Laetia procera

*Laetia procera*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	Laetia
Gatunek	Laetia procera
	Nazwa systematyczna
	Laetia procera (Poepp.) Eichler; Fl. Bras. 13(1): 453 1871
Synonimy
	Laetia casearioides Sagot ex Bentham; Samyda obtusifolia A. Rich. ex Eichler; Samyda procera Poepp.;
	Laetia casearioides Sagot ex Bentham; Samyda obtusifolia A. Rich. ex Eichler; Samyda procera Poepp.;
	Systematyka w Wikispecies

Laetia procera (Poepp.) Eichler – gatunek roślin z rodziny wierzbowatych (Salicaceae Mirb.). Występuje naturalnie na obszarze od Gwatemali aż po Brazylię oraz na Antylach^[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie naturalnie w Gwatemali, Belize, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Kolumbii, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej, Brazylii, Dominikanie oraz na Portoryko^[5]. W Brazylii został zaobserwowany w stanach Acre, Amazonas, Amapá, Pará, Rondônia, Roraima, Maranhão, Mato Grosso do Sul oraz Mato Grosso^[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Zimozielone drzewo dorastające do 8–30 m wysokości^[4].
Liście: Mają podłużny kształt. Mierzą 9–17 cm długości i 3,5–5 cm szerokości. Są skórzaste. Nasada liścia jest ucięta lub prawie sercowata. Liść na brzegu jest całobrzegi lub piłkowany. Wierzchołek jest ogoniasty. Ogonek liściowy jest nagi i dorasta do 13 cm długości^[4].
Kwiaty: Są zebrane po 15–30 w pęczkach. Rozwijają się w kątach pędów. Działki kielicha są podłużne i mierzą do 3 mm długości. Kwiaty mają 15–20 pręcików^[4].
Owoce: Podłużne torebki osiągające 15 mm długości^[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie w lasach na terenach nizinnych^[4].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Wyniki badań dowiodły, że ekstrakt z kory pnia tej rośliny ma działanie przeciwko leiszmaniozie oraz zarodźcowi sierpowemu (Plasmodium falciparum), który wywołujące malarię u ludzi^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
↑ ^a ^b Laetia procera (Poepp.) Eichler. The Plant List. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Laetia procera. Plantes & botanique. [dostęp 2015-07-04]. (fr.).
↑ Laetia procera – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
↑ Laetia procera (Poepp.) Eichler. [w:] Lista de Espécies da Flora do Brasil [on-line]. Instituto de Pesquisas Jardim Botânico do Rio de Janeiro. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
↑ Jullian V., Bonduelle C., Valentin A., Acebey L., Duigou A.G., Prévost M.F., Sauvain M.: New clerodane diterpenoids from Laetia procera (Poepp.) Eichler (Flacourtiaceae), with antiplasmodial and antileishmanial activities. National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine. [dostęp 2015-06-30]. (ang.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).

[tpl-3] Laetia procera (Poepp.) Eichler. The Plant List. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).

[peb-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Laetia procera. Plantes & botanique. [dostęp 2015-07-04]. (fr.).

[5] Laetia procera – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).

[6] Laetia procera (Poepp.) Eichler. [w:] Lista de Espécies da Flora do Brasil [on-line]. Instituto de Pesquisas Jardim Botânico do Rio de Janeiro. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).

[7] Jullian V., Bonduelle C., Valentin A., Acebey L., Duigou A.G., Prévost M.F., Sauvain M.: New clerodane diterpenoids from Laetia procera (Poepp.) Eichler (Flacourtiaceae), with antiplasmodial and antileishmanial activities. National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine. [dostęp 2015-06-30]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]