Witold Ostrowski

Witold Ostrowski
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1875 ; Berlin
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1942 ; Kraków
	Prezydent Krakowa
Okres	od 21 lipca 1925; do 4 czerwca 1926
Poprzednik	Zdzisław Wawrausch
Następca	Karol Rolle
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Tadeusz Ostrowski (ur. 15 czerwca 1875 w Berlinie, zm. 14 sierpnia 1942 w Krakowie) – polski działacz społeczny i organizator przemysłu.

Życiorys

Syn rzeźbiarza Kazimierza Witolda Ostrowskiego, brat Stanisława Kazimierza. Dzieciństwo spędził w Warszawie i Tarnopolu. Ukończył C. K. Gimnazjum w Brzeżanach. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim.

Pracował jako urzędnik w Tarnopolu, następnie w starostwie w Stanisławowie, skąd został na polecenie Ministerstwa Handlu przeniesiony do Krakowa.

W latach studiów zaangażował się w działalność Towarzystwa Szkoły Ludowej, w Krakowie założył 45 szkół przemysłowych, popierał rzemiosło i drobny przemysł. W 1906 został członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Szkoły Ludowej, w 1909 jego prezesem w oddziale krakowskim, a w 1927 prezesem Zarządu Głównego Towarzystwa Szkoły Ludowej. Współredagował „Nową Reformę”, której w 1928 został także współwłaścicielem.

W 1914 został radnym miasta Krakowa. W okresie I wojny światowej bardzo angażował się w powstanie i pomoc Legionom. Referent Zarządu Organizacji Powiatowych Departamentu Organizacyjnego Sekcji Zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego w 1914 roku^[1]. W 1918 był inicjatorem budowy pomnika w kwaterze legionowej na cmentarzu Rakowickim i członkiem Polskiej Komisji Likwidacyjnej.

Po I wojnie światowej znalazł zatrudnienie w Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie na stanowisku Naczelnika Wydziału Przemysłowego. Z Urzędu Wojewódzkiego, wobec niemożliwości porozumienia się komisarza Zdzisława Wawrauscha z urzędującymi wiceprezydentami Krakowa i po jego ustąpieniu został mianowany 19 lipca 1925 zarządcą komisarycznym Krakowa. Na tym stanowisku przepracował rok, po reaktywowaniu rozwiązanej Rady Miasta Krakowa złożył urząd w dniu 2 czerwca 1926.

W nowej radzie miejskiej w dniu 28 września 1926 został wybrany jednym z wiceprezydentów miasta, na tym stanowisku pozostał do emerytury, do 1934. Zaangażowany był w utworzenie Muzeum Etnograficznego, popierał plany stworzenia skansenu budownictwa ludowego w Lasku Wolskim, do czego ostatecznie jednak nie doszło. Założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922^[2]. W maju 1931 został wyróżniony godnością członka honorowego Towarzystwo Szkoły Ludowej^[3].

Z małżeństwa z Kazimierą z Sośnickich (1877–1954) miał dwóch synów: Kazimierza – adwokata, oficera Komendy Głównej AK i Witolda Macieja (1911–1966) – inżyniera rolnika.

Po wybuchu II wojny światowej wyjechał z Krakowa do Lwowa, w lutym 1940 powrócił pod Wawel i dość długo ukrywał się w obawie przed aresztowaniem.

Zmarł śmiercią naturalną, pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera PAS 67-płn-po lewej Rokitny)^[4].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)^[5]
Krzyż Legionowy

Bibliografia

Marian Zgórniak, Ostrowski Witold Tadeusz [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom 24, wyd. 1979.

Przypisy

↑ Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24 sierpnia 1914 roku, rok I, nr 1, s. 4.
↑ Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]
↑ Ważniejsze wydarzenia w Polsce. „Głos Jarosławski”. Nr 23, s. 2, 6 czerwca 1931.
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2023-03-08] .
↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 453 „za zasługi na polu pracy oświatowej i społecznej”.

[1] Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24 sierpnia 1914 roku, rok I, nr 1, s. 4.

[2] Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]

[3] Ważniejsze wydarzenia w Polsce. „Głos Jarosławski”. Nr 23, s. 2, 6 czerwca 1931.

[4] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2023-03-08] .

[5] M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 453 „za zasługi na polu pracy oświatowej i społecznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Prezydenci Krakowa (1792–1816)	Franciszek Wielopolski (1792) Maciej Bajer (1792–1794) Filip Nereusz Lichocki (1794) Michał Wohlman (1794) Maciej Bajer (1794–1798) Filip Nereusz Lichocki (1798–1802) Dominik Drdatzki (1802–1805) Józef Gollmayer (1805–1810) Stanisław Kostka Zarzecki (1810–1815) Józef Matecki (1816) Feliks Grodzicki (1816)
Prezydenci Krakowa (1848–1939)	Józef Walenty Krzyżanowski (1848–1849) Ignacy Paprocki (1849–1853) Fryderyk Tobiaszek (1853–1856) Andrzej Seidler-Wiślański (1856–1866) Józef Dietl (1866–1874) Mikołaj Zyblikiewicz (1874–1881) Ferdynand Weigel (1881–1884) Feliks Szlachtowski (1884–1893) Józef Friedlein (1893–1904) Juliusz Leo (1904–1918) Jan Kanty Federowicz (1918–1924) Zdzisław Wawrausch (1924–1925) Witold Ostrowski (1925–1926) Karol Rolle (1926–1931) Władysław Belina-Prażmowski (1931–1933) Mieczysław Kaplicki (1933–1939) Bolesław Czuchajowski (1939) Stanisław Klimecki (1939)
Komisarze Krakowa (1939–1945)	Ernst Zörner (1939–1940) Carl Gottlob Schmid (1940–1941) Rudolf Pavlu (1941–1943) Josef Krämer (1943–1945)
Prezydenci Krakowa (1945–1950)	Aleksander Żaruk-Michalski (1945) Alfred Fiderkiewicz (1945) Stefan Wolas (1945–1947) Henryk Dobrowolski (1947–1950)
Przewodniczący Prezydium Rady Narodowej Krakowa (1950–1973)	Marcin Waligóra (1950–1954) Tadeusz Mrugacz (1954–1957) Wiktor Boniecki (1957–1959) Zbigniew Skolicki (1959–1969) Jerzy Pękala (1969–1973)
Prezydenci Krakowa (od 1973)	Jerzy Pękala (1973–1978) Edward Barszcz (1978–1980) Józef Gajewicz (1980–1982) Tadeusz Salwa (1982–1990) Jerzy Rościszewski (1990) Jacek Woźniakowski (1990–1991) Krzysztof Bachmiński (1991–1992) Józef Lassota (1992–1998) Andrzej Gołaś (1998–2002) Jacek Majchrowski (2002–2024) Aleksander Miszalski (od 2024)