Przejdź do zawartości

Władysław Silnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Władysław Silnicki

Biskup

Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data urodzenia

ok. 1620

Data śmierci

8 lutego 1692

Biskup pomocniczy wileński

Okres sprawowania

1683–1692

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

15 lutego 1683

14 listopada 1683

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	14 listopada 1683
Konsekrator	Mikołaj Stefan Pac

Władysław Silnicki herbu Doliwa (ur. ok. 1620^[1], zm. 8 lutego 1692) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wileński, kanonik katedralny gnieźnieński i wileński, proboszcz koniecpolski, sekretarz królewski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn stolnika lubelskiego Stanisława ze Silnicy herbu Doliwa i Zofii Mazowieckiej herbu Dołęga^[2].

15 lutego 1683 papież Innocenty XI mianował go biskupem pomocniczym wileński oraz biskupem in partibus infidelium termopolitańskim. 14 listopada 1683 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa wileńskiego Mikołaja Stefana Paca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
↑ Stanisław Karwowski, Gniezno, Poznań 1892, s. 400.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Władysław Silnicki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-05-03] (ang.).
GCatholic

p
d
e

Biskupi wileńscy

Biskupi diecezjalni

Andrzej Jastrzębiec (1388–1398)
Jakub Plichta (1399–1407)
Mikołaj z Gorzkowa (1408–1414)
Piotr Krakowczyk (1415–1422)
Maciej z Trok (1422–1453)
Mikołaj z Sołecznik (1453–1467)
Jan Łosowicz (1468–1481)
Andrzej Goskowicz (1481–1491)
Wojciech Tabor (1492–1507)
Wojciech Radziwiłł (1507–1519)
Jan z Książąt Litewskich (1519–1536)
Paweł Algimunt Holszański (1536–1555)
Walerian Protasewicz (1556–1579)
Jerzy Radziwiłł (1579–1591)
Benedykt Woyna (1600–1615)
Eustachy Wołłowicz (1616–1630)
Abraham Woyna (1631–1649)
Jerzy Tyszkiewicz (1649–1656)
Jan Karol Dowgiałło Zawisza (1656–1661)
Jerzy Białłozor (1661–1665)
Aleksander Kazimierz Sapieha (1667–1671)
Mikołaj Stefan Pac (1672–1684)
Aleksander Kotowicz (1685–1686)
Konstanty Kazimierz Brzostowski (1687–1722)
Maciej Józef Ancuta (1722–1723)
Karol Piotr Pancerzyński (1724–1729)
Michał Jan Zienkowicz (1730–1762)
Ignacy Jakub Massalski (1762–1794)
Jan Nepomucen Kossakowski (1798–1808)
Hieronim Stroynowski (1814–1815)
Andrzej Benedykt Kłągiewicz (1840–1841)
Wacław Żyliński (1848–1856)
Adam Stanisław Krasiński (1858–1883)
Karol Hryniewiecki (1883–1889)
Antoni Franciszek Audziewicz (1889–1895)
Stefan Aleksander Zwierowicz (1897–1902)
Edward von Ropp (1903–1917)
Jerzy Matulewicz (1918–1925)
Romuald Jałbrzykowski (1926–1955)
Julijonas Steponavičius (1957–1989 adm. apost.)
Adam Sawicki (1962–1968 adm. apost.^[A])
Władysław Suszyński (1968 adm. apost.^[A])
Henryk Gulbinowicz (1970–1976 adm. apost.^[A])
Edward Kisiel (1976–1991 adm. apost.^[A])
Julijonas Steponavičius (1989–1991)
Audrys Bačkis (1991–2013)
Gintaras Grušas (od 2013)

Biskupi pomocniczy

Jakub Miechowski (1512–1531)
Feliks z Kazimierza (1532–1554)
Jerzy Albinus (1550–1570)
Cyprian Wiliski (1572–1594)
Jerzy Radziwiłł (1574–1579 koadiutor)
Mikołaj Pac (1602–1610)
Abraham Woyna (1611–1626)
Jerzy Tyszkiewicz (1627–1633)
Stanisław Nieborski (1634–1644)
Marcjan Tryzna (1639–1643)
Hieronim Władysław Sanguszko (1644–1655)
Teodor Skuminowicz (1652–1668)
Aleksander Kazimierz Sapieha (1655–1660)
Gothard Jan Tyzenhauz (1661–1668)
Mikołaj Słupski (1669–1693)
Władysław Silnicki (1683–1692)
Jan Hieronim Kryszpin-Kirszensztein (1694–1695)
Jan Mikołaj Zgierski (1696–1710)
Wojciech Izdebski (1696–1703)
Aleksander Mikołaj Horain (1704–1711)
Maciej Józef Ancuta (1710–1722 od 1717 koadiutor)
Karol Piotr Pancerzyński (1712–1721)
Bogusław Korwin Gosiewski (1722–1725)
Jerzy Kazimierz Ancuta (1723–1737)
Józef Stanisław Sapieha (1737–1754 koadiutor)
Antoni Józef Żółkowski (1744–1763)
Tomasz Ignacy Zienkowicz (1755–1781)
Jan Stefan Giedroyć (1763–1765)
Feliks Towiański (1766–1782)
Stanisław Bohusz Siestrzeńcewicz (1773–1774)
Józef Kazimierz Kossakowski (1775–1781)
Piotr Aleksander Toczyłowski (1782–1793)
Franciszek Alojzy Gzowski (1782–1785)
Józef Kazimierz Kossakowski (1791–1794 koadiutor)
Dawid Zygmunt Pilchowski (1795–1803)
Jerzy Antoni Połubiński (1796–1801)
Adam Kossakowski (1798–1828)
Adam Kłokocki (1798–1822)
Ignacy Houwalt (1804–1807)
Nikodem Puzyna (1814–1819)
Tadeusz Kundzicz (1815–1829)
Andrzej Benedykt Kłągiewicz (1830–1840)
Jan Kajetan Cywiński (1840–1846)
Kazimierz Roch Dmochowski (1840–1848)
Ludwik Zdanowicz (1890–1896)
Kazimierz Mikołaj Michalkiewicz (1923–1940)
Mečislovas Reinys (1940–1953)
Władysław Suszyński (1948–1968^[A])
Edward Ozorowski (1979–1991^[A])
Jonas Boruta (1997–2002)
Juozas Tunaitis (1991–2010)
Arūnas Poniškaitis (od 2010)
Darius Trijonis (od 2017)

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Białystok

Kontrola autorytatywna (osoba):

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Silnicki&oldid=73462167”