Chorągiew piesza prywatna Tomasza Zamoyskiego (autoramentu cudzoziemskiego)

Chorągiew piesza prywatna Tomasza Zamoyskiego – prywatna chorągiew piesza koronna I połowy XVII wieku, okresu wojen ze Szwedami i Rosją. Była to chorągiew autoramentu cudzoziemskiego^[1].

Szefem^[2] tej chorągwi był wojewoda kijowski, Tomasz Zamoyski herbu Jelita, natomiast dowódcą kapitan Grym.

Chorągiew wzięła udział w wojnie polsko-szwedzkiej 1626 – 1629 w liczbie 100 żołnierzy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojska autoramentu cudzoziemskiego formowano według systemu wolnego bębna, czyli każdy ochotnik przyjmowany był indywidualnie. Jednostką taktyczno-organizacyjną był tu regiment lub szwadron, w skład których wchodziły kompanie o rozbudowanych sztabach i hierarchii. Do II połowy XVII wieku, do czasu reform króla Jana III Sobieskiego, umundurowanie oparte było na wzorach niemieckich. Pomimo zewnętrznych pozorów, wojska te w zasadzie rekrutowały się z Polaków, i z biegiem czasu z wojsk zaciężnych stawały się oddziałami coraz bardziej narodowymi.
↑ Szef firmował chorągiew nazwiskiem, natomiast jej faktycznym dowódcą był każdorazowo porucznik.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bronisław Gembarzewski: Husarze, Ubiór, oporządzenie i uzbrojenie 1500–1775. Warszawa: Broń i Barwa, 1999.
Konstanty Górski: Historia jazdy polskiej. Kraków: 1894.

[1] Wojska autoramentu cudzoziemskiego formowano według systemu wolnego bębna, czyli każdy ochotnik przyjmowany był indywidualnie. Jednostką taktyczno-organizacyjną był tu regiment lub szwadron, w skład których wchodziły kompanie o rozbudowanych sztabach i hierarchii. Do II połowy XVII wieku, do czasu reform króla Jana III Sobieskiego, umundurowanie oparte było na wzorach niemieckich. Pomimo zewnętrznych pozorów, wojska te w zasadzie rekrutowały się z Polaków, i z biegiem czasu z wojsk zaciężnych stawały się oddziałami coraz bardziej narodowymi.

[2] Szef firmował chorągiew nazwiskiem, natomiast jej faktycznym dowódcą był każdorazowo porucznik.

[1]

[2]