Jan Karol Dowgiałło Zawisza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Karol Dowgiałło Zawisza
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

sierpnia 1597

Data śmierci

9 marca 1661

Biskup wileński
Okres sprawowania

1656-1661

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

16 października 1656[1]

Sakra biskupia

25 lutego 1657

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 lutego 1657

Konsekrator

Pietro Vidoni

Jan Karol Dowgiałło Zawisza herbu Płomieńczyk[2] (ur. w sierpniu 1597[3], zm. 9 marca 1661 w Bezdzieży[4]), duchowny rzymskokatolicki, regent kancelarii i referendarz Wielkiego Księstwa Litewskiego, kanonik wileński i proboszcz trocki, kanclerz Akademii i Uniwersytetu Wileńskiego Towarzystwa Jezusowego w latach 1656-1661[5].

W 1648 roku był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa wileńskiego[6]. Towarzyszył królowiJanowi II Kazimierzowi Wazie podczas pobytu na Śląsku Opolskim w czasie potopu szwedzkiego. Od 16 października 1656 ordynariusz wileński, pisarz wielki litewski w 1649 roku, duchowny referendarz wielki litewski w 1649 roku, sekretarz Jego Królewskiej Mości, regent kancelarii większej w 1641 roku, archidiakon wileński, kanonik wileński[7].

Według Niesieckiego Jan Dowgiałło Zawisza był synem Kaspra Janowicza Dowgiało, bratem Michała[8].

Na sejmie 1658 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. IV, Münster 1935, s. 370. (łac.)
  2. Encyklopedyja powszechna, t. VII, Warszawa 1861, s. 338.
  3. Encyklopedyja powszechna, t. VII, Warszawa 1861, s. 339.
  4. Encyklopedyja powszechna, t. VII, Warszawa 1861, s. 341.
  5. Józef Bieliński, Uniwersytet Wileński (1579-1831) T. 3, Kraków 1899-1900, s. 3.
  6. Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s].
  7. Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 253.
  8. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego, t. X, Lipsk 1845, s. 114.
  9. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 244.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000.