Kazimierz Cybulski

Data i miejsce urodzenia	3 marca 1890 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	1940 ; Charków
Obywatelstwo	polskie
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa Polski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Cybulski
	kapitan rezerwy piechoty
Pełne imię i nazwisko	Kazimierz Karol Cybulski
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1890 ; Lwów
Data śmierci	1940
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie; Korpus Ochrony Pogranicza
Jednostki	32 Pułku Piechoty; 40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich; 65 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Kazimierz Karol Cybulski (ur. 3 marca 1890 we Lwowie, zm. 1940 w Charkowie) – lekkoatleta, multimedalista mistrzostw Polski w lekkoatletyce, wielokrotny rekordzista w lekkoatletyce, kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra i Marii. Ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Lwowskiego w 1917. Podczas I wojny światowej służył w c. i k. armii. Od 15 grudnia 1918 służył w Wojsku Polskim, w batalionie wartowniczym nr IV/6 w Jarosławiu i nr 6 we Lwowie. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w bitwie warszawskiej jako dowódca kompanii w 32 pułku piechoty. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W służbie czynnej pozostał do 15 grudnia 1921 (służąc w 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich), po czym przeszedł do rezerwy. Później przydzielony do 65 pułku piechoty i do Dowództwa Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie.

Był czołowym lekkoatletą pierwszych lat II Rzeczypospolitej. Uprawiał skok o tyczce, pchnięcie kulą i rzut dyskiem. Był w grupie sportowców przygotowujących się do startu w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920 (do występu Polaków nie doszło wskutek agresji bolszewickiej)^[1].

Zdobył dziewięć tytułów mistrza Polski:

pchnięcie kulą – 1920 i 1921
rzut dyskiem – 1920 i 1921
skok o tyczce – 1921
skok wzwyż z miejsca – 1921
skok w dal z miejsca – 1921
pchnięcie kulą oburącz – 1921
rzut dyskiem oburącz – 1921

Pięć razy był wicemistrzem Polski:

rzut dyskiem – 1920 i 1923
skok w dal z miejsca – 1920
pchnięcie kulą – 1922
skok o tyczce – 1923

Zdobył brązowy medal w rzucie dyskiem w 1922. Dwanaście razy ustanawiał lekkoatletyczne rekordy Polski. Wystąpił w pierwszym meczu reprezentacji Polski (z Czechosłowacją i Jugosławią) 5 i 6 sierpnia 1922 w Pradze, zajmując 2. miejsce w rzucie dyskiem i 4. miejsca w skoku o tyczce i pchnięciu kulą.

Rekordy życiowe:

skok o tyczce – 3,21 m (13 października 1912, Lwów)
pchnięcie kulą – 11,60 (13 sierpnia 1921, Lwów)
rzut dyskiem – 39,09 (6 sierpnia 1922, Praga)

Startował w barwach Pogoni Lwów. Karierę sportową zakończył w 1925.

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku^[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora^[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Stanisław Zaborniak: Z tradycji lekkoatletyki w Polsce w latach 1919–1939: Tom VI Udział lekkoatletów i lekkoatletek w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rzeszów: 2011, s. 252, 253. ISBN 978-83-7338-663-1.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 296. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogdan Tuszyński: Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945. Warszawa: Ars Print Production, cop., 1999. ISBN 83-87224-12-X.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 73. [dostęp 2015-01-14].
Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Kazimierz Cybulski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 stycznia 2015)].

[1] Stanisław Zaborniak: Z tradycji lekkoatletyki w Polsce w latach 1919–1939: Tom VI Udział lekkoatletów i lekkoatletek w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rzeszów: 2011, s. 252, 253. ISBN 978-83-7338-663-1.

[2] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 296. ISBN 83-7001-294-9.

[3] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[4] LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

[1]

[2]

[3]

[4]