Kościół św. Stanisława w Ostrowcu Świętokrzyskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Stanisława
A.616/1-2 z dnia 18.03.1957 r.
i z 15.04.1967 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół św. Stanisława od strony zachodniej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ostrowiec Świętokrzyski

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Stanisława w Ostrowcu Świętokrzyskim

Wezwanie

św. Stanisława Biskupa i Męczennika

Położenie na mapie Ostrowca Świętokrzyskiego
Mapa konturowa Ostrowca Świętokrzyskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława”
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego
Mapa konturowa powiatu ostrowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława”
Ziemia50°55′53″N 21°25′06″E/50,931389 21,418333

Kościół św. Stanisława w Ostrowcu – kościół parafialny pw. Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika zlokalizowany w dzielnicy Denków, Ostrowca Świętokrzyskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy, drewniany kościół pw. św. Stanisława został ufundowany w 1581 przez Stanisława i Kaliksta Michowskich. Uposażenie kościoła potwierdził w 1612 Stanisław Tarnowski, jeden z kolejnych właścicieli Denkowa. W okresie reformacji na początku XVII w. z kościoła korzystali oprócz katolików także miejscowi kalwiniści. Przez pewien czas był więc świątynią ekumeniczną.

Kościół św. Stanisława od wschodu
Kościół przed 1907

W 1633 miała miejsce rekoncyliacja kościoła. Na pewien czas biskup krakowski Tomasz Oborski zmienił jego wezwanie na św. Trójcy. Pod koniec XVII w. drewniany kościół znajdował się w fatalnym stanie. W 1691 świątynię rozebrano i rozpoczęto budowę nowego murowanego kościoła w stylu barokowym.

Budowę ukończono w 1702. Fundatorami nowej świątyni byli Kacper Teodor i Anna Siemianowscy, dziedzice Bodzechowa. W 1741 miała miejsce konsekracja kościoła. W 1807 hrabia Jacek Małachowski ufundował dzwonnicę oraz zakrystię. W 1904 kościół odnowiono. Budowla została też w tym czasie przedłużona i dobudowano do niej dwie boczne kaplice pw. Przemienienia Pańskiego oraz pw. Najświętszego Serca Jezusowego.

Od 1971 kościołem opiekują się księża Sercanie. W latach 90. XX w. rozebrano drewnianą plebanię z XIX w.

Budowla[edytuj | edytuj kod]

Świątynia ma obecnie kształt krzyża łacińskiego. Na późnobarokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz NMP z Dzieciątkiem z przełomu XVII i XVIII w., a także obrazy św. Barbary oraz św. Stanisława. W ołtarzach bocznych umieszczone są obrazy Świętej Rodziny i św. Antoniego Padewskiego. W kaplicy bocznej Najświętszego Serca Jezusowego znajdują się obrazy Serca Jezusowego oraz św. Ignacego.

Na zewnętrznych ścianach prezbiterium kościoła znajdują się trzy figury: św. Floriana pośrodku z 1824, Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia z 1865 po lewej oraz św. Stanisława po prawej.

Wewnątrz kościoła umieszczone są epitafia Kacpra Teodora Siemianowskiego, chorążego sandomierskiego z 1704 oraz Franciszka Siemianowskiego z 1723. Przy ołtarzu znajdują się marmurowe tablice nagrobne członków rodu Kotkowskich, z końca XIX w., a także epitafia księży: Jana Nowakowskiego, Franciszka Piotrowskiego, Ignacego Jopowicza oraz Władysława Korpikiewicza.

Otoczenie kościoła[edytuj | edytuj kod]

Przed wejściem do kościoła znajduje się krzyż nagrobny Magdaleny Rogojskiej. Na otaczającym kościół murze, przy jednym z wejść, umieszczona jest tablica epitafijna ks. Stanisława Wielockiego. Wykonano ją w 1714 z piaskowca. Płyta pierwotnie znajdowała się w przedsionku kościoła, rozebranym w trakcie przebudowy. Obok kościoła usytuowana jest drewniana dzwonnica z XIX w.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Waldemar Brociek, Ostrowiec Świętokrzyski i okolice. Część I, Kielce 1997.
  • Ostrowiec Świętokrzyski. Monografia historyczna miasta, Ostrowiec Świętokrzyski 1997.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]