Antoni Pecha

Antoni Pecha

podpułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia	12 września 1897 Andrychów
Data i miejsce śmierci	5 lutego 1969 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1917–1952
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	4 Brygada Saperów 2 Brygada Saperów Szefostwo Saperów Szkoła Podchorążych Piechoty Wyższa Szkoła Wojenna 4 batalion saperów 5 batalion saperów 65 batalion saperów
Stanowiska	dowódca kompanii szkolnej kwatermistrz zastępca dowódca batalionu dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa
Odznaczenia

Antoni Pecha (ur. 12 września 1897 w Andrychowie, zm. 5 lutego 1969 w Krakowie) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 12 września 1897 roku w Andrychowie. Ukończył 7 klas szkoły realnej w Żywcu, gdzie w 1914 roku zdał maturę. Studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu i Szkołę Politechniczną we Lwowie do 1916 roku. W 1917 roku ukończył Oficerską Szkołę Pionierów w Klosterneuburgu. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był batalion saperów nr 1. Dowodził plutonem na froncie rumuńskim, a następnie włoskim i francuskim.

W grudniu 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, w którym zajmował kolejno stanowiska: adiutanta Batalionu Strzelców Żywieckich (1919), dowódcy plutonu i kompanii saperów w 6 batalionie saperów w walkach z bolszewikami (1920–1921), dowódcy kompanii w 5 pułku saperów w Krakowie (do 1925 roku), referenta w Szefostwie Saperów i Inżynierów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie (1926–1927), dowódcy kompanii w 5 pułku saperów (1928–1930). W grudniu 1929 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej w 4 batalionie saperów w Przemyślu. W październiku 1931 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie na stanowisko wykładowcy. W latach 1935–1936 był słuchaczem w Wyższej Szkole Wojennej. W 1937 został kwatermistrzem w 5 batalionie saperów, a następnie do 1939 roku – I zastępca dowódcy 5 batalionu saperów w Krakowie. W sierpniu 1939 objął dowództwo baonu saperów typ I nr 65. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej.

W 1945 roku został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego i rozpoczął służbę w Departamencie Inżynierii i Saperów. W latach 1946–1951 pracował w Wydziale Inżynieryjno-Saperskim Dowództwa Okręgu Wojskowego Nr V w Krakowie. Brał udział w organizacji rozminowania południowo-wschodniej Polski. W 1950 roku przełożeni wystawili mu złą opinię służbową. W wyniku takiej opinii w 1952 roku został zwolniony z wojska.

Awanse

• porucznik – 28 lutego 1921 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920
• kapitan – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 45. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów
• major – 27 czerwca 1935 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 6. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (16 kwietnia 1947)
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.
• Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
• Zdzisław Józef Cutter: Saperzy Polscy 1918–1939. Wrocław [etc.]: Drukarnia „Teson”, 2001. ISBN 83-87384-05-4.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.