Feliks Towiański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Towiański
Biskup
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce urodzenia

29 października 1719[a]
Widziniszki

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1782
Połock

Miejsce pochówku

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i klasztor Franciszkanów w Wilnie

Biskup pomocniczy wileński
Okres sprawowania

1766–1780

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

22 grudnia 1742

Prezbiterat

27 maja 1743

Nominacja biskupia

1 grudnia 1766

Sakra biskupia

4 stycznia 1767

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

4 stycznia 1767

Miejscowość

Warszawa

Konsekrator

nieznany

Tadeusz Benedykt Feliks Towiański OFMConv herbu Gerald[1] (ur. 29 października 1719[a] w Widziniszkach, zm. 19 czerwca 1782 roku w Połocku[2]) – polski duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin konwentualny, biskup pomocniczy wileński (sufragan białoruski), oficjał konsystorza białoruskiego.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

22 grudnia 1742 otrzymał święcenia diakonatu, a 27 maja 1743 prezbiteriatu.

1 grudnia 1766 papież Klemens XIII prekonizował go biskupem pomocniczym wileńskim oraz biskupem in partibus infidelium carpasijskim. 4 stycznia 1767 przyjął sakrę biskupią. Brak informacji kto jej udzielił.

Pochowany w kościele Wniebowzięcia NMP w Wilnie[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b dzień niepewny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Towiański herbu Gerald. Wielka Genealogia Minakowskiego. [dostęp 2018-11-11]. (pol.).
  2. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 323.
  3. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 144.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]