Emeli Sandé

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Halfbricking (dyskusja | edycje) o 10:53, 14 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Emeli Sandé
Ilustracja
Emeli Sandé (2014)
Imię i nazwisko

Adele Emeli Gouraguine

Pseudonim

Rio Sandé

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1987
Sunderland, Anglia

Pochodzenie

Alford, Aberdeenshire, Szkocja

Gatunki

R&B, soul

Zawód

piosenkarka, muzyk, autor tekstów

Aktywność

od 2009 roku

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Emeli Sandé, właściwie Adele Emeli Gouraguine, z domu Sandé, kiedyś występująca jako Adele Sandé lub Rio Sandé (ur. 10 marca 1987 w Sunderlandzie) – brytyjska piosenkarka i autorka tekstów, zdobywczyni statuetki European Border Breakers Award w 2013 roku.

Życiorys

Dzieciństwo i edukacja

Adele Sandé urodziła się we wtorek, 10 marca 1987 roku w Sunderlandzie jako pierwsze dziecko Zambijczyka Joela Sandé i Angielki Diane Sandé-Wood[1]. Para poznała się podczas studiów na uniwersytecie[2]. W październiku 1988 roku wyjechała z rodzicami do Zambii, gdzie Joel ukończył kurs inżynierii mechanicznej. Podczas pobytu w kraju jej matka, będąc w drugiej ciąży, zachorowała na malarię. Wtedy wróciła do Kumbrii, gdzie w 1989 roku urodziła córkę – Lucy. Gdy Adele miała cztery lata przeniosła się wraz z rodziną do Alford[3][4].

Sandé zaczęła interesować się muzyką już jako dziecko, kiedy śpiewała w domu piosenki z repertuaru m.in. Whitney Houston, Céline Dion, Niny Simone, Mariah Carey i Alicii Keys[5] oraz utwory wykorzystane w filmie animowanym Mała syrenka. Jako sześciolatka zapisała się na zajęcia do szkolnego chóru oraz na lekcje nagrywania w szkole podstawowej w Alford, jej nauczycielką była wówczas Morag Simpson[6]. W tym czasie zagrała główną rolę Maryi w szkolnym przedstawieniu Hosanna Rock oraz zaczęła pisać swoje pierwsze utwory[3]. Swoją pierwszą piosenkę napisała w wieku 7–8 lat[7], zaś jej debiutancką piosenką autorską była kompozycja „Tomorrow Starts Again”, którą napisała w wieku 11 lat na potrzeby szkolnego konkursu talentów[8]. W tym samym wieku zaczęła uczyć się gry na fortepianie i wiolonczeli, wcześniej grała także na klarnecie[7]. Rok później rodzice zapisali ją na lekcje fortepianu w Inverurii, gdzie jej nauczycielem był Ian Milne[9].

Piosenkarka studiowała wówczas medycynę na Uniwersytecie w Glasgow, gdzie po sześciu latach nauki zdobyła stopień neurologa[10].

Kariera muzyczna

2002–2009: Początki kariery

Emeli Sandé w 2007 roku

Jako nastolatka wzięła udział w konkursie talentów w Inverurie. Podczas konkursu zaśpiewała utwory „Cabaret” Lizy Minelli i „Never Forget You” Mariah Carey, jednak nie przeszła do kolejnego etapu. Rok później ponownie wzięła udział w konkursie i zajęła trzecie miejsce po wykonaniu piosenek „I Sing Because I’m Happy/His Eye In on the Sparrow” i „A Woman’s Worth” Alicii Keys[11]. Kilka lat później po raz kolejny wystartowała w konkursie, tym razem jako członkini trio Celeste, który współtworzyła z Nadią Donald i Lorną Routh. Wokalistki zajęły w konkursie pierwsze miejsce dzięki wykonaniu a cappella utworów „Bridge Over Troubled Water” Simon & Garfunkel i „Fields of Gold” Eva Cassidy.

Jako piętnastolatka wzięła udział w konkursie Rapology organizowanym przez radio Choice FM, który ostatecznie wygrała, dzięki czemu wygrała możliwość podpisania kontraktu płytowego z wytwórnią muzyczną Telstar Records. Z powodu nauki na studiach zrezygnowała jednak z podpisania umowy[8][10]. W tym samym czasie przyjęła zaproszenie do programu telewizji MTV Camden, prowadzonego przez Richarda Blackwooda, w którym zaśpiewała w stylu gospel[8]. W wieku 16–17 lat napisała swoją debiutancką piosenkę o miłości[12], w tym czasie poznała także swojego menedżera Adriana Sykesa[13].

W 2005 roku nawiązała współpracę z nowo założoną wytwórnią muzyczną Urban Scot, którą założyli David Craig, Mel Awasi i Laura McCrum. Piosenkarka grała na koncertach organizowanych przez wytwórnię[14]. W 2007 roku wystąpiła gościnnie w audycji o nazwie Blackstreet Laury McCrum w BBC Radio Scotland[15]. W tym samym roku wystąpiła na ceremonii organizowanej przez Pan African Arts Scotland z okazji rocznicy zniesienia ustawi u niewoli. Nagranie z koncertu zostało wydano w formie DVD w zaledwie 200 egzemplarzach, które zostały rozesłane uczestnikom wydarzenia[16].

W listopadzie 2008 roku wystąpiła podczas gali Independent Music Show, który był organizowany w Bullet Bar w Londynie[7]. W tym samym roku siostra Sandé zrealizowała nagranie, na którym Emeli grała na fortepianie i śpiewała jedną ze swoich ulubionych piosenek, „Nasty Little Lady”. Klip wysłała później na konkurs muzyczny organizowany przez Trevora Nelsona z kanału BBC Urban. Sandé ostatecznie wygrała konkurs, w którym otrzymała możliwość podpisania kontraktu płytowego. Jej menedżment odrzucił jednak propozycję. Piosenkarka zaczęła jednak promocję w Szkocji. W tym czasie wydała swoją pierwszą płytę zatytułowaną Have You Heard? wydaną przez Souljawn Records, którą sprzedawała podczas koncertów. Na płycie znalazło się osiem utworów, w tym m.in. „Patchwork”, „Dirty Jeans” i „Woman’s Touch”. Później ukazała się druga wersja płyty, która zawierała jedynie cztery utwory[17]. Rodzice piosenkarki także zaangażowali się w działania promocyjne córki i wysłali płytę z jej piosenkami do BBC Radio 1Xtra. Jeden z dziennikarzy radia, Ras Kwame, zagrał jej utwór podczas audycji Homegrown Sessions. Dzięki temu Sandé, razem z czterema innymi piosenkarzami, otrzymała propozycję zagrania koncertu w Soho. Wtedy poznała producenta Shahida „Naughty’ego Boya” Khana, z którym zaczęła współpracę jako autorka piosenek dla takich wykonawców, jak m.in. Jamelia[18], Alesha Dixon, Chipmunk, Professor Green, Devlin, Preeya Kalidas, Cheryl Cole czy Tinie Tempah. Sama Sandé tworzyła w tym czasie duet muzyczny z klawiszowcem Lornem Cowiesonem o nazwie Adele Sandé & Lorne Cowieson[19].

Emeli Sandé podczas koncertu w kwietniu 2011 roku

Sandé zadebiutowała na rynku muzycznym w 2009 roku jako chórzystka brytyjskiego rapera Chipmunka w utworze „Diamond Rings”, który napisała dla niego podczas nauki na studiach[10]. Numer zadebiutował na szóstym miejscu krajowej listy przebojów[20]. W tym samym roku wzięła udział w przesłuchaniach do wytwórni muzycznej Future Music założonej przez Gary’ego Barlowa. Zaśpiewała tam utwór „Clown”, jednak nie przeszła eliminacji[21].

2010–2012: Our Version of Events i występ podczas XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich

W 2010 roku Sandé wystąpiła gościnnie w singlu „Never Be Your Woman” Wileya. W tym samym roku piosenkarka podpisała kontrakt muzyczny z wytwórnią Virgin Records, a na początku 2011 – z EMI Records[22]. W tym czasie Sandé zdecydowała się używanie drugiego imienia (Emeli) jako swojego pseudonimu artystycznego, co było spowodowane rosnącą popularnością brytyjskiej piosenkarki Adele. Jak przyznała w wywiadzie dla magazynu Interview, „chciała odróżnić się jako artystka”[23].

W czerwcu 2011 roku Sandé zagrała jako support przed koncertem Alicii Keys w Royal Albert Hall[24]. W lipcu wystąpiła na festiwalu RockNess organizowanym niedaleko miasta Inverness[25]. Miesiąc wcześniej zakończyła nagrywanie materiału na debiutancką płytę studyjną[26]. W sierpniu piosenkarka wydała swój pierwszy solowy singiel – „Heaven”, który zapowiadał jej debiutancką płytę studyjną[27]. Utwór zadebiutował na drugim miejscu krajowej listy przebojów[28]. Drugim singlem z albumu został numer „Daddy”, który piosenkarka nagrała z gościnnym udziałem Naughty’ego Boya[29]. W październiku ukazał się kolejny utwór z płyty artystki – „Read All About It”, który nagrała w duecie z Professorem Greenem[30]. Piosenka zadebiutowała na pierwszym miejscu brytyjskiej listy przebojów[31], zostając tym samym pierwszym singlem w dorobku artystki, który znalazł się na szczycie notowań w kraju. Pod koniec listopada Sandé wystąpiła podczas koncertu BRMB Live 2011 organizowanego przez Free Radio Birmingham. W grudniu otrzymała statuetkę podczas ceremonii wręczenia nagród BRIT Award w kategorii „Wybór krytyków”[32].

Sandé podczas koncertu w Stadthalle Offenbach w Niemczech w 2013 roku

W lutym 2012 roku ukazał się jej debiutancki album zatytułowany Our Version of Events. Niedługo po premierze trafił on na pierwsze miejsce brytyjskiej listy najczęściej kupowanych płyt, gdzie pozostał przez kolejne sześć tygodni, osiągając ostatecznie wynik ponad 2 miliony sprzedanych egzemplarzy. Płyta stała się tym samym najlepiej sprzedającym się albumem w Wielkiej Brytanii w tym roku[33][34]. W tym samym miesiącu premierę miał kolejny singiel promujący płytę – „Next to Me”, który zadebiutował na drugim miejscu krajowej listy przebojów[35].

27 lipca wystąpiła podczas ceremonii otwarcia XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich rozgrywających się w Londynie. Zaśpiewała wówczas utwory „Abide with Me” i „Heaven”. Jej inna piosenka, „Wonder” została wykorzystana jako motyw muzyczny podczas napisów końcowych transmisji. 12 sierpnia piosenkarka zaśpiewała podczas ceremonii zamknięcia igrzysk[36], w trakcie której zaprezentowała swój nowy singiel „Beneath Your Beautiful” nagrany wspólnie z Labyrinthem[37].

Od 2013: Live at the Royal Albert Hall i Long Live the Angels

W 2013 roku wygrała statuetkę European Border Breakers Award wręczaną artystom, których debiutanckie płyty osiągnęły sukces komercyjny poza ich własnym krajem. W 2013 roku Sandé wydała swoje pierwsze dwupłytowe wydawnictwo koncertowe zatytułowane Live at the Royal Albert Hall, na którym znalazł się zapis audiowizualny jej koncertu w brytyjskiej Royal Albert Hall[38]. W czerwcu zaczęła pracę nad swoją drugą płytą studyjną, której premiera zaplanowana jest na 2016 rok. Na krążku znajdzie się m.in. utwór „Pluto” nagrany z Naughty Boy’em, a także piosenki „Enough”, „Call Me What You Like”, „You and Me” i „This Much Is True”, który został napisany dla jej byłego męża. Album ukaże się pod szyldem wytwórni Roc Nation założonej przez rapera Jaya-Z[39].

W listopadzie 2014 roku dołączyła do charytatywnego zespołu Band Aid 30, z którym nagrała nową wersję singla „Do They Know It’s Christmas?”[40]. W czerwcu 2015 roku opublikowała nowy utwór „Don’t Fight the Bullet”[41]. We wrześniu 2016 roku wydała nowy singiel – „Hurts”[42]. Utwory zapowiadały drugą płytę studyjną piosenkarki zatytułowaną Long Live the Angels, która ukazała się w listopadzie 2016 roku[43].

Muzyka

Sandé podczas występu na Festiwalu Piosenki na Gibraltarze w 2013 roku

Artystka pisała teksty piosenek dla wielu znanych wykonawców, takim jak m.in. Chipmunk („Diamond Rings”)[44], Wiley („Never Be Your Woman”)[45], Susan Boyle („This Will Be the Year”)[46], Professor Green („Kids That Love to Dance”), Tinchy Stryder („Let It Rain”), Leona Lewis („Trouble”)[47], Alesha Dixon („Radio”)[48], Cheryl Cole („Boys”)[49], Tinie Tempah („Let Go”)[50], Pixie Lott i The Saturdays[25][8].

Simon Cowell nazwał Emeli Sandé „swoją ulubioną obecnie autorką tekstów”[51]. Amerykański Jay-Z przyznał w jednym z wywiadów, że chciałby, żeby ta nagrała duet razem z Beyoncé Knowles, będącą prywatnie jego żoną[10].

Wizerunek

Tatuaże

Na jednym ramieniu Sandé ma wytatuowany tytuł noweli Virginii Woolf – A Room of One’s Room, natomiast na drugim – portret Fridy Kahlo, swojej idolki. Drugi tatuaż zrobiła sobie po ukończeniu nauki na studiach[10].

Życie prywatne

W styczniu 2012 roku Sandé ogłosiła swoje zaręczyny[52] z czarnogórskim biologiem morskim Adamem Gouraguinem, z którym spotykała się przez siedem lat[53]. Para zaczęła się spotykać, kiedy wokalistka miała 17 lat i, jak przyznała, był to jej jedyny chłopak w życiu[54]. Para wzięła ślub 15 września 2012 roku w Czarnogórze. Wokalistka zmieniła wówczas nazwisko na Emeli Sandé Gouraguine, postanowiła jednak nadal występować pod swoim panieńskim nazwiskiem. W listopadzie 2014 roku, po roku małżeństwa para zdecydowała się rozwieść. Powodem rozstania, według Sandé, był „dystans i [jej] napięty grafik zawodowy”[54].

Dyskografia

Albumy studyjne

Rok Dane dotyczące albumu Pozycje na listach przebojów Certyfikat
UK
[55] 		AUS
[56] 		BEL
[57] 		CAN
[58] 		FRA
[59] 		GER
[60] 		IRL
[61] 		NLD
[62] 		NZ
[63] 		USA
[58]
2012 Our Version of Events 1 17 3 22 9 7 1 3 9 28
2016 Long Live the Angels
  • Wydany: 11 listopada 2016
  • Wytwórnia: Virgin, EMI
  • Format: CD, digital download
 2 20 9 70 65 12 6 21 29 41
  • UK: złota płyta[64]

Albumy koncertowe

Rok Dane dotyczące albumu Pozycje na listach przebojów Certyfikat
UK
[55] 		FRA
[59] 		IRL
[61] 		NLD
[62]
2013 Live at the Royal Albert Hall 1 9 33 24

Minialbumy (EP)

Dane dotyczące albumu Pozycje na listach przebojów
USA
[58] 		USA
R&B
[71]
iTunes Session 86 12

Single

Rok Singel Pozycje na listach przebojów Certyfikat Album
UK
[55] 		AUS
[56] 		BEL
[57] 		DEN
[72] 		FRA
[59] 		IRL
[61] 		NLD
[62] 		NZ
[63] 		SWI
[73] 		USA
[58]
2011 „Heaven” 2 – 23 3 – 29 69 – – –
  • UK: złota płyta[64]
  • DEN: złota płyta[74]
  • ITA: złota płyta[75]
 Our Version of Events
„Daddy” (feat. Naughty Boy) 21 – 58 – – – – – – –
2012 „Next to Me” 2 14 6 28 18 1 4 6 24 25
  • UK: platynowa płyta[64]
  • AUS: 2× platynowa płyta[76]
  • BEL: złota płyta[66]
  • ITA: złota płyta[75]
  • NZ: platynowa płyta[77]
  • USA: platynowa płyta[78]
„My Kind of Love” 17 60 22 – 167 35 79 – – –
  • UK: srebrna płyta[64]
  • AUS: złota płyta[76]
„Clown” 4 34 32 – – 6 25 – 42 –
  • UK: złota płyta[64]
2016 „Hurts” 22 – 28 – – 53 – – 40 – Long Live the Angels
„Breathing Underwater” 78 – – – – – – – – –
2017 „Highs & Lows” – – – – – – – – – –
„–” oznacza, że singel nie był notowany na danej liście.

Nagrody i wyróżnienia

Rok Kategoria Nagroda Nota
2011 Najlepsza współpraca[a]
(Best Collaboration) 		Virgin Media Music Awards nominacja
(Read All About It)
Najlepszy nowy artysta
(Best Newcomer) 		nominacja
MOBO Awards nominacja[79]
Urban Music Awards wygrana[80]
Najlepsza piosenka
(Best Song) 		nominacja[80]
(Heaven)
Najlepsza brytyjska wokalistka
(Best UK Female) 		nominacja[80]
Najlepszy występ R&B
(Best R&B Act) 		wygrana[80]
2012 Najlepszy międzynarodowy wykonawca: Wielka Brytania
(Best International Act: UK) 		BET Awards nominacja[81]
Nagroda za innowacyjność
(Innovation/Digital Award) 		Silver Clef Awards wygrana[82]
Najlepszy przełomowy wykonawca
(British Breakthrough Act) 		Brit Awards nominacja[83]
Wybór krytyków
(Critic’s Choice) 		wygrana[83]
Muzyk roku
(Musician of the Year) 		Harper’s Bazaar Women of the Year wygrana[84]

Uwagi

  1. ↑ Nominacja z Professorem Greenem.

Przypisy

  1. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 7. ISBN 978.1.78305.357.5.
  2. ↑ Sande: 'I felt like an alien in Scotland'. heraldscotland.com, 2013-10-06. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).
  3. ↑ a b John Dingwall: Scots singer Emile Sande’s family reveal how Brits nominee was destined from childhood to become a superstar. dailyrecord.co.uk, 2013-02-17. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).
  4. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 8. ISBN 978.1.78305.357.5.
  5. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 9. ISBN 978.1.78305.357.5.
  6. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 10. ISBN 978.1.78305.357.5.
  7. ↑ a b c John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 11. ISBN 978.1.78305.357.5.
  8. ↑ a b c d About Emeli Sande. brits.co.uk. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  9. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 14. ISBN 978.1.78305.357.5.
  10. ↑ a b c d e Louise Gannon: 'I guess I never believed it could really happen to me’: Why Emeli Sande ditched her medical studies to become a pop stark. [w:] Daily Mail [on-line]. dailymail.co.uk, 2013-04-20. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  11. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 16. ISBN 978.1.78305.357.5.
  12. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 39. ISBN 978.1.78305.357.5.
  13. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 47. ISBN 978.1.78305.357.5.
  14. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 30–31. ISBN 978.1.78305.357.5.
  15. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 33. ISBN 978.1.78305.357.5.
  16. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 36–37. ISBN 978.1.78305.357.5.
  17. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 49–50. ISBN 978.1.78305.357.5.
  18. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 65. ISBN 978.1.78305.357.5.
  19. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 54. ISBN 978.1.78305.357.5.
  20. ↑ Official Singles Chart Top 100 // 12 July 2009 – 18 July 2009. [w:] The Official Charts Company [on-line]. officialcharts.com, 2009-07-12. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  21. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 79. ISBN 978.1.78305.357.5.
  22. ↑ R&B singer Emeli Sande signs new publishing deal. deadlinenews.co.uk, 2009-08-28. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  23. ↑ Matt Diehl: EMELI SANDE. [w:] Interview [on-line]. interviewmagazine.com. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  24. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 100. ISBN 978.1.78305.357.5.
  25. ↑ a b John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 97. ISBN 978.1.78305.357.5.
  26. ↑ John Dingwall: Read All About It. Omnibus Press, 2014, s. 98. ISBN 978.1.78305.357.5.
  27. ↑ Emeli Sandé* – Heaven. discogs.com. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  28. ↑ Official Singles Chart Top 100 // 21 August 2011 – 27 August 2011. [w:] The Official Charts Company [on-line]. officialcharts.com, 2011-08-21. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  29. ↑ Emeli Sandé* Feat. Naughty Boy (3) – Daddy. discogs.com. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  30. ↑ Emeli Sandé* – Read All About It Pt. III. discogs.com. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  31. ↑ Official Singles Chart Top 100 // 30 October 2011 – 05 November 2011. [w:] The Official Charts Company [on-line]. officialcharts.com, 2011-11-30. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  32. ↑ Emeli Sande wins Brits Critics Choice award. [w:] BBC [on-line]. bbc.com, 2011-12-15. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  33. ↑ Sandé claims biggest selling UK album of 2012 so far. digitalspy.co.uk. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  34. ↑ Emeli Sandé debut album 'Our Version of Events’ tops 2 million UK sales. digitalspy.co.uk. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  35. ↑ Official Singles Chart Top 100 // 19 February 2012 – 25 February 2012. [w:] The Official Charts Company [on-line]. officialcharts.com, 2012-02-19. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  36. ↑ Ian Garland: London 2012 Closing Ceremony: Eric Idle leads crowd in rendition of Always Look on the Bright Side of Life. [w:] Daily Mail [on-line]. dailymail.co.uk, 2012-08-14. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  37. ↑ Labrinth Feat. Emeli Sande – Beneath Your Beautiful. discogs.com. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  38. ↑ Emeli Sande - Live at the Royal Albert Hall. emelisande.com. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  39. ↑ Sergiusz Królak: Nowa płyta Emeli Sandé pod szyldem Jaya Z!. [w:] JazzSoul.pl [on-line]. jazzsoul.pl, 2015-12-01. [dostęp 2016-01-09]. (pol.).
  40. ↑ Sergiusz Królak: Adele, Emeli Sandé, Jessie Ware i inni z pomocą ofiarom Eboli. [w:] JazzSoul.pl [on-line]. jazzsoul.pl, 2014-11-11. [dostęp 2016-01-09]. (pol.).
  41. ↑ Sergiusz Królak: Emeli Sandé z nowym utworem. [w:] JazzSoul.pl [on-line]. jazzsoul.pl, 2015-06-03. [dostęp 2016-01-09]. (pol.).
  42. ↑ Hurts (Offaiah Remix) – Single – Emeli Sandé. [w:] iTunes [on-line]. itunes.apple.com. [dostęp 2016-09-26]. (ang.).
  43. ↑ Long Live the Angels – Emeli Sandé. [w:] iTunes [on-line]. itunes.apple.com. [dostęp 2016-09-26]. (ang.).
  44. ↑ Chipmunk – Diamond Rings. discogs.com. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  45. ↑ Naughty Boy (3) Presents Wiley (2) Feat. Emeli Sandé* – Never Be Your Woman. discogs.com. [dostęp 2015-07-18]. (ang.).
  46. ↑ Susan Boyle – Someone To Watch Over Me. discogs.com. [dostęp 2016-12-11]. (ang.).
  47. ↑ Leona Lewis Feat. Childish Gambino – Trouble. discogs.com. [dostęp 2016-12-11]. (ang.).
  48. ↑ Alesha – The Entertainer. discogs.com. [dostęp 2016-12-11]. (ang.).
  49. ↑ Cheryl Cole Featuring Will.I.Am* – 3 Words. discogs.com. [dostęp 2016-12-11]. (ang.).
  50. ↑ https://www.discogs.com/Tinie-Tempah-Disc-Overy/release/2554060. discogs.com. [dostęp 2016-12-11]. (ang.).
  51. ↑ Lisa McGarry: X Factor’s Simon Cowell LOVES “favourite songwriter” Emeli Sande. unrealitytv.co.uk, 2012-02-20. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  52. ↑ Interview: Emeli Sande – The UK phenomenon taking the R&B world by storm... thenext2shine.com. [dostęp 2016-01-09]. (ang.).
  53. ↑ Amelia Butterly: Emeli Sandé marries long term partner Adam Gouraguine. [w:] BBC [on-line]. bbc.co.uk, 2012-09-17. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).
  54. ↑ a b Emeli Sande reveals news of her shock divorce after one year of marriage. hellomagazine.com, 2014-11-10. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).
  55. ↑ a b c Chart History - Emeli Sandé. officialcharts.com. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  56. ↑ a b „Emeli Sandé – Australian Charts”.. australian-charts.com. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  57. ↑ a b „Emeli Sandé – Belgium (Flanders) Charts”.. ultratop.be. [dostęp 2014-12-13]. (niderl.).
  58. ↑ a b c d „Emeli Sandé – Chart history – Canadian Albums”. Billboard.. Billboard. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  59. ↑ a b c Discographie Emeli Sandé. lescharts.com. [dostęp 2014-12-13]. (fr.).
  60. ↑ Emeli Sandé Longplay. musicline.de. [dostęp 2014-12-13]. (niem.).
  61. ↑ a b c Irish Charts - Emeli Sandé. irish-charts.com. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  62. ↑ a b c Emeli Sandé – Dutch Charts. dutchcharts.nl. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  63. ↑ a b Emeli Sandé – New Zealand Charts. charts.org.nz. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  64. ↑ a b c d e f g Certified Awards Search. British Phonographic Industry. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  65. ↑ ARIA Charts - Accreditations - 2013 Albums. Australian Recording Industry Association. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  66. ↑ a b GOUD EN PLATINA - ALBUMS - 2012. Belgian Entertainment Association. [dostęp 2014-12-13]. (niderl.).
  67. ↑ Les Certifications Search - Emeli Sande. Syndicat national de l’édition phonographique. [dostęp 2014-12-13]. (fr.).
  68. ↑ Gold Platinum Database Emeli Sandé. Bundesverband Musikindustrie. [dostęp 2014-12-13]. (niem.).
  69. ↑ 2012 Certification Awards - Multi Platinum. irma.ie. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  70. ↑ Top 40 Albums 13 MAY 2013. Recorded Music NZ. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  71. ↑ Emeli Sandé - Chart history - Top R&B/Hip-Hop Albums. Billboard.com. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  72. ↑ „Emeli Sandé – Danish Charts”.. danishcharts.com. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  73. ↑ Emeli Sandé – Swiss Charts. hitparade.ch. [dostęp 2014-12-13]. (niem.).
  74. ↑ IFPI Denmark > Certifications 2011. ifpi.dk. [dostęp 2014-12-13]. (duń.).
  75. ↑ a b FIMI - Certificazioni - Archivo. fimi.it. [dostęp 2014-12-15]. (wł.).
  76. ↑ a b ARIA Charts - Accreditations - 2013 Singles. Australian Recording Industry Association. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  77. ↑ „Gold & Platinum: Emeli Sandé” Top 40 Singles. Recorded Music NZ. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  78. ↑ Gold & Platinum: Emeli Sandé. Recording Industry Association of America. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  79. ↑ 2011 Mobo awards nominees. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
  80. ↑ a b c d 2011 Urban Music Awards. urbanmusicawards.net. [dostęp 2013-12-30]. (ang.).
  81. ↑ BET Awards-Best International Act. bet.com/shows/bet-awards/2012.html. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
  82. ↑ O2 Silver Clef Awards Winners 2012. nordoff-robbins.org.uk. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
  83. ↑ a b The BRIT Awards 2012 winners. brits.co.uk. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
  84. ↑ Bazaar’s Women of the Year 2012. harpersbazaar.co.uk. [dostęp 2013-12-30]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emeli_Sandé&oldid=53210105”