Antoni Gołaszewski

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	15 października 1786
Konsekrator	Ferdynand Onufry Kicki
Współkonsekratorzy	Jakub Walerian Tumanowicz; Michał Roman Sierakowski
Współkonsekrowani biskupi
Jan Śnigurski	1818

Antoni Gołaszewski
Kraj działania	Królestwo Galicji i Lodomerii
Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1745 ; Gołasze-Dąb
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 1824 ; Przemyśl
	Biskup przemyski
Okres sprawowania	1786–1824
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	26 lipca 1769
Nominacja biskupia	24 lipca 1786
Sakra biskupia	15 października 1786
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Gołaszewski herbu Kościesza^[1] (ur. 14 czerwca 1745 w Gołaszach-Dębiu, zm. 24 kwietnia 1824 w Przemyślu) – biskup przemyski w latach 1786–1824.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Ewy z Gołaszewskich^[2]. Po śmierci ojca (1753) pod opieką najstarszego brata, Walentego. Wyprawiony do szkoły jezuickiej do Krosna. Miał zostać prawnikiem. Brat przygotował mu posadę u kasztelana wiślickiego. Wbrew życzeniu brata rozpoczął studia teologiczne w Krakowie. W 1778 został proboszczem w Brzozowie.

W 1786 cesarz mianował Antoniego Gołaszewskiego biskupem przemyskim, nominację zatwierdził papież. Popierał reformy Józefa II dążące do podporządkowania Kościoła państwu. Po śmierci cesarza wyjednał u następców liczne przywileje dla Kościoła w Galicji. Był dobrym gospodarzem w dobrach biskupich, wspomagał ubogą młodzież^[2]. Był członkiem komisji pełnomocnej lwowskiej, powołanej w 1790 roku dla układów z Leopoldem II Habsburgiem^[3]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[4].

W 1806 poświęcił kościół w Nozdrzcu. W dekrecie z 1817 o uznał obraz Przemienienia Pańskiego w Cmolasie za cudowny i darował srebrne sukienki.

Został pochowany podziemiach katedry przemyskiej.

↑ Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. IV, Warszawa 1907, s. 242.
↑ ^a ^b Gmina Kulesze Kościelne :: Powiat Wysokomazowiecki :: Województwo podlaskie | Historia [online], www.kuleszek.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
↑ Walerian Kalinka, Sejm Czteroletni, t. II, część 1, Kraków 1895, s. 118-119.
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 308.