Instytut Polski w Wilnie
Siedziba Instytutu Polskiego w Pałacu Paców w Wilnie | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
1 lutego 1996 |
Siedziba | |
Dyrektor |
Dorota Mamaj |
Adres | |
Šv. Jono g. 3 Vilnius 01123 | |
Położenie na mapie Wilna | |
Położenie na mapie Litwy | |
54°40′52,8″N 25°17′14,6″E/54,681333 25,287389 | |
Strona internetowa |
Instytut Polski w Wilnie (lit. Lenkijos institutas Vilniuje) – polska placówka zagraniczna w stolicy Litwy podlegająca Ministerstwu Spraw Zagranicznych RP[1]. Jej działalnością kieruje dyplomata w randze kierownika placówki – dyrektora.
Historia oraz misja[edytuj | edytuj kod]
Instytut został powołany do życia Zarządzeniem nr 34 Ministra Spraw Zagranicznych z 21 grudnia 1995 na podstawie zapisów art. 21 Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy[2]. 23 stycznia 1996 Ambasada RP w Wilnie poinformowała notą Ministerstwo Spraw Zagranicznych Litwy o tym, że z dniem 1 lutego 1996 otwiera w Wilnie ośrodek kultury i informacji o nazwie Instytut Polski.
Głównym zadaniem Instytutu jest wypełnianie zadań z zakresu dyplomacji publicznej i kulturalnej, tj. utrzymywanie dobrych stosunków społecznych, naukowych i kulturalnych między Polską a Litwą, upowszechnianie wiedzy o Polsce i jej historii, popularyzowanie dorobku polskiej kultury i nauki, wspieranie współpracy między oboma krajami w różnych dziedzinach. Instytut organizuje wydarzenia w swojej siedzibie i poza nią, a także inspiruje miejscowe instytucje, stowarzyszenia i środowiska do organizowania wspólnych przedsięwzięć. Instytut organizuje wystawy, koncerty, pokazy filmów, promocje książek, wspiera przekłady książek, wspiera i promuje wymianę naukową i kulturalną[3], promuje atrakcje turystyczne Polski. Instytut Polski w Wilnie jest członkiem litewskiego klastra European Union National Institutes for Culture (EUNIC)[4]. Dyrektor Instytutu w latach 2017–2019 przewodził pracom klastra na Litwie, skupiającego oprócz Instytutu Polskiego, także Litewski Instytut Kultury, British Council Lithuania, Włoski Instytut Kultury, Instytut Francuski oraz Goethe-Institut[5].
Od września 2018[6] Instytut Polski mieści się w siedzibie Ambasady RP w Wilnie w Pałacu Paców. W siedzibie Instytutu znajduje się także biblioteka, mająca w swoim zbiorze ponad 8000 książek, płyt CD oraz DVD[7].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2019 Instytut Polski w Wilnie znalazł się w gronie osób oraz instytucji, które otrzymały nagrody i podziękowania mera Wilna za znaczący wkład w rozwój miasta. Instytut został wyróżniony „za wkład w rozwój kulturalny Wilna, promocję polskiej kultury oraz rozwój międzynarodowej współpracy miasta”. Dyrektor Marcin Łapczyński odebrał honorowy dyplom z rąk mera Remigijusa Šimašiusa[8].
Polsko-litewski projekt edukacyjny Instytutu „Polska i Litwa – na wspólnej drodze. Miejsca i ludzie, którzy nas łączą”[9][10] trafił do finału konkursu „Wydarzenie Historyczne Roku 2017[11]”, organizowanego przez Muzeum Historii Polski.
W finale konkursu „Wydarzenie Historyczne Roku 2018” znalazły się dwa projekty współorganizowane przez placówkę[12]: w kategorii „Wydarzenie” znalazł się interdyscyplinarny projekt „Witkacy na Litwie”, obejmujący wystawę „Anioł i Syn. Witkiewiczowie w Zakopanem i na Litwie”[13] w Narodowym Muzeum Sztuki im. Čiurlionisa w Kownie i wydanie pierwszej w języku litewskim publikacji o Witkacym „Witkacy. Umysł drapieżny”; w kategorii „Wystawa” znalazła się wystawa „Litwo, Ojczyzno moja… Adam Mickiewicz i jego poemat Pan Tadeusz”[14] w Muzeum Narodowym – Pałacu Wielkich Książąt Litewskich w Wilnie.
Wydana przez placówkę z okazji 80. rocznicy nawiązania przez Polskę i Litwę stosunków dyplomatycznych książka „1938. Najciemniejsza noc jest tuż przed świtem”[15] autorstwa Dominika Wilczewskiego oraz Simonasa Jazavity trafiła do finału konkursu „Książka Historyczna Roku 2019”[16], organizowanego przez Instytut Pamięci Narodowej, TVP, Polskie Radio i Narodowe Centrum Kultury. Została także uznana za „Najpiękniejszą książkę roku 2019” w konkursie organizowanym przez Ministerstwo Kultury Litwy[17][18].
Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]
- luty 1996 – wrzesień 1997 – Wojciech Wróblewski[19]
- 1997–2000 – Ryszard Badoń-Lehr
- czerwiec 2000–2005 – Małgorzata Kasner[20]
- 2005–2009 – Mariusz Gasztoł[21]
- 2009 – październik 2015 – Małgorzata Kasner[22]
- 1 listopada 2015 – 31 grudnia 2019 – Marcin Łapczyński[23][24][25]
- 1 stycznia 2020 – 31 października 2020 – Paweł Krupka, p.o.
- 1 listopada 2020 – 13 czerwca 2021 – Dorota Mamaj, p.o.[26]
- 14 czerwca 2021 – 21 października 2022 – Małgorzata Stefanowicz-Pecela
- od 15 marca 2023 – Dorota Mamaj[27]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 3 lipca 2018 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Zagranicznych lub przez niego nadzorowanych [online], isap.sejm.gov.pl, 3 lipca 2018, s. 13 [dostęp 2020-01-16] (pol.).
- ↑ Litwa-Polska. Traktat o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy. Wilno.1994.04.26. – Prawo.pl [online], www.prawo.pl [dostęp 2020-02-11] .
- ↑ Instytut Polski Wilno | Strona Instytutu Polskiego w Wilnie [online] [dostęp 2020-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-16] .
- ↑ Members [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2020-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-06] .
- ↑ Clusters [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2020-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-06] .
- ↑ Justyna Giedrojć , Pałac Paców odzyskał dawną świetność – otwarcie ambasady RP w Wilnie [online], Kurier Wileński, 12 września 2018 [dostęp 2020-02-11] (pol.).
- ↑ Biblioteka | Instytut Polski Wilno [online] [dostęp 2020-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-12] .
- ↑ Nagroda miasta Wilna dla Instytutu Polskiego [online], dzieje.pl [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Finał projektu polsko- litewskiego: Miejsca i ludzie, którzy nas łączą [online], Wiadomości Znad Wilii, 9 czerwca 2017 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Lietuva ir Lenkija – bendru keliu Vietos žmonės kurie mus jungia [online], www.bendrukeliu.lt [dostęp 2020-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] .
- ↑ Projekt Instytutu Polskiego w finale konkursu „Wydarzenie historyczne roku” [online], Wiadomości Znad Wilii, 10 maja 2018 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Głosowanie w konkursie „Wydarzenie historyczne roku” – dwa polsko-litewskie projekty w finale [online], Wiadomości Znad Wilii, 27 kwietnia 2019 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ „Anioł i Syn”: Witkiewiczowie w Kownie [online], Culture.pl [dostęp 2020-02-06] (ang.).
- ↑ Adam Mickiewicz i „Pan Tadeusz” na wystawie w Wilnie [online], Culture.pl [dostęp 2020-02-06] (ang.).
- ↑ „1938. Najciemniejsza jest noc tuż przed świtem”, Dominik Wilczewski, Simonas Jazavita [online], ksiazkahistorycznaroku.pl [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Książka o stosunkach Litwy i Polski nominowana w konkursie na Książkę Historyczną Roku [online], Wiadomości Znad Wilii, 1 października 2019 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Publikacja Instytutu Polskiego w Wilnie najpiękniejszą książką 2019 r. [online], Wiadomości Znad Wilii, 4 lutego 2020 [dostęp 2020-02-11] (pol.).
- ↑ Išrinktos gražiausios 2019 metų knygos [online], lrkm.lrv.lt [dostęp 2020-02-11] (lit.).
- ↑ Wojciech Wróblewski o otwarciu Instytutu Polskiego w Wilnie / Wilnoteka. [dostęp 2020-02-11].
- ↑ Teresa Worobiej , Małgorzata Kasner kończy pracę w Wilnie – Cofało mnie jak figurę w szachach [online], tygodnik.lt, 2015 [dostęp 2020-01-18] .
- ↑ Dzień Polski na targach książki w Wilnie [online], Onet Wiadomości, 13 lutego 2009 [dostęp 2020-01-15] (pol.).
- ↑ M. Kasner: Nasza rola, to budowanie przestrzeni dialogu www.wilnoteka.lt. [dostęp 2020-02-11].
- ↑ Marcin Łapczyński: Chcę, by Polska kojarzyła się Litwinom nie tylko z zakupami [online], Wiadomości Znad Wilii, 12 listopada 2015 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Dyrektor Instytutu Polskiego w Wilnie z medalem Stulecia Odrodzenia Litwy [online], PolskieRadio.pl, 16 grudnia 2019 [dostęp 2020-01-15] .
- ↑ Marcin Łapczyński: Wyjeżdżam z Litwy z poczuciem dobrze spełnionej misji [online], Wiadomości Znad Wilii, 17 grudnia 2019 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Walenty Wojniłło , 25 lat Instytutu Polskiego w Wilnie. Rozmowa z Dorotą Mamaj [online], Wilnoteka, 1 lutego 2021 [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Zespół [online], Instytut Polski w Wilnie [dostęp 2023-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-28] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona Instytutu
- Profil Instytutu na Facebooku
- Profil Instytutu na Twitterze
- Archiwalna strona Instytutu. lenkukultura.lt. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-12)].