Jaromirowice

Jaromirowice
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	krośnieński
Gmina	Gubin
Liczba ludności (2022)	417
Strefa numeracyjna	0 68
Kod pocztowy	66-620
Tablice rejestracyjne	FKR
SIMC	0909331
	Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin Jaromirowice
	Położenie na mapie Polski Jaromirowice
	Położenie na mapie województwa lubuskiego Jaromirowice
	Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego Jaromirowice
	51°58′01″N 14°44′52″E/51,966944 14,747778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jaromirowice (niem. Germersdorf, łuż. Germarojce)^[4] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Ulice w Jaromirowicach

Wieś Jaromirowice leży w obrębie Wzniesień Gubińskich. Nazywała się Jermersdorf w XV wieku^[5]. Wieś ulicowo – placowa z XV wieku. Zabudowa zwarta, mieszana – kalenicowo szczytowa. Należała do Brandenburgii w XVII wieku i znana jest z tego, że chronili się tutaj przed służbą wojskową młodzieńcy z Saksonii^[5]. Obecny układ wielodrożny. W 1816 roku włączona została do powiatu gubeńskiego i w tym samym roku przyłączona do Peitz^[5]. W pobliżu wsi powstała na terenie powiatu gubeńskiego pierwsza kopalnia węgla brunatnego^[5]. Jaromirowicka glina przyczyniła się do rozwoju przemysłu na terenie powiatu, której obecność pozwoliła na wybudowanie w obrębie wsi dziesięciu cegielni. Cegielnia Bährolda^[6] posiadała największy pierścieniowy piec^[5]. W 1952 roku wieś zamieszkiwało 335 osób na 74 gospodarstwach^[5].

Wieś ma swój klub piłkarski LZS Alfa Jaromirowice (klub powstał w 1999 roku^[7]), który w sezonie 2008/09 występował również w klasie A, grupa: Zielona Góra I. Zespół rezerw (Alfa II) występuje natomiast w klasie B, grupa: Krosno Odrzańskie. W sezonie 2007/08 występował w klasie A, grupie I zielonogórskiej i ukończył rozgrywki na 5. miejscu^{[potrzebny przypis]}. Zespół ma barwy żółto-zielone.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 44562
↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 377 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 240
↑ Od niej właśnie prowadziły wąskie tory m.in. przez obecną ul. Gdyńską po których wożono cegłę do suszarni
↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 241

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s.23
Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 240-245. ISBN 978-83-88059-54-4.

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 44562

[2] NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .

[3] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 377 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[4] Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.

[traczyk-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 240

[6] Od niej właśnie prowadziły wąskie tory m.in. przez obecną ul. Gdyńską po których wożono cegłę do suszarni

[traczyk0-7] Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 241

[2]

[3]

[1]

[4]

[5]

[6]

[7]