Zygmunt Kowalczyk
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 maja 1908 Poręba k. Zawiercia | |
| Data i miejsce śmierci | 17 kwietnia 1985 Leoben (Austria) | |
| Zawód, zajęcie | Geodeta | |
| Tytuł naukowy | profesor zwyczajny | |
| Stanowisko | Rektor Akademii Górniczo-Hutniczej (1951–1956) | |
| Odznaczenia | ||
       [1]Doktor Honoris Causa za wybitne zasługi w dziedzinie geodezji górniczej i geodezji dynamicznej oraz rozwój wyższego szkolnictwa technicznego | ||
| Strona internetowa | ||
Zygmunt Kowalczyk (ur. 29 maja 1908 w Porębie, zm. 17 kwietnia 1985 w Leoben w Austrii) – polski profesor inżynier zajmujący się geodezją i górnictwem, rektor Akademii Górniczo-Hutniczej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zygmunt Kowalczyk ukończył studia górnicze i geodezyjne w AGH. W latach 1933–1935 był asystentem Katedry Geodezji i Miernictwa Podziemnego, a po wojnie adiunktem i docentem (1946–1947) Katedry Geodezji Górniczej. W 1947 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1948 profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Geodezji Górniczej. W latach 1948–1951 pełnił funkcję dziekana Wydziału Geologiczno-Mierniczego. Od 1962 roku należał do PZPR[1]. Następnie został prorektorem w latach 1964–1966 oraz prof. Instytutu Ochrony Powierzchni Górniczej (1969–1971) i prof. Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska (1971–1972). W Akademii prowadził wykłady z geodezji górniczej i gospodarczej, metod niwelacyjnych, geodezji górniczej i fotogrametrii. Od 1965 r. wykładał współczesne ruchy powierzchni Ziemi i metody fotogrametryczne w National Research Council w Ottawie oraz z geodezji inżynieryjno-przemysłowej w Politechnice Warszawskiej (1972–1977) i w Uniwersytecie w Nowym Brunswicku (1976).
Jest autorem około 200 prac z zakresu geodezji górniczej, fotogrametrii, geodezji ogólnej, mechaniki przemieszczeń górotworu, eksploatacji złóż oraz autorem 12 patentów krajowych i zagranicznych. Badał zagadnienia orientowania podziemnych osnów geodezyjnych za pomocą sieci trilateracyjnej i przyrządów optycznych własnej konstrukcji; wprowadził metodę profilowania szybów małośrednicowych i odwiertów wielkośrednicowych z zastosowaniem sondy własnej konstrukcji i innych. Jest twórcą największej w Polsce szkoły geodezyjnej, organizatorem Wydziału Geologiczno-Mierniczego AGH i współorganizatorem Wydziału Geodezji Górniczej oraz inicjatorem współpracy uczelni z Ministerstwem Górnictwa i Przemysłu Ciężkiego.
Był członkiem PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Geodetów Górniczych, Amerykańskiego Towarzystwa Fotogrametrycznego. Otrzymał tytuł doktora honoris causa AGH w 1984 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 442. ISBN 83-223-2073-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Doktorzy honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Polscy inżynierowie
- Polscy mierniczy przysięgli
- Rektorzy AGH
- Urodzeni w 1908
- Zmarli w 1986
- Wykładowcy Akademii Górniczo-Hutniczej
- Ludzie urodzeni w Porębie