Lepidokrokit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 12:32, 2 paź 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

{{{inne nazwy}}}

Skład chemiczny

{{{skład chemiczny}}}

Twardość w skali Mohsa

{{{twardość w skali Mohsa}}}

Przełam

{{{przełam}}}

Łupliwość

{{{łupliwość}}}

Pokrój kryształu

{{{pokrój kryształu}}}

Układ krystalograficzny

{{{układ krystalograficzny}}}

Topliwość

{{{topliwość}}}

Właściwości mechaniczne

{{{właściwości mechaniczne}}}

Gęstość minerału

{{{gęstość minerału}}}

Właściwości optyczne
Barwa

{{{barwa}}}

Rysa

{{{rysa}}}

Połysk

{{{połysk}}}

Współczynnik załamania

{{{współczynnik załamania}}}

Inne

{{{inne własności optyczne}}}

Dodatkowe dane
Postacie alotropowe

{{{postacie alotropowe}}}

Szczególne własności

{{{szczególne własności}}}

Klasyfikacja Strunza

{{{klasyfikacja Strunza}}}

Lepidokrokit minerał z gromady wodorotlenków. Stosunkowo pospolity, lecz słabiej rozpowszechniony od goethytu. Nazwa pochodzi z greckiego od słów gr.lepis (łuska listek) i gr.chrochis (włókno, nić) i nawiązuje do pokroju kryształów tego minerału.

Właściwości

Ma identyczny jak goethyt skład chemiczny, lecz nieco odmienną strukturę i obok niego stanowi ważny składnik limonitu. Jest kruchy, przeświecający. Zazwyczaj wykształca niewielkie kryształy, występujące najczęściej w formie szczotek krystalicznych. Często tworzy pseudomorfozy po pirycie, hematycie i magnetycie. Współwystępuje z barytem, kwarcem, syderytem, magnetytem.

Występowanie

Występuje w pęcherzach pogazowych skał wulkanicznych w strefie utleniania. Gromadzi się w utworach osadowych, tworząc złoża rudne pochodzenia morskiego, jeziornego lub bagiennego. Tworzy się jako produkt procesów hydrotermalnych oraz przeobrażeń wietrzeniowych. Spotykany jest w niektórych żyłach kruszcowych, druzach i geodach.

Miejsca występowania: Rosja, Niemcy – (Westfalia), Słowacja, Czechy, Wielka Brytania, Hiszpania, Ukraina, USA, Meksyk.

W Polsce – na Dolnym Śląsku – ok. Stanisławowa k. Jawora, w Górach Kaczawskich, w Tarnowskich Górach. Ładne okazy lepidokrokitów spotykane są w okolicach Brudzowic k. Siewierza.

Zastosowanie

  • sporadycznie wykorzystywany w przemyśle hutniczym jako ruda żelaza o niewielkim znaczeniu
  • poszukiwany przez kolekcjonerów
  • interesujący dla naukowców

Informacje dodatkowe

  • W ostatnich latach zaliczony do minerałów rakotwórczych i szkodliwych biologicznie, czynnie oddziałujących na żywe tkanki, powodując włóknienie płuc.
  • W glebach lepidokrokit stanowi jedną z głównych substancji barwiących, mającą postać submikroskopowych ziarn, równomiernie rozłożonych w całej masie glebowej.

Zobacz też