Ferdynand Piwowar

Ferdynand Piwowar
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1905 ; Męcina
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	1927–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	73 Pułk Piechoty; 1 Pułk Strzelców Podhalańskich; 2 Pułk Strzelców Podhalańskich
Stanowiska	dowódca plutonu ckm
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Późniejsza praca	nauczyciel, kierownik szkoły
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ferdynand Stanisław Piwowar (ur. 3 maja 1905 w Męcinie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – nauczyciel, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Józefa i Marianny, z domu Wójtowicz. W 1925 ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Starym Sączu^[a]. Trzy lata później w 1928 został absolwentem Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 4. Został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931^[1]. Był przydzielony do 73 pułku piechoty, później do 1 pułku Strzelców Podhalańskich, w którym odbywał następnie ćwiczenia wojskowe na stanowisku dowódcy plutonu ckm^[2]..

Zawodowo w latach 1934–1939 pracował jako nauczyciel i kierownik Szkoły Powszechnej w Mrzygłodzie^[3]^[4]. Był członkiem Związku Strzeleckiego (w 1936 w stopniu kompanijnego rezerwy)^[5].

W sierpniu 1939, wobec zagrożenia konfliktem zbrojnym, został zmobilizowany do 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku, a po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 w jego szeregach udał się na szlak wojenny. Podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w walkach pod Mękarzowicami nad rzeką Nidę 7 września, później Koniecmostami, Skrobaczowem, Rytwianami, aż do kapitulacji pułku pod Tomaszowem Lubelskim. Został wzięty przez Niemców do niewoli, z której zbiegł, a następnie, po agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów pod Tarnopolem. Był przetrzymywany w obozie starobielskim^[6]. Stamtąd nadesłał do bliskich dwie kartki pocztowe i telegram. W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewiezieni do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.

Jego żoną była Stanisława, z domu Steinmetz, z którą miał dwóch synów: Wiesława i Bogusława.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 2007 pośmiertnie awansowany na stopień porucznika^[7].

W rodzinnej Męcinie na cmentarzu istnieje symboliczny grób Ferdynanda Piwowara, zaś przy kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej z 1992 (tak samo został upamiętniony inny zamordowany w ramach zbrodni katyńskiej pochodzący z Męciny, Władysław Pociecha).

W 50. rocznicę śmierci Ferdynanda Piwowara w 1990 na ścianie budynku Szkoły Podstawowej im. Króla Władysława Jagiełły w Mrzygłodzie umieszczono tablicę upamiętniającą jego osobę.

24 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w ogrodzie przy tejże szkole został poświęcony Dąb Pamięci wraz z kamieniem honorujące Ferdynanda Piwowara (zasadzenia dokonali jego syn Wiesław, synowa, wnuk oraz byli uczniowie z Mrzygłodu)^[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Inne źródła podały Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Krakowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 66.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 572.
↑ Akcja KATYŃ... ocalić od zapomnienia. mrzyglod.ehost.pl. [dostęp 2014-03-06].
↑ Jacek Chrobaczyński, Szkolnictwo i oświata. Aneks w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 697.
↑ Lista oficerów Związku Strzeleckiego. Warszawa: Komenda Główna Związku Strzeleckiego, 1936, s. 63.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 337. ISBN 83-7001-294-9.
↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-03-06].
↑ Joanna Kozimor. Pamiętają o bohaterze. „Tygodnik Sanocki”. Nr 21 (915), s. 5, 22 maja 2009.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 504. [dostęp 2014-03-06].
Ludwika Dudzik. Katyń - symboliczne groby w Męcinie. „Skibowy Kamień”, s. 11, Nr 74 - kwiecień 2009. ISSN 1734-350X.
Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 52-53.
Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Ferdynand Piwowar. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-04-21].
Informacja na stronie katedrapolowa.pl
Informacja na stronie katyn-pamietam.pl

[1] Inne źródła podały Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Krakowie.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw193466-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 66.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934572-3] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 572.

[4] Akcja KATYŃ... ocalić od zapomnienia. mrzyglod.ehost.pl. [dostęp 2014-03-06].

[5] Jacek Chrobaczyński, Szkolnictwo i oświata. Aneks w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 697.

[6] Lista oficerów Związku Strzeleckiego. Warszawa: Komenda Główna Związku Strzeleckiego, 1936, s. 63.

[7] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 337. ISBN 83-7001-294-9.

[8] LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-03-06].

[9] Joanna Kozimor. Pamiętają o bohaterze. „Tygodnik Sanocki”. Nr 21 (915), s. 5, 22 maja 2009.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]