Kazimierz Maks

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Maks
Kazimierz Max
Krukowski
Ilustracja
Kazimierz Maks (przed 1934)
podpułkownik dyplomowany kawalerii podpułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1897
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 marca 1945
Murnau

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów,
16 Pułk Ułanów Wielkopolskich,
1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego,
GISZ,
2 Pułk Ułanów Grochowskich,
Brygada Kawalerii „Poznań”,
Pomorska Brygada Kawalerii,
Grupa Operacyjna „Czersk”

Stanowiska

dowódca szwadronu,
szef sztabu brygady

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Ludwik Maks, pierwotnie Max, ps. „Krukowski” (ur. 21 lipca 1897 w Warszawie, zm. 21 marca 1945 w Murnau) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 lipca 1897[1][2] w Warszawie, w rodzinie Franciszka[3]. Przed 1914 podjął studia wyższe na politechnice[2]. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów jako starszy ułan[2]. W służbie legionowej używał pseudonimu „Krukowski”[2]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od lipca 1920 służył w 16 pułku ułanów wielkopolskich w stopniu podporucznika kawalerii, a dowódca mjr Ludwik Kmicic-Skrzyński wyznaczył go dowódcą 4 szwadronu[5]. 30 lipca jako dowódca 1 szwadronu został otoczony przez wojska sowieckie i ranny[6]. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[7]. Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8], a następnie do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[9][10]. Na przełomie lat 20. i 30. był oficerem 1 pułku szwoleżerów, a w jednostce pełnił funkcję dowódcy szwadronu[11][12][2]. Odbył VIII Kurs Normalny 1927–1929 w Wyższej Szkoły Wojennej[13][2]. Po jego ukończeniu uzyskał tytuł oficera dyplomowanego[2].

Został awansowany do stopnia majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[14]. Pozostając nadal oficerem 1 pułku szwoleżerów w 1932 służył w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych[15]. Jako legionista oraz oficer WP w 1923, 1924, 1928 figurował pod nazwiskiem Max, zaś w 1932 był wymieniony pod nazwiskiem Maks. Od 1 grudnia 1933 w stopniu majora sprawował stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań”. W sierpniu 1935 został przeniesiony do 2 pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 9. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej jako szef sztabu Pomorskiej Brygady Kawalerii oraz Grupy Operacyjnej „Czersk”. Został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu VII A Murnau, gdzie 21 marca 1945 spacerując po korytarzu w bloku obozowym „C”, został śmiertelnie postrzelony przez wartownika z wieżyczki strażniczej podczas uruchomionego alarmu lotniczego[17], został pochowany na cmentarzu przy tamtejszym kościele św. Mikołaja[18].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928, 1932 oraz inskrypcja nagrobna w Murnau.
  2. ↑ a b c d e f g Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kazimierz Maks. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)]. (tu data urodzenia: 16 czerwca 1897).
  3. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-25].
  4. ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 13.
  5. ↑ Czesław Dmochowski: XV–lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Bydgoszcz: 1934, s. 25.
  6. ↑ Czesław Dmochowski: XV–lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Bydgoszcz: 1934, s. 28, 41.
  7. ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2016-12-04].
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 682.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 604.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 347.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 537.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 595.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 331.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 420.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 98.
  17. ↑ Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 150.
  18. ↑ Stefan Mrozek. nieobecni.com.pl. [dostęp 2015-12-04].
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Maks&oldid=72443909”