Haloxylon salicornicum
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Haloxylon salicornicum | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss. Nouv. Mém. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 12: 189 1860[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss.) – gatunek roślin z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae). Występuje w Afryce Północnej (Algieria, Egipt, Libia, Tunezja) i niektórych rejonach Azji (Arabia Saudyjska, Kuwejt, Afganistan, Iran, Irak, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Pakistan, Indie)[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Półkrzew o wysokości 25-60 cm i bardzo rozgałęzionych pędach, dołem drewniejących. Pędy jasne, segmentowane, liście tak zredukowane że praktycznie jest bezlistny. Kwiaty zebrane w rozproszone na pędach kwiatostany o długości 3-6 cm. Są uzbrojone w kolce. Kwiaty białe lub kremowe, z dwoma jajowatymi przysadkami, w środku dwa słupki i liczne pręciki na przemian z prątniczkami. Owocem jest brązowawy skrzydlak o długości 7-8 mm[5]
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Sklerofit przystosowany do klimatu tropikalnego i bardzo suchego. Rośnie na pustyniach i półpustyniach, głównie na podłożu piaszczystym. Zasiedla zarówno trwałe, jak i wędrowne piaski, suche kaniony rzek, zbocza gór. Jest odporny na zasolenie, rośnie w depresjach solankowych. Jest dostosowany także do gleby jałowej, ubogiej w związki azotowe. Posiada bardzo silnie rozbudowany system korzeniowy (zarówno w głąb, jak i wszerz). Kwitnie od września do października[6].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
- W ubogich pod względem ilości roślin warunkach pustynnych roślina ta jest jednym z ważniejszych producentów biomasy[6].
- Stanowi pożywienie dla dziko żyjących zwierząt pustynnych, jest też wykorzystywana jako pasza dla zwierząt hodowlanych[6].
- W warunkach głodu stanowi pożywienie dla koczowniczych plemion[6]
- Drewno jest używane przez Arabów na opał. Spalając się daje mało dymu[6]
- Z popiołu dawniej wytwarzano substrat mydła[7].
- Badacze roślin biblijnych uważają, że może być jedną z roślin rozpatrywanych jako manna wymieniona w Księdze Wyjścia (16,31), wydziela bowiem z pędów słodki płyn, podobny do płynu wydzielanego przez tamaryszki[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-17] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-12-15].
- ↑ Flora of Pakistan. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ a b c d e Little known use of Haloxylon spp. in traditional food. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ a b Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.