Przejdź do zawartości

Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Weź udział w konkursie fotograficznym Wiki Lubi Zabytki i zdobądź cenne nagrody!
Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…że dawny młyn (na zdjęciu) może stać się elektrownią wodną?

…jakie pochodzenie miał Abdi Mati?

kto przewodził Lidze Prizreńskiej w Szkodrze?

…który polski film krótkometrażowy czekał na premierę prawie 30 lat?

…z pomocą czego niemieccy zbrodniarze wojenni bronili się przed wymiarem sprawiedliwości?

Rocznice

2 września: imieniny obchodzą m.in.: Ingryda, Oliwier i Zofia
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Wielki pożar Londynu – pożar w centralnym Londynie trwający od niedzieli 2 września do czwartku 6 września 1666 roku, obejmujący głównie średniowieczną dzielnicę City of London otaczaną przez zbudowany jeszcze w czasach rzymskich mur londyński, a następnie rozprzestrzeniający się na zachód. Pożar rozpoczął się w niedzielę 2 września niedługo po północy w piekarni na ulicy Pudding Lane, szybko się rozprzestrzeniając. Pożar zamienił się w burzę ogniową, a w poniedziałek pożoga rozprzestrzeniła się na północ, w kierunku centrum City. W wyniku pożaru spłonęło około 13,5 tys. domów, 87 zakrystii, 44 budynki gildii londyńskich, siedziba urzędu celnego, katedra św. Piotra, pałac Bridewell i kilka innych więzień, główny urząd pocztowy oraz trzy zachodnie bramy miejskie. Oficjalna liczba ofiar katastrofy jest relatywnie nieduża, chociaż część historyków kwestionuje to przekonanie. Po opanowaniu żywiołu Londyn stanął przed olbrzymimi problemami ekonomicznymi oraz społecznymi. Król Karol II Stuart zalecał, żeby opuścić miasto i osiedlić się gdzieś indziej. Ostatecznie Londyn odbudowano na planie średniowiecznym, a zastosowany wtedy układ ulic przetrwał do XXI wieku. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

ABDA – wielonarodowe – amerykańsko-brytyjsko-holendersko-australijskie – wspólne dowództwo wojskowe utworzone na początku 1942 roku, wkrótce po wybuchu wojny na Pacyfiku. Celem wspólnego dowództwa połączonych sił było opóźnienie postępów japońskiej ofensywy w Azji Południowo-Wschodniej. Na skutek jednak braku doświadczenia we wspólnych operacjach, częściowo rozbieżnych celów poszczególnych komponentów narodowych, oraz kilku czynników o charakterze taktyczno-operacyjnym, działania ABDA nie przyniosły oczekiwanych efektów, i po kilku starciach – z największą bitwą na Morzu Jawajskim na czele – ABDA została rozwiązana po upadku Jawy w marcu 1942 roku. Jakkolwiek na fiasko idei wspólnych sił pod połączonym dowództwem wpływ miał ich wielonarodowy charakter, z częstymi trudnościami komunikacyjnymi, główną przyczynę niepowodzenia ABDA należy upatrywać w przyjętej defensywnej strategii ABDA, która nie miała szans powodzenia w obronie linii o długości 2000 mil morskich. Czytaj więcej…