Przejdź do zawartości

Wojciech Bonenberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Stanisław Bonenberg
Data urodzenia

1950

Zawód, zajęcie

architekt, urbanista

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

prof. dr hab. inż. arch.

Alma Mater

Politechnika Śląska

Uczelnia

Politechnika Śląska, Politechnika Poznańska, Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu

Stanowisko

nauczyciel akademicki, dziekan Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, profesor zwyczajny,
członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów

Wojciech Stanisław Bonenberg (ur. w 1950) – polski architekt, urbanista, profesor doktor habilitowany inżynier, profesor zwyczajny Politechniki Poznańskiej, członek Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN), Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP), Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP) i Wielkopolskiej Izby Architektów oraz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Mąż dr hab. inż. arch. Teresy Bardzińskiej-Bonenberg[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1973 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. Następnie rozpoczął pracę w Biurze Projektów „Mostostal” Zabrze, gdzie pracował do 1990 roku. Jednocześnie pracował jako nauczyciel akademicki na Politechnice Śląskiej, a następnie w Politechnice Poznańskiej i Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W okresie działalności dydaktycznej pełnił wiele funkcji, m.in. kierownika Zakładu Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji, dyrektora Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego oraz dziekana Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej. 30 czerwca 2003 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[2].

Autor ponad 100 realizacji z zakresu architektury użyteczności publicznej, architektury przemysłowej i mieszkaniowej, w tym wielu wyróżnionych i nagrodzonych. Do jego największych realizacji zalicza się transeuropejskie terminale: Terminal ŚwieckoFrankfurt nad Odrą, Terminal KoroszczynTerespol na trasie MoskwaParyż, oraz Terminal Olszyna – Forst na trasie KijówWrocławStrasburg. Brał udział w wielu konkursach architektonicznych w kraju i za granicą, oraz wykonał kilkanaście projektów realizowanych z funduszy europejskich (PHARE).

Promotor ponad 60 prac dyplomowych w zakresie architektury, a także promotor i recenzent 10 prac doktorskich i habilitacyjnych.

Członek Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN), Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP), Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP) i Wielkopolskiej Izby Architektów oraz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]