Alain Delon
![]() Alain Delon (1959) | |
Imię i nazwisko |
Alain Fabien Maurice Marcel Delon |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1935 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Nathalie Delon |
Lata aktywności |
1957–2012 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() | |
![]() |
Alain Fabien Maurice Marcel Delon[1] (ur. 8 listopada 1935[2] w Sceaux[3]) – francuski aktor filmowy, teatralny, telewizyjny, producent, scenarzysta i reżyser filmowy. Jedna z największych gwiazd kina europejskiego lat 60. i 70. XX wieku, twarz francuskiej Nowej Fali oraz symbol męskiego seksapilu[4].
W trakcie całej swojej kariery święcił sukcesy zarówno komercyjne, jak i artystyczne[5]. Współpracował z takimi uznanymi twórcami kina autorskiego, jak Luchino Visconti, Michelangelo Antonioni, Louis Malle, Jean-Pierre Melville, René Clément, czy Jean-Luc Godard. Jako aktor wykreował specyficzny charakter samotnych i małomównych gangsterów lub policjantów[6]. Do jego najsłynniejszych kreacji zalicza się te w filmach Rocco i jego bracia (1960), W pełnym słońcu (1960), Zaćmienie (1962), Lampart (1963), Samuraj (1967), Basen (1969), czy W kręgu zła (1970).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie rzymskokatolickiej Édith i Fabiena Delonów. Kiedy miał cztery lata, jego rodzice rozwiedli się. Został przy matce, która ponownie wyszła za mąż. Jego ojczym Paul Boulogne był rzeźnikiem. Jako dziecko był sześciokrotnie wyrzucany z różnych szkół[7]. Uczęszczał do szkoły katolickiej, z której został wyrzucony w wieku piętnastu lat. W latach 1952–1956 służył w marynarce wojennej, w 1953 roku walczył podczas I wojny indochińskiej. Zamieszkał potem w Marsylii, gdzie poznał aktora Jeana-Claude’a Brialy i za jego namową w 1957 roku pojechał na festiwal filmowy do Cannes.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W Cannes przyjął pierwszą propozycję zagrania drugoplanowej roli zabójcy Jo w dramacie Yves’a Allégreta Kiedy kobieta jest w coś zamieszana (Quand la femme s’en mêle, 1957). Rok później na planie komedii Bądź piękna i milcz (Sois belle et tais-toi, 1958) w roli Loulou poznał Jeana-Paula Belmondo, z którym zagrał jeszcze w następnych czterech innych obrazach – Sławne miłości (Amours célèbres, 1961), Czy Paryż płonie? (Paris brûle-t-il?, 1966), Borsalino (1970) i Dziewczyna dla dwóch (Une chance sur deux, 1998).

W melodramacie Christine (1958) jego ekranową partnerką była Romy Schneider. Filmowy romans przekształcił się w autentyczne uczucie. Schneider zerwała z rodziną i wyjechała z Delonem do Paryża, gdzie publiczność przyjęła gorąco ich występ na scenie w spektaklu Szkoda, że jest dziwką w reżyserii Luchino Viscontiego. Widzowie z zainteresowaniem oglądali ponowne spotkanie pary kochanków w dramacie kryminalnym Basen (La Piscine, 1969), gdzie zagrał niespełnionego pisarza, który szuka spokoju i stabilizacji w pracy.
Do jednych z jego najlepszych ról należy kreacja biseksualnego mordercy Toma Ripleya, prowadzącego podstępną grę oszustw i kłamstw, nie cofając się nawet przed morderstwem, zabija syna milionera, przyjmuje jego tożsamość i rozpoczyna życie bogatego playboya w thrillerze W pełnym słońcu (Plein soleil, 1960) oraz występ w dwóch produkcjach Luchino Viscontiego: jako idealista Rocco Parondi, jeden z czterech synów rodziny sycylijskiej, który zostaje zawodowym bokserem w dramacie kryminalnym Rocco i jego bracia (Rocco e i suoi fratelli, 1960)[8] oraz w roli cynicznego siostrzeńca księcia Saliny w dramacie historycznym Lampart (Il Gattopardo, 1963)[9] z Burtem Lancasterem i Claudią Cardinale.
Karierę kontynuował przede wszystkim w filmach policyjnych i gangsterskich, m.in. Klan Sycylijczyków (Le Clan des Siciliens, 1969), ale także melodramatach np. Zaćmienie (L’Eclisse, 1962). W melodramacie wojennym Teheran 43 (Tegeran-43, 1981) pojawił się jako inspektor Foche. Za rolę zdesperowanego alkoholika w surrealistycznej komedii Nasza historia (Notre histoire, 1984) otrzymał nagrodę Césara[10].

Swoim wizerunkiem wypracował sobie własną markę produkującą meble, odzież, perfumy oraz papierosy. Był na okładkach magazynów takich jak „Elle”, „Paris Match”, „Bravo”, „L’Officiel Hommes”, „Film” i „Vanity Fair”[11].
Jako gwiazda gali Telekamery 1999 odebrał nagrodę specjalną, przyznawaną przez redakcję „Tele Tygodnia” dla najpopularniejszej gwiazdy zagranicznej.
Madonna zadedykowała mu piosenkę „Beautiful Killer” (2012) z albumu MDNA[12].
W 2019 r. otrzymał honorową Złotą Palmę za całokształt na 72. Festiwalu w Cannes[13].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
13 sierpnia 1964 r. poślubił aktorkę Nathalie Canovas-Delon, z którą ma syna Anthony’ego (ur. 30 września 1964). 25 sierpnia 1968 doszło do rozwodu. W latach 1987–2002 był związany z Rosalie van Breemen, z którą ma syna Alaina-Fabiena (ur. 18 marca 1994) i córkę Anouchkę (ur. 1990). Związany był także z Romy Schneider (1959–1964) i Brigitte Bardot (1961).
Ze związku z piosenkarką Nico (1961–1962) ma nieuznanego przez siebie syna Christiana Aarona Boulogne (ur. 11 sierpnia 1962, zm. maj 2023[14]). Zerwał relacje z matką po tym, jak uparła się zaopiekować jego synem Ari, efektem związku z Nico. Rozmawiali ponownie, gdy jego ojczym zmarł w 1988, w tym samym roku, w którym zmarła Nico.
Romansował z austriacką aktorką Marisą Mell (1962), Laną Wood (1965), Mireille Darc (1969–1984) i Anne Parillaud (1981–1983)[15].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Rok | Tytuł | Rola | Reżyser | Obsada |
---|---|---|---|---|
1957 | Kiedy kobieta jest w coś zamieszana (Quand la femme s’en mêle) | Jo | Yves Allégret | Edwige Feuillere, Jean Servais, Bernard Biler, Pascale Roberts, Jean Debucourt, Yves Deniaud, Jean Lefebre, Bruno Cremer |
1958 | Bądź piękna i milcz (Sois belle et tais-toi) | Loulou | Marc Allégret | Mylene Demongeot, Henri Vidal, Beatrice Altariba, Darry Cowl, Roger Henin, Rene Lefvere, Jean-Paul Belomondo, Robert Dalban |
Christine | Franz Lobheiner | Pierre Gaspard-Huit | Romy Schneider, Jean-Claude Brialy | |
1959 | Słaba płeć (Faibles femmes) | Julien Fenal | Michel Boisrond | Mylène Demongeot, Pascale Petit, Jacqueline Sassard, Simone Renant, Monique Melinand |
Droga młodości (Le chemin des écoliers) | Antoine Michaud | Michel Boisrond | Bourvil, Lino Ventura | |
1960 | Rocco i jego bracia (Rocco e i suoi fratelli) | Rocco Parondi | Luchino Visconti | Annie Girardot, Renato Salvatori, Claudia Cardinale |
W pełnym słońcu (Plein soleil) | Tom Ripley | René Clément | Maurice Ronet, Marie Laforêt | |
1961 | Co za radość żyć (Che gioia vivere) | Ulysse Cecconato | René Clément | Barbara Kwiatkowska-Lass, Gino Cervi, Rina Morelli, Paolo Stopa, Ugo Tognazzi, Didi Perego, Gastone Moschin |
Sławne miłości (Les Amours célèbres) | Książę Albert | Michel Boisrond | Brigitte Bardot, Pierre Brasseur, Suzanne Flon, Jean-Claude Brialy, Michel Etcheverry, Jacques Dumesnil, Pierre Massimi, Hubert Noel | |
1962 | L’Amour à la mer | Gwiazdor filmowy | Guy Gilles | Romy Schneider, Jean-Claude Brialy, Sophie Daumier, Jean-Pierre Léaud, Lili Bontemps, Bernard Verley |
Zaćmienie (L’Eclisse) | Piero | Michelangelo Antonioni | Monica Vitti, Francisco Rabal, Louis Seigner | |
Karambole (Carambolages) | Pan Lambert | Marcel Bluwal | Jean-Claude Brialy, Louis de Funès, Michel Serrault, Sophie Daumier | |
Diabelskie sztuczki (Le Diable et les Dix Commandements) | Pierre Messager | Julien Duvivier | Danielle Darieux, Madeline Robinson, Georges Wilson, Hubert Noël | |
1963 | Koty (Les Félins) | Marc | René Clément | Jane Fonda |
Skok na kasyno (Mélodie en sous-sol) | Francis Verlot | Henri Verneuil | Jean Gabin | |
Lampart (Il Gattopardo, 1963) | Tancredi | Luchino Visconti | Burt Lancaster, Claudia Cardinale | |
Czarny tulipan (La Tulipe noire) | Guillaume/Julian de Saint Preux | Christian-Jaque | Dwn Adams, Virna Lisi, Francis Blanche, Robert Manuel, Akim Tamiroff, Georges Rigaud, Adolfo Marschillach | |
1964 | Zemsta OAS | Thomas Vlassenroot | Alain Cavalier | Lea Massari |
1965 | Był sobie złodziej (The Yellow Rolls-Royce) | Stefano | Anthony Asquith | An Margert, Van Heflin, Jack Palance, John Davis Chandler, Jeff Corey |
Był sobie złodziej (Once a Thief) | Eddie Pedak | Ralph Nelson | Ann-Margret, Van Heflin, Jack Palance | |
Czy Paryż płonie? (Paris brûle-t-il?) | Jacques Chaban-Delmas | René Clément wg Gore Vidal i Francisa Forda Coppoli | Jean-Paul Belmondo, Cherley Boyer, Leslie Caron, Jean-Pierre Cassesm, Bruno Cremer, Kirk Douglas, Pierre Dux, Glenn Ford, Daniel Gélinm, Yves Montand, Sacha Pitoeff, Michel Piccoli, Claude Rich, Jean_Louis Trintignant, Orson Welles | |
1966 | Teksas po drugiej stronie rzeki (Texas Across the River) | Don Baldazar | Michael Gordon | Dean Martin |
Wojna w Algierze (Lost Command) | Kapitan Philippe Esclavier | Mark Robson | Anthony Quinn, George Segal, Michèle Morgan, Claudia Cardinale | |
1967 | Łowcy przygód (Les Aventuriers) | Manú | Robert Enrico | Lino Ventura, Joanna Shimkus |
Diabolicznie twój (Diaboliquement vôtre) | Pierre | Julien Duvivier | Senta Berger | |
Samuraj (Le Samouraï) | Jef Costello | Jean-Pierre Melville | Nathalie Delon | |
1968 | Historie niesamowite (Histoires extraordinaires) | William Wilson | Louis Malle | Brigitte Bardot, Umberto d’Orsi, Katia Cristina |
Żegnaj przyjacielu (Adieu l’ami) | Dino Barran | Jean Herman | Charles Bronson, Brigitte Fossey | |
Dziewczyna na motocyklu (La Motocyclette) | Daniel | Jack Cardiff | Marianne Faithfull | |
1969 | Jeff | Laurent | Jean Herman | Mireille Darc |
Klan Sycylijczyków (Le Clan des Siciliens) | Roger Sartet | Henri Verneuil | Lino Ventura, Jean Gabin | |
Basen (La Piscine) | Jean-Paul | Jacques Deray | Romy Schneider, Jane Birkin | |
1970 | Madly | Julien Dandieu | Roger Kahane | Mireille Darc |
Doucement les basses | Simon | Jacques Deray | Nathalie Delon | |
Borsalino | Roch Siffredi | Jacques Deray | Jean-Paul Belmondo | |
W kręgu zła (Le Cercle rouge) | Corey | Jean-Pierre Melville | Bourvil, Gian Maria Volonté, Yves Montand | |
1971 | Zabójstwo Trockiego (The Assassination of Trotsky) | Frank Jackson | Joseph Losey | Richard Burton |
Fantasia chez les ploucs | Pasażer – cameo | Gérard Pirès | Mrelle Darc, Lino Ventura, Jean Yanne | |
Samuraj i kowboje (Soleil Rouge) | Gauche | Terence Young | Charles Bronson, Toshiro Mifune, Ursula Andress | |
Wdowa Couderc (La Veuve Couderc) | Jean Lavigne | Pierre Granier-Deferre | Simone Signoret | |
Glina (Un flic) | Edouard Coleman | Jean-Pierre Melville | Catherine Deneuve | |
1972 | Pierwsza spokojna noc (La prima notte di quiete) | Daniele Dominici | Valerio Zurlini | Giancarlo Giannini, Lea Massari, Alida Valli |
1973 | Terapia szokowa (Traitement de choc) | Dr Devilers | Alain Jessua | Annie Girardot |
Tony Arzenta | Tony Arzenta | Duccio Tessari | Richard Conte, Carla Gravina, Umberto Orsini, Marc Porel, Roger Hanin, Guido Alberti Ettore Manni | |
Scorpion (Scorpio) | Jean Laurier | Michael Winner | Burt Lancaster, Gayle Hunnicutt | |
Spalone stodoły (Les Granges brûlées) | Sędzia Larcher | Jean Chapot | Simone Signoret, Miou-Miou | |
La Race des seigneurs | Julien Dandieu | Pierre Granier-Deferre | Jeanne Moreau | |
Dwaj ludzie z miasta (Deux hommes dans la ville) | Gino Strabliggi | José Giovanni | Jean Gabin, Gérard Depardieu | |
1974 | Borsalino i spółka (Borsalino & Co.) | Roch Siffredi | Jacques Deray | Riccardi Cucciolla, Catherine Rouvel Daniel Ivernel, André Falcon, Lionel Vitrant |
Lodowate serce (Les Seins de glace) | Marc Rilson | Georges Lautner | Claude Brasseur, Mireille Darc | |
1975 | Zorro | Zorro / Diego | Duccio Tessari | Stanley Baker, Ottavia Piccolo |
Cygan (Le Gitan) | Hugo Sennart (także producent) | José Giovanni | Annie Girardot, Paul Meurisse, Marcel Bozzuffi, Renato Salvatori, Maurice Barrier, Bernard Giraudeau, Maurice Biraud | |
Policyjna opowieść (Flic Story) | Roger Borniche | Jacques Deray | Jean-Louis Trintignant, Claudine Auger | |
1976 | Bumerang (Comme un boomerang) | Jacques Batkin (także scenariusz) | José Giovanni | Carla Gravina, Charles Vanel, Louis Julien, Dora Doll, Laurent Malet, Pierre Malet, Moniqur Chaumette, Suzanne Flon, Pierre Maguelon |
Armaguedon (Quel giorno il mondo tremerà) | Doktor Michel Ambroise | Alain Jessua | Jen Yanne, Renato Salvatori, Michel Duchaussoy, Michel Creton | |
Pan Klein (Monsieur Klein) | Robert Klein (César dla najlepszego filmu) | Joseph Losey | Jeanne Moreau | |
1977 | Człowiek pod presją (L’Homme pressé) | Pierre Niox | Édouard Molinaro | Mireille Darc |
Śmierć człowieka skorumpowanego (Mort d’un pourri) | Xavier Maréchal | Georges Lautner | Ornella Muti, Stéphane Audran, Mireille Darc | |
Gang (Le Gang) | Robert (także producent) | Jacques Deray | Mauricce Barrier, Roland Bertin, Laura Betti, Taymond Bussière, Nicole Calfan, Catherine Lachens, André Falcon, Dominique Davray | |
1978 | Uwaga, dzieci patrzą (Attention, les enfants regardent) | Mężczyzna | Serge Leroy | Rchard Constsntin, Tiphaine Lepoux, Sophie Renoir, Thierry Tuchet. Henri Vilbert, Françoise Brion |
1979 | Port lotniczy ’79 (The Concorde ... Airport '79) | Paul Metrand | David Lowell Rich | Robert Wagner, Susan Blakely, Sylvia Kristel |
Lekarz (Le Toubib) | Jean-Marie Desprès | Jean Freustié | Véronique Jeannot, Michel Auclair, Bernard Ciraudeau, Catherine Lachens, Bernard Lecoq, Francine Bergé | |
1980 | Trzech ludzi do zabicia (Trois hommes à abattre) | Michel Gerfaut (także scenariusz) | Jacques Deray | |
1981 | Teheran 43 (Tegeran-43) | Foche | Aleksandr Ałow i Władimir Naumow | |
Za skórę gliny (Pour la peau d’un flic) | Choucas | Alain Delon (także scenariusz) | ||
1982 | Szok (Le choc) | Martin Terrier | Robin Davis | Catherine Deneuve |
1983 | Uderzenie (Le Battant) | Jacques Darnay | Alain Delon | Anne Parillaud |
1984 | Nasza historia (Notre histoire) | Robert Avranches | Bertrand Blier | Nathalie Baye |
Miłość Swanna (Un amour de Swann) | Baron de Charlus | Volker Schlöndorff | Jeremy Irons, Ornella Muti | |
1985 | Słowo gliny (Parole de flic) | Daniel Pratt | José Pinheiro | |
1986 | Pasażer (Le Passage) | Jean Diaz | René Manzor | |
1988 | Nie budzi się gliniarza, który śpi (Ne réveillez pas un flic qui dort) | Komisarz Eugène Grindel | José Pinheiro | |
1990 | Dancing Machine | Alan Wolf | Gilles Béhat | Claude Brasseur, Patrick Dupond |
Nowa fala (Nouvelle Vague) | Lennox | Jean-Luc Godard | ||
1992 | Powrót Casanovy (Le Retour de Casanova) | Casanova | Édouard Niermans | |
Kryminał (Un crime) | Charles Durand | Jacques Deray | ||
1994 | L’Ours en peluche | Jean Rivière | Jacques Deray | Francesca Dellera |
1995 | Sto i jedna noc (Les cent et une nuits de Simon Cinéma) | w roli samego siebie – cameo | Agnès Varda | |
1997 | Dzień i noc (Le Jour et la Nuit) | Alexandre | Bernard-Henri Lévy | Arielle Dombasle, Lauren Bacall |
Dziewczyna dla dwóch (Une chance sur deux) | Julien Vignal | Patrice Leconte | Jean-Paul Belmondo, Vanessa Paradis | |
1999 | Aktorzy (Les Acteurs) | w roli samego siebie | Bertrand Blier | Gérard Depardieu, Michel Piccoli, Jean-Paul Belmondo |
2003 | Frank Riva (serial MHZ Worldwide Television) | Frank Riva | ||
2008 | Asterix na olimpiadzie (Astérix aux Jeux Olympiques) | Juliusz Cezar | Frédéric Forestier / Thomas Langmann | Gérard Depardieu, Clovis Cornillac, Benoît Poelvoorde |
2012 | Szczęśliwego Nowego Roku, matki! (С новым годом, мамы!) | w roli samego siebie |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alain Delon. Listal. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ Alain Delon. AlloCiné. [dostęp 2016-03-28]. (fr.).
- ↑ Alain Delon. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ Kate Hakala, Daniel Addice: The 50 Greatest Male Sex Symbols in Film History. s. Nerve. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
- ↑ Jacek Szczerba: Alain Delon: samotny tygrys w dżungli. Kobiety spały pod jego drzwiami, by go zobaczyć. 10 marca 2017. s. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2017-07-30]. (pol.).
- ↑ Alain Delon jakiego nie znamy. s. Planete+. [dostęp 2017-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-30)]. (pol.).
- ↑ Alain Delon Trivia. FamousFix. [dostęp 2022-03-20]. (ang.).
- ↑ Alain Delon, persönlich. ARTE. [dostęp 2016-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (niem.).
- ↑ Alain Delon. MYmovies. [dostęp 2016-03-28]. (wł.).
- ↑ Alain Delon Awards. FamousFix. [dostęp 2022-03-20]. (ang.).
- ↑ Alain Delon Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-05-04]. (ang.).
- ↑ Madonna craque complètement pour… Alain Delon!. Voici. [dostęp 2016-03-28]. (fr.).
- ↑ French screen legend Alain Delon suffers a stroke at the age of 83, his son reveals. „Daily Mail”. [dostęp 2020-03-28]. (ang.).
- ↑ Caroline Piquet, «Ari Boulogne, le fils illégitime d’Alain Delon, retrouvé mort à Paris» », Le Parisien, 20 May 2023.
- ↑ Alain Delon Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-03-20]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Delon w bazie IMDb (ang.)
- Alain Delon w bazie Filmweb
- Alain Delon w bazie Notable Names Database (ang.)
- ISNI: 0000 0001 1447 3173
- VIAF: 69115231
- LCCN: n83011368
- GND: 118679406
- NDL: 00620571
- BnF: 13893132f
- SUDOC: 027592545
- SBN: RAVV089390
- NLA: 35657943
- NKC: jn20000700381
- BNE: XX1265628
- NTA: 071067280
- BIBSYS: 90912408
- CiNii: DA1221573X
- PLWABN: 9810700742505606
- NUKAT: n2010150454
- J9U: 987007452960005171
- CANTIC: a10315238
- LNB: 000243208
- CONOR: 48497251
- ΕΒΕ: 176242
- WorldCat: lccn-n83011368