Kwas ε-aminokapronowy

Kwas ε-aminokapronowy
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	kwas 6-aminoheksanowy
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. acidum ε-aminocaproicum, Acidum aminocaproicum
inne	EACA
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H13NO2
Inne wzory	HOOC−(CH; 2); 5−NH; 2
Masa molowa	131,17 g/mol
Wygląd	bezbarwne kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	60-32-2
DrugBank	DB00513
SMILES
	C(CCC(=O)O)CCN
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	łatwo
	w innych rozpuszczalnikach
	słabo rozpuszczalny w metanolu, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu i eterze dietylowym
Temperatura topnienia	205 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-08-26]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
Numer RTECS	MO6300000
	Podobne związki
Podobne związki	kwas δ-aminowalerianowy, kwas γ-aminomasłowy, kwas β-aminopropionowy, kwas aminooctowy
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	B02AA01
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwkrwotoczne
Okres półtrwania	2 h
Metabolizm	nerkowy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas ε-aminokapronowy (łac. acidum aminocaproicum) – organiczny związek chemiczny, aminokwas stosowany jako środek przeciwkrwotoczny.

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Aminokwas o działaniu hemostatycznym. Jako inhibitor plazminy przeciwdziała fibrynolizie, blokując przejście plazminogenu w plazminę. Na drodze konkurencyjnego hamowania blokuje czynniki aktywujące plazminogen (urokinazę, streptokinazę) powodując zachowanie fibryny w czopie hemostatycznym, co daje większą stabilizację skrzepu.

Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego osiągając szczytowe stężenie we krwi w ciągu 22 godz. Stosowany przewlekle kumuluje się w organizmie.

Wydalany jest z moczem.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Może być stosowany zapobiegawczo i leczniczo w skazie krwotocznej spowodowanej fibrynolizą (w przebiegu DIC, w małopłytkowości). W chirurgii zapobiegawczo po torakotomii, po operacjach na gruczole krokowym czy wycięciu migdałków. W ginekologii – w krwawieniach i skazach krwotocznych, np. po powikłanym porodzie lub poronieniu, wskutek mięśniaków macicy, przy nadmiernych krwawieniach miesiączkowych. W przedawkowaniu leków trombolitycznych którego skutkiem jest skaza krwotoczna. Czasem jako lek pomocniczy przy zabiegach stomatologicznych u chorych na hemofilię.

Objawy uboczne[edytuj | edytuj kod]

Niekiedy obserwuje się odczyny skórne, nudności, biegunkę, bóle brzucha, podciśnienie ortostatyczne, obrzęk błon śluzowych nosa, zaczerwienienie spojówek, rzadziej zakrzepowe zapalenie żył. Kwas aminokapronowy może ulegać inkorporacji do białek organizmu w miejscu lizyny. Mogą się wiązać z tym bóle, martwica mięśni (w tym także mięśnia sercowego)

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

Choroba zakrzepowa, ciąża, ciężkie uszkodzenia czynności nerek lub wątroby, miażdżyca z tendencją do zakrzepów, krwiomocz.

Nie należy stosować w przypadku wylewów do jam ciała lub narządów wewnętrznych i OUN u chorych na hemofilię.

Interakcje[edytuj | edytuj kod]

Estrogeny oraz doustne środki antykoncepcyjne zwiększają efekt działania EACA. Równoczesne podawanie tych leków może prowadzić do powstania zakrzepu.

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Zwykle podaje się 200 do 350 mg/kg m.c. na dobę, podzielone na 4 do 6 dawek. U dzieci około 100 mg/kc m.c. 4 razy na dobę.

Preparaty[edytuj | edytuj kod]

Jedynymi, zarejestrowanymi preparatami dostępnymi w Polsce, produkowanymi przez Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne "Ziołolek" były:

Acidum ε-aminocapronicum subst. 100 g
Acidum ε-aminocapronicum granulat 50% 100 g
Acidum ε-aminocapronicum syrop 20% 100 g

Produkcja krajowa tych preparatów została zakończona w 2006 roku.

Preparaty zagraniczne: Amicar® tabl. 0,5g

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3 .
↑ Farmakopea Polska IX, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2011, s. 4574, ISBN 978-83-88157-77-6 .
↑ ^a ^b ^c ^d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[FP6-1] Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3 .

[FP9-2] Farmakopea Polska IX, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2011, s. 4574, ISBN 978-83-88157-77-6 .

[FPX-3] Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

[1]

[2]

[3]