Zbigniew Janiszewski (lekkoatleta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Janiszewski
Pełne imię i nazwisko

Zbigniew Stanisław Janiszewski

Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1931
Kraków

Wzrost

179 cm

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1953 skok o tyczce
złoto Łódź 1955 skok o tyczce
złoto Poznań 1957 skok o tyczce
srebro Gdańsk 1959 skok o tyczce
brąz Wrocław 1952 skok o tyczce
brąz Warszawa 1954 skok o tyczce
brąz Łódź 1955 sztafeta 4 × 100 m
brąz Bydgoszcz 1958 skok o tyczce
brąz Olsztyn 1960 skok o tyczce

Zbigniew Stanisław Janiszewski (ur. 16 sierpnia 1931 w Krakowie[1][2]) – polski lekkoatleta tyczkarz, trzykrotny mistrz Polski, olimpijczyk.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Startował na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne, gdzie zajął 12. miejsce w finale skoku o tyczce[1][2]. Wystąpił również na Akademickich Mistrzostwach Świata w 1954 w Budapeszcie (5. miejsce) i na Międzynarodowych Igrzyskach Sportowej Młodzieży w 1955 w Warszawie (4. miejsce)[1].

Był trzykrotnym mistrzem Polski w 1953, 1955 i 1957, a także wicemistrzem w 1959 i czterokrotnym brązowym medalistą w 1952, 1954, 1958 i 1960. Zdobył również brązowy medal w 1955 w sztafecie 4 × 100 metrów[3]. Był także mistrzem Polski w hali w skoku o tyczce w 1954 i 1956[4][5].

W latach 1953–1959 trzynaście razy startował w meczach reprezentacji Polski w skoku o tyczce, odnosząc 2 zwycięstwa indywidualne[1].

Rekordy życiowe[6][edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Data i miejsce Wynik
skok o tyczce 9 września 1956, Warszawa 4,41 m
skok w dal 27 kwietnia 1958, Kraków 7,25 m

Był zawodnikiem Kolejarza Kraków (1949–1951 i 1954–1955), OWKS Kraków (1952–1953) i Olszy Kraków (1956–1960)[1].

Był mężem Barbary Lerczakówny[1][2].

Ukończył studia na Politechnice Krakowskiej na Wydziale Architektury w 1960[5]. W 1962 wyjechał do Szwajcarii, skąd przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszka[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Polski Komitet Olimpijski: Zbigniew Janiszewski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-26]. (pol.).
  2. a b c Zbigniew Janiszewski [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-16] (ang.).
  3. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 136–137, 245. ISBN 978-83-61233-20-6.
  4. Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 71–72. ISBN 978-83-64544-00-2.
  5. a b c Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 428. ISBN 978-83-86320-10-3.
  6. Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920–2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-15] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
  • Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
  • Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 290. ISBN 83-7407-050-1.
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 427–428. ISBN 978-83-86320-10-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]