Corinne Suter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Corinne Suter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1994
Schwyz

Klub

Skiclub Schwyz

Debiut w PŚ

26.11 2011, Aspen
(DNF1 - gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

5.12 2014, Lake Louise (30. miejsce - zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

23.02 2019, Crans-Montana (3. miejsce - zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto Cortina 2021 Zjazd
srebro Åre 2019 Zjazd
srebro Cortina 2021 Supergigant
brąz Åre 2019 Supergigant
brąz Courchevel/Méribel 2023 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Jasná 2014 Zjazd
złoto Jasná 2014 Supergigant
srebro Québec 2013 Supergigant
srebro Jasná 2014 Drużynowo
brąz Roccaraso 2012 Kombinacja
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
2019/2020
2. miejsce
2020/2021
2. miejsce
2021/2022
3. miejsce
2022/2023
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2019/2020
3. miejsce
2020/2021
Strona internetowa

Corinne Suter (ur. 28 września 1994 w Schwyz) – szwajcarska narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata seniorek i juniorek.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Corinne Suter pojawiła się 17 listopada 2009 roku w Zinal, gdzie w zawodach FIS Race nie ukończyła drugiego przejazdu slalomu. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie jej najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w supergigancie. Już rok później wywalczyła brązowy medal w kombinacji, podczas mistrzostw świata juniorów w Roccaraso. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie Norweżki: Ragnhild Mowinckel oraz Annie Winquist. Podczas rozgrywanych w 2013 roku mistrzostw świata juniorów w Québecu zdobyła srebrny medal w supergigancie. Rozdzieliła tam na podium Austriaczki: Stephanie Venier i Rosinę Schneeberger. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnęła jednak na mistrzostwach świata juniorów w Jasnej w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w zjeździe i supergigancie, a wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobyła srebrny medal w zawodach drużynowych.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 26 listopada 2011 roku w Aspen, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu w gigancie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 5 grudnia 2014 roku w Lake Louise, zajmując 30. miejsce w zjeździe. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 23 lutego 2019 roku w Crans Montana, gdzie rywalizację w zjeździe ukończyła na trzeciej pozycji. Wyprzedziły ją jedynie Włoszka Sofia Goggia i Austriaczka Nicole Schmidhofer. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2019/2020, kiedy zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz zwyciężyła w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W sezonie 2020/2021 była druga w klasyfikacji zjazdu i trzecia w supergigancie. W klasyfikacji zjazdu była też druga w sezonie 2021/2022 i trzecia w sezonie 2022/2023.

W 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując dwunaste miejsce w supergigancie i osiemnaste w zjeździe. Wystartowała na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczang. Zajęła tam 17. miejsce w supergigancie i 6. lokatę w zjeździe. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Åre zdobyła srebrny medal w zjeździe, gdzie lepsza była tylko Ilka Štuhec ze Słowenii. Ponadto zajęła trzecie miejsce w supergigancie, plasując się za Mikaelą Shiffrin z USA i Sofią Goggią. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku zdobyła złoty medal w zjeździe, wyprzedzając Goggię i jej rodaczkę, Nadię Delago. Ponadto na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Courchevel/Méribel była trzecia w tej samej konkurencji. Tym razem lepsze były kolejna Szwajcarka - Jasmine Flury i Austriaczka Nina Ortlieb.

Nie jest spokrewniona z innymi szwajcarskimi alpejkami: Jasminą i Fabienne Suter[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas Strata Zwyciężczyni
17. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Supergigant 1:22,24 +1,13 Czechy Ester Ledecká
6. 21 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Zjazd 1:40,29 +1,07 Włochy Sofia Goggia
13. 11 lutego 2022 Pekin Supergigant 1:13,51 +0,98 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
1. 15 lutego 2022 Pekin Zjazd 1:31,87 - -

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
12. 7 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 +1,10 Austria Nicole Schmidhofer
18. 12 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:32,85 +1,80 Słowenia Ilka Štuhec
3. 5 lutego 2019 Szwecja Åre Supergigant 1:04,89 +0,05 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
DNS2 8 lutego 2019 Szwecja Åre Superkombinacja 2:02,13 - Szwajcaria Wendy Holdener
2. 10 lutego 2019 Szwecja Åre Zjazd 1:01,74 +0,25 Słowenia Ilka Štuhec
2. 11 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:25,51 +0,34 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
1. 13 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:34,27 - -
18. 18 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Gigant 2:30,66 +4,14 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
20. 8 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Supergigant 1:28,06 +1,56 Włochy Marta Bassino
3. 11 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Zjazd 1:28,03 +0,12 Szwajcaria Jasmine Flury

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
20. 1 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Zjazd 1:32,11 +2,43 Norwegia Lotte Smiseth Sejersted
DNF1 3 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Slalom 1:40,32 - Austria Jessica Depauli
9. 5 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Supergigant 1:28,23 +1,09 Włochy Elena Curtoni
12. 1 marca 2012 Włochy Roccaraso Slalom 1:42,69 +3,97 Austria Stephanie Brunner
7. 3 marca 2012 Włochy Roccaraso Gigant 2:45,02 +1,16 Norwegia Ragnhild Mowinckel
4. 5 marca 2012 Włochy Roccaraso Supergigant 1:06,99 +0,05 Norwegia Annie Winquist
3. 8 marca 2012 Włochy Roccaraso Kombinacja 11,66 pkt +19,37 pkt Norwegia Ragnhild Mowinckel
21. 21 lutego 2013 Kanada Québec Slalom 1:52,10 +7,59 Szwecja Magdalena Fjällström
DNF2 22 lutego 2013 Kanada Québec Gigant 2:22,23 - Austria Lisa-Maria Zeller
2. 24 lutego 2013 Kanada Québec Supergigant 1:00,89 +0,80 Austria Stephanie Venier
15. 26 lutego 2013 Kanada Québec Zjazd 1:11,18 +1,08 Francja Jennifer Piot
12. 27 lutego 2014 Słowacja Jasná Gigant 1:52,86 +3,15 Włochy Marta Bassino
2. 2 marca 2014 Słowacja Jasná Drużynowo ? ?  Szwecja
1. 3 marca 2014 Słowacja Jasná Supergigant 1:14,71 - -
15. 3 marca 2014 Słowacja Jasná Superkombinacja 2:11,34 +2,54 Austria Elisabeth Kappauer
1. 5 marca 2014 Słowacja Jasná Zjazd 1:24,19 - -

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Szwajcaria Crans-Montana23 lutego 2019 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Andora Soldeu13 marca 2019 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Kanada Lake Louise6 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
  4. Kanada Lake Louise8 grudnia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
  5. Austria Altenmarkt-Zauchensee11 stycznia 2020 (zjazd) – 1. miejsce
  6. Niemcy Garmisch-Partenkirchen9 lutego 2020 (supergigant) – 1. miejsce
  7. Szwajcaria Crans-Montana21 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
  8. Szwajcaria Crans-Montana22 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
  9. Włochy La Thuile29 lutego 2020 (supergigant) – 3. miejsce
  10. Francja Val d’Isère18 grudnia 2020 (zjazd) – 1. miejsce
  11. Francja Val d’Isère19 grudnia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
  12. Francja Val d’Isère20 grudnia 2020 (supergigant) – 2. miejsce
  13. Austria Sankt Anton10 stycznia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  14. Włochy Val di Fassa26 lutego 2021 (zjazd) – 3. miejsce
  15. Włochy Val di Fassa27 lutego 2021 (zjazd) – 2. miejsce
  16. Włochy Val di Fassa28 lutego 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  17. Kanada Lake Louise4 grudnia 2021 (zjazd) – 3. miejsce
  18. Austria Zauchensee16 stycznia 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Niemcy Garmisch-Partenkirchen29 stycznia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
  20. Kanada Lake Louise2 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  21. Kanada Lake Louise3 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  22. Kanada Lake Louise4 grudnia 2022 (supergigant) – 1. miejsce
  23. Szwajcaria Sankt Moritz16 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  24. Norwegia Kvitfjell4 marca 2023 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]