Martin Hamann (ur. 10 kwietnia 1997 w Bennewitz[1]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SG Nickelhütte Aue. Trzykrotny srebrny medalista mistrzostw świata juniorów w drużynie (2015, 2017), zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2020, medalista mistrzostw kraju.
W cyklu FIS Cup zadebiutował w grudniu 2012, zaś pierwsze punkty zdobył 14 sierpnia 2014 w Kuopio, zajmując 12. miejsce[2]. Trzy dni później na tej samej skoczni po raz pierwszy wystartował w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego, zdobywając punkty po zajęciu 22. pozycji. W grudniu 2014 startował bez powodzenia w kwalifikacjach do konkursów Pucharu Świata w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen. Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zajął 24. miejsce, natomiast w zawodach drużynowych zdobył srebrny medal[3].
W marcu 2016 zajął trzecie miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Czajkowskim[4]. W lipcu 2016 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W swoim drugim starcie, w zawodach w Wiśle, zajął 23. pozycję. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017 indywidualnie był 14., natomiast w konkursach drużynowych: mieszanym oraz męskim zdobył srebrne medale[5].
30 grudnia 2017 miał zadebiutować w konkursie Pucharu Świata w Oberstdorfie, został jednak zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon[6]. Ostatecznie w cyklu zadebiutował dokładnie rok później na tej samej skoczni, zajmując 49. miejsce. 2 lutego 2019 w zawodach na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zdobył pierwszy punkt Pucharu Świata po zajęciu 30. pozycji. 10 lutego 2019 był 15. w zawodach w Lahti. W Pucharze Kontynentalnym 2018/2019 pięciokrotnie zajmował miejsca na podium, w tym raz pierwsze, w styczniu 2019 w Planicy[7].
W sezonie 2019/2020 w pięciu startach w Pucharze Świata nie zdobył punktów. W Pucharze Kontynentalnym raz zajął miejsce na podium – w lutym 2020 był 2. w zawodach w Renie[8].
We wrześniu 2020 zajął 1. miejsce w obu konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle[9]. Zwyciężył tym samym również w całym cyklu[10]. W sezonie zimowym 2020/2021 regularnie występował w Pucharze Świata, w większości startów zdobywając punkty. Najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji, w lutym 2021 w Klingenthal. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, zajmując 24. miejsce indywidualnie na skoczni normalnej[9]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2020/2021 zakończył na 24. pozycji z 216 punktami[11].
W sezonie 2021/2022 raz wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 46. miejsce w Titisee-Neustadt. Startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Najwyżej klasyfikowany w tym cyklu był na 4. pozycji, w grudniu 2021 w Zhangjiakou[12].
W sezonie 2022/2023 w Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 31. miejscu, w marcu 2023 w Lahti. W Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 czterokrotnie zajmował 2., a dwukrotnie 3. pozycję, a w FIS Cupie 2022/2023 w czterech konkursach zwyciężył i raz zajął 2. miejsce[13].
W Letnim Grand Prix 2023 dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce – w sierpniu w Szczyrku był 10., a październikowe zawody w Klingenthal ukończył na 6. pozycji. W otwierającym sezon 2023/2024 Pucharu Świata konkursie w Ruce 25 listopada 2023 po pierwszej serii zajmował 3. lokatę. Ostatecznie ukończył go na 12. miejscu, które okazało się najwyższym w sezonie – dzień później był 19., a w kolejnych tygodniach zajmował co najwyżej pozycje w trzeciej dziesiątce. Na przełomie grudnia i stycznia stracił miejsce w kadrze na Puchar Świata i w dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. W cyklu tym raz stanął na podium – w swoim pierwszym w nim występie, w grudniu 2023 w Engelbergu zajął 3. miejsce[14].
Stawał na podium mistrzostw Niemiec. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2023[15] oraz srebrny w 2020[16]. W drużynie, reprezentując Saksonię, zdobył srebro w 2016[17] i brąz w 2023[18].
Starty M. Hamanna na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Starty M. Hamanna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 24.
|
5 lutego
|
2015
|
 Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
97,0 m
|
95,5 m
|
236,2 pkt
|
33,7 pkt
|
Johann André Forfang
|
2.
|
7 lutego
|
2015
|
Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[a]
|
99,0 m
|
97,0 m
|
869,6 pkt (216,8 pkt)
|
23,7 pkt
|
Norwegia
|
| 20.
|
23 lutego
|
2016
|
 Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
91,5 m
|
87,0 m
|
213,6 pkt
|
35,4 pkt
|
David Siegel
|
| 14.
|
1 lutego
|
2017
|
 Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
94,0 m
|
90,5 m
|
240,1 pkt
|
23,1 pkt
|
Viktor Polášek
|
| 2.
|
3 lutego
|
2017
|
Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[b]
|
90,0 m
|
88,0 m
|
929,0 pkt (226,6 pkt)
|
3,3 pkt
|
Słowenia
|
| 2.
|
5 lutego
|
2017
|
Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
druż. mix.[c]
|
91,5 m
|
92,5 m
|
890,6 pkt (238,3 pkt)
|
34,7 pkt
|
Słowenia
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skład
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
8 października
|
2023
|
 Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
druż. mix.[d]
|
138,0 m
|
136,5 m
|
976,2 pkt (272,2 pkt)
|
1.
|
–
|
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
| 2023
|
|
| 1
|
| Legenda
|
1 2 3 4-8 poniżej 8
- – brak startu
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
13 marca
|
2016
|
 Czajkowskij
|
Snieżynka
|
K-125
|
HS-140
|
146,0 m
|
124,5 m
|
252,8 pkt
|
3.
|
9,9 pkt
|
Karl Geiger
|
| 2.
|
16 grudnia
|
2018
|
 Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
142,0 m
|
–
|
118,7 pkt
|
3.
|
0,9 pkt
|
Robin Pedersen
|
| 3.
|
19 stycznia
|
2019
|
 Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
132,0 m
|
127,0 m
|
246,6 pkt
|
3.
|
2,8 pkt
|
Clemens Aigner
|
| 4.
|
20 stycznia
|
2019
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
136,0 m
|
132,0 m
|
255,3 pkt
|
3.
|
37,4 pkt
|
Clemens Aigner
|
| 5.
|
27 stycznia
|
2019
|
 Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-138
|
138,5 m
|
126,0 m
|
270,2 pkt
|
1.
|
–
|
| 6.
|
3 marca
|
2019
|
 Rena
|
Renabakkene
|
K-124
|
HS-139
|
128,5 m
|
119,5 m
|
214,8 pkt
|
3.
|
8,0 pkt
|
Marius Lindvik
|
| 7.
|
29 lutego
|
2020
|
Rena
|
Renabakkene
|
K-124
|
HS-139
|
135,0 m
|
135,5 m
|
275,1 pkt
|
2.
|
3,5 pkt
|
Clemens Leitner
|
| 8.
|
19 lutego
|
2023
|
Rena
|
Renabakkene
|
K-124
|
HS-139
|
135,0 m
|
138,5 m
|
232,8 pkt
|
2.
|
25,5 pkt
|
Benjamin Østvold
|
| 9.
|
3 marca
|
2023
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain Jump
|
K-119
|
HS-133
|
134,0 m
|
127,0 m
|
263,5 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Felix Hoffmann
|
| 10.
|
4 marca
|
2023
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain Jump
|
K-119
|
HS-133
|
135,0 m
|
128,0 m
|
268,0 pkt
|
2.
|
3,1 pkt
|
Felix Hoffmann
|
| 11.
|
4 marca
|
2023
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain Jump
|
K-119
|
HS-133
|
128,0 m
|
128,0 m
|
262,4 pkt
|
3.
|
18,0 pkt
|
Benjamin Østvold
|
| 12.
|
18 marca
|
2023
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
122,5 m
|
116,0 m
|
247,9 pkt
|
3.
|
7,9 pkt
|
Clemens Leitner
|
| 13.
|
19 marca
|
2023
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
126,0 m
|
129,5 m
|
265,1 pkt
|
2.
|
12,9 pkt
|
Clemens Leitner
|
| 14.
|
27 grudnia
|
2023
|
 Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
133,0 m
|
133,0 m
|
299,8 pkt
|
3.
|
11,6 pkt
|
Anders Håre
|
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
16 grudnia
|
2022
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-98
|
101,0 m
|
97,5 m
|
267,7 pkt
|
| 2.
|
17 grudnia
|
2022
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-98
|
97,0 m
|
98,0 m
|
253,8 pkt
|
| 3.
|
11 lutego
|
2023
|
 Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-104
|
104,0 m
|
105,5 m
|
267,4 pkt
|
| 4.
|
10 marca
|
2023
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
135,5 m
|
–[e]
|
123,3 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
10 grudnia
|
2015
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
94,5 m
|
101,0 m
|
249,0 pkt
|
2.
|
1,0 pkt
|
Michael Dreher
|
| 2.
|
8 grudnia
|
2017
|
 Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-95
|
HS-104
|
98,0 m
|
97,5 m
|
252,3 pkt
|
2.
|
11,2 pkt
|
Nejc Dežman
|
| 3.
|
16 grudnia
|
2022
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-98
|
101,0 m
|
97,5 m
|
267,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 4.
|
17 grudnia
|
2022
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-98
|
97,0 m
|
98,0 m
|
253,8 pkt
|
1.
|
–
|
| 5.
|
11 lutego
|
2023
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-104
|
104,0 m
|
105,5 m
|
267,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 6.
|
12 lutego
|
2023
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-104
|
105,5 m
|
106,5 m
|
283,4 pkt
|
2.
|
4,2 pkt
|
Felix Hoffmann
|
| 7.
|
10 marca
|
2023
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
135,5 m
|
–[e]
|
123,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 8.
|
14 marca
|
2024
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
128,5 m
|
130,5 m
|
247,5 pkt
|
2.
|
1,9 pkt
|
Danił Wasiljew
|
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
- ↑ a b Skład zespołu: Paul Winter, Martin Hamann, Sebastian Bradatsch, Andreas Wellinger
- ↑ a b Skład zespołu: Martin Hamann, Tim Fuchs, Felix Hoffmann, Constantin Schmid
- ↑ a b Skład zespołu: Agnes Reisch, Martin Hamann, Gianina Ernst, Constantin Schmid
- ↑ Skład zespołu: Selina Freitag, Martin Hamann, Katharina Schmid, Andreas Wellinger
- ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ Der "unmenschliche Sprung" des Auers Martin Hamann. mdr.de, 2020-11-23. [dostęp 2020-12-26]. (niem.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-09]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-09]. (ang.).
- ↑ a b HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
- ↑ a b c HAMANN Martin - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
- ↑ a b c d e HAMANN Martin - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
- ↑ Dominik Formela: Martin Hamann i Selina Freitag mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2023-11-04. [dostęp 2024-04-20].
- ↑ Dominik Formela: Eisenbichler mistrzem Niemiec, bezkonkurencyjni Bawarczycy. skijumping.pl, 2020-10-22. [dostęp 2021-05-12].
- ↑ Dominik Formela: Bawarczycy górą w Niemczech. skijumping.pl, 2016-10-21. [dostęp 2019-06-14].
- ↑ Dominik Formela: Bawarczycy i Saksonki drużynowymi mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2023-11-05. [dostęp 2024-04-20].
- ↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
- ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
- ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
- ↑ HAMANN Martin - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).
Zwycięzcy
edycji zimowych |
|
|---|
Zwycięzcy
edycji letnich |
|
|---|
Oberstdorf
Ałmaty
Râșnov
Park City
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Planica
Czajkowskij
Ruka
Sapporo
Rena
Engelberg
.svg){kind=small}
Wisła
.svg){kind=small}
Whistler
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
