Henryk Canadell Quintana
| prezbiter i męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 sierpnia 1936 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
1 października 1995 |
| Wspomnienie |
17 sierpnia |
| Atrybuty |
Palma |
| Szczególne miejsca kultu |
Olot, kościół San Esteban |
Henryk Canadell Quintana SchP, hiszp. Enrique Canadell Quintana (ur. 29 czerwca 1890 w Olocie, zm. 17 sierpnia 1936 w Castellfollit de la Roca) – hiszpański prezbiter z Zakonu Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych, ofiara antykatolickich prześladowań Kościoła katolickiego w czasach hiszpańskiej wojny domowej, zamordowany z nienawiści do wiary łac. odium fidei[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z katolickiej wielodzietnej rodziny i był najmłodszym z pięciorga dzieci Francisco i Margaridy mieszkających w katalońskiej miejscowości Olot, należącej do diecezji Girona[3]. Do nowicjatu zakonu pijarów wstąpił 22 października 1905 roku[3]. Dwa lata później 18 sierpnia złożył pierwsze śluby zakonne, a profesję uroczystą 29 czerwca 1912 roku[3]. Przyjął imię zakonne Henryk od Najświętszych Serc[4]. Studiował filozofię w Irache, leżącym w prowincji Nawarra i teologię w Terrassa[3]. Po przyjęciu sakramentu święceń kapłańskich, 20 grudnia 1913 w Lleida[3], rozpoczął działalność duszpasterską, realizując powołanie, jako nauczyciel i wychowawca[1]. Pracował w szkołach na terenie Mataró (1912–1925), Balaguer (1925–1928) i Barcelony (1928–1936)[3]. Ze szczególną czcią odnosił się do sakramentu Eucharystii i otaczał kultem Matkę Bożą[1]. W lipcu 1936 roku, gdy wzmógł się „czerwony terror” wobec katolików, pełnił w Barcelonie obowiązki wikariusza rektora[1]. Przed komunistyczną milicją chciał się schronić w domu rodzinnym[1][5]. Tam też w domu siostry został aresztowany i w nocy z 17 na 18 sierpnia rozstrzelany[5] pod Castellfollit de la Roca[6]. Przed śmiercią powiedział:
„Zabijają nasze ciało. Naszej duszy się zabiją nigdy.”[7]
Relikwie Henryka Canadell Quintany znajdują się w kościele pod wezwaniem Świętego Stefana (San Esteban) w Olot[6].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Zginął mimo tego że nie był zaangażowany w konflikt i nie prowadził działalności politycznej[8].
1 października 1995 roku na Rzymskim Placu Świętego Piotra papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji czterdziestu pięciu ofiar prześladowań wśród których był Henryk Canadell Quintana w grupie trzynastu pijarskich męczenników[9][1].
W Kościele katolickim dniem wspomnienia liturgicznego każdego z otoczonych kultem jest dies natalis (17 sierpnia)[6], zaś grupa błogosławionych zakonników wspominana jest 22 września[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- 122 męczenników wojny domowej w Hiszpanii
- Józef Aparicio Sanz i 232 towarzyszy
- 498 błogosławionych męczenników hiszpańskich
- Cyryl Bertram i siedmiu towarzyszy
- Męczennicy z Almerii
- Męczennicy ze Zgromadzenia Pasjonistów
- wstawiennictwo świętych
- Rewolucja hiszpańska 1936 roku
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 374. ISBN 978-83-7318-736-8.
- ↑ I MARTIRI DEL NOSTRO SECOLO, BEATIFICATI DA GIOVANNI PAOLO II. [dostęp 2015-06-30]. (wł.).
- ↑ a b c d e f BLESSED MARTYR ENRIC CANADELL. PIARIST FATHERS IN ASIA, Japan-Philippines Vice-Province. [dostęp 2015-06-30]. (ang.).
- ↑ Martyrs of the Religious Persecution during the Spanish Civil War [9 ~ (†1934, 1936-39), [36] DIONISIO PAMPLONA POLO AND 12 COMPANION MARTYRS FROM THE CLERICS REGULAR OF THE PIOUS SCHOOLS (PIARISTS)]. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).
- ↑ a b Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 375. ISBN 978-83-7318-736-8.
- ↑ a b c Enrico Filaferro: Beato Enrico Canadell Quintana Sacerdote scolopio, martire. 2012-08-31. [dostęp 2015-06-30]. (wł.).
- ↑ BŁOGOSŁAWIENI MĘCZENNICY PIJARSCY. POLSKA PROWINCJI ZAKONU PIJARÓW. [dostęp 2015-06-28].
- ↑ Bł. męczennicy rewolucji francuskiej - homilia papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji. Źródło: „L’Osservatore Romano, wydanie polskie” 1 (179)/1996, s. 23–24.. [dostęp 2015-06-30].
- ↑ a b BEATIFICAZIONI DEL SANTO PADRE GIOVANNI PAOLO II. [dostęp 2015-06-30]. (wł.).