Przejdź do zawartości

Witold Budryk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Budryk
Ilustracja
Prof. Witold Budryk Dziekan Wydziału Górniczego AGH (1946)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1891
Białystok

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1958
Kraków

profesor nauk technicznych
Specjalność: górnictwo, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż
Doktorat

1928 Pierwszy Doktor Górnictwa w Polsce

Habilitacja

1930

Profesura

1937

Uczelnia

Akademia Górniczo-Hutnicza

rektor AGH
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Order Sztandaru Pracy I klasy Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Prof. Witold Budryk (ur. 24 lutego 1891 w Białymstoku, zm. 18 listopada 1958 w Krakowie) – polski inżynier górnictwa, naukowiec, profesor zwyczajny Akademii Górniczej, późniejszej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, dziekan Wydziału Górniczego Akademii (1936–1948), rektor AGH (od 1956–1958). Współtwórca teorii opisującej wpływ eksploatacji na zachowanie powierzchni terenu. Napisał 120 prac naukowych opracowanych w 4 językach, autor patentów z zakresu przetwarzania węgla i rud metali, pierwsza osoba ze stopniem naukowym doktora górnictwa w Polsce.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował górnictwo w Instytucie Górniczym Carycy Katarzyny II w Petersburgu. Ukończył studia inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i na Politechnice Warszawskiej. W 1928 roku, jako pierwszy w historii Polski, otrzymał tytuł naukowy doktora górnictwa. Od 1936 był członkiem Akademii Nauk Technicznych. 6 listopada 1939 roku został aresztowany wraz z gronem profesorskim Uniwersytetu Jagiellońskiego prze hitlerowców. Więziony był w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen, numer obozowy 5177 blok 46. Zwolnienie z obozu nastąpiło w 1940 roku,

Dziekan Wydziału Górnictwa w latach (1936-1948), dziekan Wydziału Geologiczno-Mierniczy (1947–1948). Rektor AGH w latach 1956–1958 wybrany przez studentów, podczas strajków studentów AGH w roku 1956. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk[1] – legitymacja nr 29 (30.05.1953)

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1954)[2], Złotym Krzyżem Zasługi (1946)[3], Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (27.05.1949) Order Sztandaru Pracy I klasy, Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[4].

Zasłużony Górnik Polskiej Rzeczypospolitej – tytuł honorowy (15.11.1958 – Uchwałą Rady Państwa)

Autor 120 prac naukowych z zakresu Górnictwa, autor patentów naukowych, między innymi patent „Sposób magnetycznego wzbogacenia rud żelaza” (24.01.1947)

Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w Alei Zasłużonych[5].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Największe dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Depresja cieplna – 1929
  • Górnictwo – 1944
  • Podziemna eksploatacja pokładów węgla – 1952
  • Zjawiska występujące na powierzchni – 1955
  • Pożary podziemne – 1956

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. BUDRYK, Witold [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-01] (pol.).
  2. 16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566.
  3. M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 256.
  4. Historia AGH
  5. Karolina Grodziska (kwatera LXVII-płn. 2-4)Opis trasy zwiedzania cmentarza Rakowickiego, [w:] Cmentarz Rakowicki w Krakowie wyd. przez Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa, Agencja Omnipress Warszawa 1988, s. 133.
  6. Premier otworzył pierwszą od 25 lat nową kopalnię węgla – Polsat News [online], polsatnews.pl [dostęp 2023-02-01] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]