Konstanty Jamiołkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Jamiołkowski
major lekarz major lekarz
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1895
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

7 Pułk Ułanów Lubelskich,
VIII Batalion Sanitarny
VIII Szpital Okręgowy
21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”
1 Pułk Artylerii Najcięższej
Sanatorium Wojskowe w Otwocku
13 Szpital Polowy
Szpital Polowy nr 504

Stanowiska

ordynator, komendant szpitala polowego

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej Odznaka pamiątkowa „Orlęta” Państwowa Odznaka Sportowa Odznaka pamiątkowa 7 Pułku Ułanów

Konstanty Jamiołkowski (ur. 17 kwietnia 1895 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major lekarz Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Rudolfa (zm. 1898) i Jadwigi z Boszów (1870–1938). Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1918 w Wojsku Polskim. Wcielony do 7 pułku ułanów, z którym odbył kampanię wojny 1920 r.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1922 był w stopniu podporucznika medyka w I kompanii zapasowej sanitarnej (starszeństwo z dniem 19 czerwca 1919 i 116 lokatą w korpusie oficerów sanitarnych)[1]. W 1923 był nadetatowym oficerem podlekarzem w stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1920 i 13 lokatą w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych – podlekarzy) VIII batalionu sanitarnego przydzielonym do VIII Szpitala Okręgowego, skąd został odkomenderowany na studia[2]. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom doktora wszechnauk lekarskich otrzymał 8 listopada 1926 roku. Po ukończeniu studiów początkowo służył jako lekarz w 21 pułku piechoty, następnie przeniesiony do 1 pułku artylerii najcięższej[3]. W listopadzie 1928 został przesunięty ze stanowiska młodszego lekarza na stanowisko starszego lekarza[4]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do Departamentu Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu[5]. Późniejszy przydział to 1 Szpital Okręgowy im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, na stanowisko asystenta Oddziału Zakaźnego. W 1931 był w stopniu kapitana (starszeństwo z dniem 1 stycznia 1929 i 4 lokatą (124) w korpusie oficerów sanitarnych – lekarzy, w 1934 posiadał 109 lokatę w korpusie)[6][7]. We wrześniu 1936 roku mianowany został starszym ordynatorem Sanatorium Wojskowego w Otwocku[8]. Specjalista chorób płucnych[9]. Pisał artykuły do specjalistycznych czasopism medycznych, m.in. do „Lekarza Wojskowego”. Jeden z artykułów „Dwa przypadki wąglika” wydano jako broszurę w 1935[10].

W kampanii wrześniowej komendant 13 szpitala polowego 24 Dywizji Piechoty i komendant szpitala polowego nr 504 w Tarnopolu[8]. Wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Ostatnia wiadomość od Jamiołkowskiego dotarła do krewnych 28 listopada 1939. Był wtedy jeńcem obozu kozielskiego[8]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 015/2 z 05.04.1940. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 24.04.1943. Figuruje na liście AM-178-489 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0489. Przy szczątkach znaleziono legitymację oficerską, nieśmiertelnik, wizytówki, baretki odznaczeniowe, odznakę Legionów Polskich 1914–1922[11], kartę pocztową i papierośnicę[12]. Na liście AM zaznaczono stopień major lekarz (Oberstabsarzt). Na liście Technicznej PCK z 5 maja 1943 stopień to – pułkownik lekarz oraz że znaleziono przy zwłokach kartę pocztową z dnia 5 stycznia 1940, nadaną z Warszawy przez Marię Kopczyńską[13]. Nazwisko Jamiołkowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 489) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 101 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 105 z 1943. W Archiwum Robla w pakiecie 0489 znajduje się spis dokumentów i przedmiotów znalezionych przy szczątkach Jamiołkowskiego. W pakiecie 0478-02, 03 (dotyczący Franciszka Pałczyńskiego) znajduje się grawerowana papierośnica Konstantego Jamiołkowskiego. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu, nr tabliczki epitafijnej 1298[14]. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-6-8,9)[15]. W 1947 Franciszka Jamiołkowska wniosła sprawę do Sądu w Otwocku o stwierdzenie aktu zgonu Konstantego Jamiołkowskiego[16].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Otwocku na ulicy Borowej. Żonaty z Haliną z Michalskich (1910–1956)[15], miał dwoje dzieci[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 326.
  2. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1120, 1169, 1206.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 716.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 374.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 213.
  6. ↑ a b c Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych Korpusu Sanitarnego, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1931, s. 27.
  7. ↑ Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych Korpusu Sanitarnego, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Departament Zdrowia, 1934, s. 30.
  8. ↑ a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 866.
  9. ↑ a b Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, 2000, s. 221.
  10. ↑ Polona [online], polona.pl [dostęp 2017-12-30].
  11. ↑ Prawdopodobnie chodzi o odznakę LP z datami 1914–1918.
  12. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 178.
  13. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2017-12-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  14. ↑ Lekarze pochowani na cmentarzu w Katyniu [online], www.oil.org.pl [dostęp 2017-12-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06].
  15. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: JERZY JAMIOŁKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-09-21].
  16. ↑ Szukaj w archiwach [online], www.szukajwarchiwach.pl [dostęp 2017-12-29] (pol.).
  17. ↑ a b c d e f Muzeum Katyńskie – Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-12-29] (pol.).
  18. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konstanty_Jamiołkowski&oldid=69908811”