Horse in the Gray Flannel Suit[4].

Film wydano ponownie w kinach jako część pełnometrażowych Przygód Kubusia Puchatka 11 marca 1977 roku[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]