71 Pułk Zmechanizowany
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1952 |
| Rozformowanie |
1955 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Marian Baryło |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 2249[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
71 Pułk Zmechanizowany (71 pz) – wojsk zmechanizowanych i pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany w 1952 roku, w garnizonie Opole, w składzie 10 Dywizji Zmechanizowanej. Jednostka została zorganizowana z nadwyżek 27 i 40 pz, według etatu Nr 5/83 o stanie 1233 żołnierzy i 13 pracowników.
Jesienią 1955 roku oddział został przeformowany w 71 pułk czołgów średnich według etatu Nr 5/179 o stanie 468 wojskowych i 10 pracowników cywilnych (rozformowany w 1962[1]).
Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]
- mjr Marian Baryło
- mjr Lech Jankiewicz (był w 1956)[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 430.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 432.
- ↑ Nalepa 1992 ↓, s. 84.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward, Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
Polskie wojska zmechanizowane
| Korpusy (rozformowane) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dywizje |
| ||||
| Brygady |
| ||||
| Pułki (rozformowane) |
| ||||
| Szkoły |
| Rodowód | |
|---|---|
| Instytucje centralne | |
| Formacje | |
| Struktura organizacyjna | |
| Działania wojsk |
|
| Stalinizm w wojsku | |
| Szkolnictwo wojskowe |
