Lepidokrokit
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
{{{inne nazwy}}} |
---|---|
Skład chemiczny |
{{{skład chemiczny}}} |
Twardość w skali Mohsa |
{{{twardość w skali Mohsa}}} |
Przełam |
{{{przełam}}} |
Łupliwość |
{{{łupliwość}}} |
Pokrój kryształu |
{{{pokrój kryształu}}} |
Układ krystalograficzny |
{{{układ krystalograficzny}}} |
Topliwość |
{{{topliwość}}} |
Właściwości mechaniczne |
{{{właściwości mechaniczne}}} |
Gęstość minerału |
{{{gęstość minerału}}} |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
{{{barwa}}} |
Rysa |
{{{rysa}}} |
Połysk |
{{{połysk}}} |
Współczynnik załamania |
{{{współczynnik załamania}}} |
Inne |
{{{inne własności optyczne}}} |
Dodatkowe dane | |
Postacie alotropowe |
{{{postacie alotropowe}}} |
Szczególne własności |
{{{szczególne własności}}} |
Klasyfikacja Strunza |
{{{klasyfikacja Strunza}}} |
Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Lepidokrokit – minerał z gromady wodorotlenków. Stosunkowo pospolity, lecz słabiej rozpowszechniony od goethytu. Nazwa pochodzi z greckiego od słów gr.lepis (łuska listek) i gr.chrochis (włókno, nić) i nawiązuje do pokroju kryształów tego minerału.
Właściwości
Ma identyczny jak goethyt skład chemiczny, lecz nieco odmienną strukturę i obok niego stanowi ważny składnik limonitu. Jest kruchy, przeświecający. Zazwyczaj wykształca niewielkie kryształy, występujące najczęściej w formie szczotek krystalicznych. Często tworzy pseudomorfozy po pirycie, hematycie i magnetycie. Współwystępuje z barytem, kwarcem, syderytem, magnetytem.
Występowanie
Występuje w pęcherzach pogazowych skał wulkanicznych w strefie utleniania. Gromadzi się w utworach osadowych, tworząc złoża rudne pochodzenia morskiego, jeziornego lub bagiennego. Tworzy się jako produkt procesów hydrotermalnych oraz przeobrażeń wietrzeniowych. Spotykany jest w niektórych żyłach kruszcowych, druzach i geodach.
Miejsca występowania: Rosja, Niemcy – (Westfalia), Słowacja, Czechy, Wielka Brytania, Hiszpania, Ukraina, USA, Meksyk.
W Polsce – na Dolnym Śląsku – ok. Stanisławowa k. Jawora, w Górach Kaczawskich, w Tarnowskich Górach. Ładne okazy lepidokrokitów spotykane są w okolicach Brudzowic k. Siewierza.
Zastosowanie
- sporadycznie wykorzystywany w przemyśle hutniczym jako ruda żelaza o niewielkim znaczeniu
- poszukiwany przez kolekcjonerów
- interesujący dla naukowców
Informacje dodatkowe
- W ostatnich latach zaliczony do minerałów rakotwórczych i szkodliwych biologicznie, czynnie oddziałujących na żywe tkanki, powodując włóknienie płuc.
- W glebach lepidokrokit stanowi jedną z głównych substancji barwiących, mającą postać submikroskopowych ziarn, równomiernie rozłożonych w całej masie glebowej.