Hartung (biskup)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hartung (biskup)
Data urodzenia

XIII wiek

Data i miejsce śmierci

1314
Ratyzbona

Miejsce pochówku

klasztor franciszkanów Świętego Zbawiciela w Ratyzbonie

biskup Semigali
Okres sprawowania
biskup pomocniczy Ratyzbony
Okres sprawowania

1314

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon Braci Mniejszych

Hartung (ur. XIII wiek, zm. 27 października[1] lub 26 listopada[2] 1314 w Ratyzbonie[1][2]) – franciszkanin, duchowny katolicki, prawdopodobnie identyczny z wzmiankowanym w 1287 biskupem pomocniczym Würzburga[1], biskup pomocniczy Wrocławia (ok. 1303), później biskup pomocniczy Ratyzbony (1314[1][3]), występował jako biskup Semigalii[a][5][1]. 22 marca 1303 na prośbę opata klasztoru augustianów w Żaganiu Piotra konsekrował ołtarz w kościele szpitalnym pw. Ducha Świętego[6]. 3 listopada 1314 r. wydał list odpustowy dla klasztoru dominikanów w Chebie[7]. Zmarł w klasztorze franciszkanów Świętego Zbawiciela w Ratyzbonie, gdzie został pochowany[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Błędnie zamiast Semigalii podawana jest włoska Senigallia[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Parthenius Minges, Geschichte der Franziskaner in Bayern, Lentner, 1896, s. 30.
  2. a b c Beiträge zur Geschichte des Bistums Regensburg, Verlag des Vereins für Regensburger Bistumsgeschichte, 1995, s. 35, 45.
  3. Oberhirtliche Verordnungen und allgemeine Erlasse für das Bistum Regensburg, Diözese Regensburg, s. V.
  4. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", wyd. 2, Warszawa 2000.
  5. Wojciech Jakubowski, Organizacja Kościoła Rzymskokatolickiego na ziemiach polskich od X do XXI wieku: informatorium historyczne, Aspra-JR, 2011, s. 215.
  6. Józef Mandziuk, Historia Kościoła katolickiego na Śląsku, t. I, cz. I, Warszawa 2003, s. 207.
  7. Heinrich Gradl, Geschichte des Egerlandes (bis 1437), Prag 1893, s. 126.