Cesarstwo (ustrój)
Cesarstwo – forma monarchii - państwo, którego panujący monarcha nosi tytuł cesarza lub cesarzowej. Tradycyjnie będące wyższe rangą i prestiżem od królestwa.
Nazwa ta (jak i słowo cesarz) używana m.in. w języku polskim powstała od imienia Juliusza Cezara.
Pierwszym cesarstwem w Europie stał się starożytny Rzym w wyniku reform i umocnienia swojej władzy przez Oktawiana Augusta. Cesarstwo to, podzielone na zachodnie i wschodnie, przetrwało w zmiennym charakterze do 1806 roku. Cesarstwo rzymskie stało się ideą, do której odwoływali się chcący umocnić i poszerzyć swoją władzę papieże, władcy niemieccy, rosyjscy czy osmańscy; stało się ono przez to synonimem imperium. Do idei tej pośrednio powrócił Napoleon Bonaparte.
Termin cesarstwo przez wzgląd na cesarstwo rzymskie odnosił się więc tradycyjnie w europejskiej historiografii do państw z rozległym terytorium, w którego skład wchodzić mogły królestwa lub inne terytoria zależne.
Obecnie jedynym na świecie państwem będącym cesarstwem jest Japonia[1].
Cesarstwa
Europa[2]
- Cesarstwo Austrii
- Cesarstwo Bułgarii
- Cesarstwo Francuskie
- Cesarstwo Niemieckie
- Cesarstwo Rosyjskie
- Cesarstwo rzymskie
- Cesarstwo Serbii
Azja
- Cesarstwo chińskie
- Cesarstwo Indii
- Cesarstwo Iranu
- Cesarstwo Koreańskie
- Cesarstwo Mandżukuo
- Cesarstwo Wielkich Mogołów
- Cesarstwo Widźajanagaru
- Cesarstwo Japonii
- Cesarstwo Wietnamu
Ameryka
Afryka
Za cesarstwo uznaję się też w europejskiej historiografii m.in Imperium Osmańskie, Imperium mongolskie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Grzegorz Górski, Stanisław Salmonowicz: Historia ustrojów państw. s. 57-68. ISBN 83-85660-77-1.
- ↑ Także cesarstwa europejskiego kręgu kulturowego, stąd cesarstwo trapezuntu.