Mieczysław Kaplicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Kaplicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1875
Wietrzychowice, Galicja Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 1959
Penrhos Walia

Prezydent Krakowa
Okres

od 16 lutego 1933
do 1 lutego 1939

Poprzednik

Władysław Belina-Prażmowski

Następca

Bolesław Czuchajowski

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Order Krzyża Orła III Klasy (Estonia)

Mieczysław Kaplicki właśc. Maurycy Kapellner (ur. 12 grudnia 1875 w Wietrzychowicach, zm. 7 sierpnia 1959 w Penrhos w Walii – lekarz dermatolog, działacz społeczny, prezydent Krakowa, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego żydowskiego pochodzenia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie żydowskiej[1], był synem Jakuba Kapellnera, dzierżawcy majątków ziemskich. Gimnazjum ukończył w Tarnowie, studia medyczne rozpoczął w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim, w roku akademickim 1898–1899 studiował w Wiedniu, aby ostatecznie ukończyć studia w Krakowie na Wydziale Lekarskim UJ w 1901. W latach studiów wstąpił do radykalno-demokratycznej organizacji studenckiej „Zjednoczenie” zostając w czerwcu 1899 jej przewodniczącym. Od 1896 wraz z Zenonem Klemensiewiczem redagował pismo PPSD przeznaczone dla chłopów „Prawo Ludu”. W 1903 zaczął wykłady popularyzatorskie z zakresu medycyny na Uniwersytecie Ludowym im. Adama Mickiewicza, prowadząc równocześnie swoją praktykę lekarską.

W momencie wybuchu I wojny światowej znalazł się w Legionach Polskich[2] jako kapitan–lekarz. W latach 19141916 służył w 5 pułku piechoty. Został awansowany do stopnia podpułkownika służby zdrowia Wojska Polskiego ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1928 był zweryfikowany z 1 lokatą w Korpusie Oficerów Sanitarnych Lekarzy.

Po wojnie powrócił do wykonywania zawodu, pracował także dla Ubezpieczalni Społecznej, od 1919 był członkiem PPS, po przewrocie majowym 1926 wystąpił jednak z partii i już jako Kaplicki wspierał ugrupowania obozu sanacyjnego. W Krakowie zaangażował się w prace BBWR.

16 lutego 1933 Rada Miasta Krakowa powierzyła mu stanowisko prezydenta miasta, ponownie na podstawie nowej ustawy samorządowej został prezydentem Krakowa na kadencję 5-letnią w styczniu 1934. Członek Zarządu Okręgu Kraków Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[3].

Kaplicki zreorganizował finanse miasta, prowadząc pomyślną politykę finansową ustępując ze stanowiska w 1939 tuż przed II wojną światową zostawiał Kraków z pokaźnymi kilkunastomilionowymi rezerwami finansowymi. Powołał do życia Oddział Zabudowy Miasta, który przygotował ogólny plan zabudowy z uwzględnieniem gmin podmiejskich. Opracowano całokształt potrzeb inwestycyjnych miasta na czas 6 lat (1937–1943). Był to pierwszy taki perspektywiczny plan rozwoju Krakowa. W 1934 otwarto nowa linię tramwajową do Cmentarza Rakowickiego. Wspierał budowę nowego gmachu dla Muzeum Narodowego, poparł pomysł postawienia pomnika Józefa Dietla.

W 1937 został wybrany wiceprezesem Związku Miast Małopolskich[4] i pełnił tę funkcję do 1939[5].

W lutym 1939 Kaplicki objął stanowisko kierownictwo Jaworznickich Kopalni Węgla. W latach 1939–1941 znalazł się na terenie ZSRR, w Kerminie w Uzbekistanie. Wstąpił do 7 Dywizji Armii Polskiej gen. Andersa, służył jako lekarz w batalionie saperów. W 1942 znalazł się w Anglii, od 1948 mieszkał w Polskim Osiedlu Mieszkaniowym w Penrhos w Walii i tutaj pozostał do końca życia. Zmarł w polskim szpitalu, pochowany został na cmentarzu w Wrexham Denbighshire.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Żydzi w szeregach Legionów. wykaz.muzeumpilsudski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. muzeumpilsudski.pl
  2. Marek Gałęzowski: Żydzi w Legionach. Uwarzam Że Historia, 10 listopada 2012. [dostęp 2012-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 sierpnia 2014)]. (pol.).
  3. Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 72.
  4. Nowe władze Związku miast małopolskich. „Wschód”. Nr 59, s. 11, 10 września 1937. 
  5. Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1939, Warszawa 1939, s. 305.
  6. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
  7. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  8. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
  9. Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]